การรั่วไหลของน้ำมันดิบจากแท่นขุดเจาะดีพวอเทอร์ฮอไรซัน
การรั่วไหลของน้ำมันดิบจากแท่นขุดเจาะดีพวอเทอร์ฮอไรซัน (หรือที่เรียกในชื่ออื่นว่า การรั่วไหลของน้ำมันดิบของบีพี หรือ การรั่วไหลของน้ำมันดิบในอ่าวเม็กซิโก) เป็นเหตุการณ์น้ำมั่นรั่วขนาดใหญ่ในอ่าวเม็กซิโก ระหว่างวันที่ 20 เมษายน - 15 กรกฎาคม พ.ศ. 2553 (86 วัน) ซึ่งนับว่าเป็นการรั่วไหลนอกชายฝั่งที่ใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์สหรัฐอเมริกา[5] บางแหล่งประเมินเมื่อประมาณปