ทำไมราชวงศ์ซ่งถึงสามารถอยู่ได้นานแล้วมีคนมีชื่อเสียงมากมาย

คือมีปัจจัยอะไรที่เอื้ออำนวยฮะ แล้วก็อีกอย่างทำไมคนที่มีชื่อ อย่าง เปาบุ้นจิ้น จางซางฟง ก็สมัยนี้ หมายถึงสมัยซ่งมันมีการตกผลึกของภูมิปัญญาต่างๆของจีนพอดีเหรอ ฮะ

อยากเป็นอย่างจางซานฟงต้องทำไง แบบว่าอยากอายุยืน แล้วจริงๆแล้ว แนวคิดของจางได้อิทธิพลเต๋าปนพุทธมหายานรึเปล่า
  แล้วหลู่หยู คนที่เขียนตำรา ชานี่อยู่สมัยไหน
แล้วเราไปอ่านกระทู้เก่าๆอันหนึ่งเขาเขียนว่า
เกี่ยวกับราชวงศ์ซ่ง ผมก็ศึกษามาเช่นกัน
ทำให้ผมนึกไปถึง จูเวิน หลี่เค่อย่ง หลี่ฉุนสวี่ หลี่ซือหยวน สือจิ้งถัง ไปถึง จ้าวควงอิ้น

พวกซ่งใช้กลยุทธ์อะไร ถึงทำให้ราชวงศ์ดำรงอยู่ได้นานทั้งที่มีกองทัพอ่อนแอ
ทั้งหมดนี้ มันเกี่ยวข้องกับบุคคลคนหนึ่ง ซึ่งเป็นคนไทที่ไปมีอำนาจใน เซี่ยหนาน ( ดินแดนทางใต้ที่ร้อน ซึ่งก็คือเอเชียอาคเนย์ )

ผมขอสรุปโดยเร็วไม่เยิ่นเย้อ
เหตุที่ราชวงศ์ซ่งดำรงอยู่ได้นานโดยที่ไม่มีกองทัพที่เข้มแข็ง
เพราะพวกหนี่เจิน ( ชนเผ่าที่สถาปนาอาณาจักรจิน ) เกรงกลัวต่อผู้มีอำนาจทางเอเชียอาคเนย์
จึงต้องการใช้รัฐซ่งเป็นกันชนระหว่างพวกหนี่เจินกับพวกเซี่ยหนาน
พวกเซี่ยหนานคือคนไทที่มีอำนาจทางเอเชียอาคเนย์รวมถึงมณฑลกว่างตงหวินหนานกว่างซีจ้วงในจีนปัจจุบัน

พวกจิน ไม่ต้องการให้รัฐซ่งมีกองทัพทหารที่เข้มแข็ง
ส่วนพวกเซี่ยหนาน ก็ไม่ต้องการให้ซ่งมีกองทัพที่เข้มแข็งเช่นกัน

กษัตริย์ของซ่ง จึงพยายามไม่ให้กองทัพของตนเข้มแข็งเกินไป
เพราะพวกจินกับเซี่ยหนานจะระแวง และอาจเป็นเหตุให้นำกองทัพลงมากำจัดรัฐซ่งได้
กษัตริย์ซ่งจึงมีเรื่องบาดหมางกับแม่ทัพนายกองของตัวเองเป็นประจำในเรื่องการทหาร
กษัตริย์ซ่งต้องตกเป็นแพะรับบาปจากพวกที่ไม่เข้าใจในสถานการณ์

เรื่องนี้หากให้ดี ต้องกล่าวถึง หนานฮั่น อู๋ผิง ต้าลี่ จิ้งหยวน ด้วย
เพราะพวกนี้ เกี่ยวข้องกับคนไทเซี่ยหนาน

เขามั่วป่ะเรื่องคนไทย
แก้ไขข้อความเมื่อ
สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 2
ต้องทำความเข้าใจใหม่ครับ ราชวงศ์ซ่งไม่นานเลยครับ และเป็นราชวงศ์ที่นักประวัติศาสตร์จีนไม่ค่อยอยากพูดถึงในหลายๆเรื่องด้วย การศึกษาค้นคว้ากับยุคนี้ก็มีน้อยหากเทียบกับ ฉิน ฮั่น ถัง หมิง กระทั่งชิงที่เป็นของแมนจู เพราะเป็นราชวงศ์ของชาวจีนฮั่นที่ "ได้ชื่อว่าพบความอัปยศและอ่อนแอที่สุด"

ซ่งเป็นราชวงศ์ที่จีนฮั่นต้องเสียแผ่นดินทางตอนเหนือแม่น้ำฮวงโหและแยงซึบางส่วนไปให้กับชาวเผ่าจากนอกด่านที่คนจีนฮั่นดูถูกมาตลอดหลายร้อยปีว่าเป็นคนป่าเถื่อน และต้องส่งบรรณนาการไปให้ทุกปี ตอนนั้นอาณาจักรที่แข็งแกร่งที่สุดคือต้าเหลียว ในช่วงซ่งตอนต้น พอตอนกลางๆก็มีซีเซี่ยและต้ากิมขึ้นมาเรืองอำนาจ ต้ากิมสามารถพิชิตดินแดนทางตอนเหนือเอาไว้ได้เกืบทั้งหมด ฮ่องเต้ของซ่งต้องลี้ภัยไปตั้งเมืองหลวงใหม่ที่นานกิง สุดท้ายก็เป็นมองโกลผงาดขึ้นมาครองอำนาจ

ราชวงศ์ซ่งมีศักยภาพทางทหารที่อ่อนแอนกว่าราชวงศ์อื่นๆเพราะตอนที่จ้าวควงยิ่นหรือซ่งเกาจู่ขึ้นครองราชย์นั้น เป็นผู้ที่ได้บัลลังก์มาจากอดีตเคยเป็นแม่ทัพคุมกำลัง จึงกลัวว่าจะเกิดประวัติศาสตร์ซ้ำรอย จึงทำการจัดงานเลี้ยงเรียกเหล่าขุนพลมาร่วมงานและสั่งให้ทุกคนเกษียณไปใช้ชีวิตอย่างสงบและรวบอำนาจทหารกลับมาที่ส่วนกลาง ผลคือทำให้ราชวงศ์ซ่งมีสภาพการเมืองภายในที่เสถียรและมั่งคงที่สุดยุคหนึ่ง เพราะโอกาสที่จะมีอ๋องหรือขุนพลคิดก่อการชิงบัลลังก์จะทำได้ยากในเมื่อทหารจากภูมิภาคไม่มีอำนาจ แต่นั่นก็ทำให้ชายแดนของประเทศอ่อนกำลังลง จะเคลื่อนไหวแต่ละทีก็ล่าช้าและลำบากเพราะต้องฟังคำสั่งจากส่วนกลาง กองทัพชายแดนในยุคนี้จึงอ่อนแอและปราศจากยอดขุนพลเฝ้าชายแดนจากยุคก่อนๆ

แต่ก็เพราะความอ่อนแอนของกองทัพและราชวงศ์ทำให้เป็นยุคที่เกิดนักคิด นักปราชญ์ ยอดขุนพลปรากฏขึ้นมามากมายเพื่อหวังช่วยกันเปลี่ยนแปลงบ้านเมืองและต่อสู้กับเผ่านอกด่าน คนที่ดังที่สุดและได้รัยการยกย่องสูงสุดในยุคนี้ ฝ่ายบู๊คือ งักฮุยหรือเย่เฟย เทพเจ้าแห่งความซื่อสัตย์ภักดีคนแรกของจีน ส่วนฝ่ายบุ๋นคือเปาบุ้นจิ้น เทพเจ้าแห่งความยุติธรรมของจีน

นอกนั้นก็มียอดคนมากมาย ได้แก่

ตี้ชิง ยอดขุนพลผู้ปราบซีเซี่ย
หยางไจเยี่ย ผู้ก่อตั้งขุนศึกตระกูลหยาง
หยางเหวิ่นกว่าง ทายาทของขุนศึกตระกูลหยางที่โด่งดังที่สุด
หวังโค่วจุน อำมาตย์ผู้เป็นเสาหลักฝ่ายบริหาร ยุคเดียวกับเปาบุ้นจิ้น
หวางอันซื่อ ศิษย์เอกของเปาบุ้นจิ้น ผู้ปฏิรูประบบเศรษฐกิจและการเมือง
ฮั่นซีตง รองขุนพลของงักฮุย
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่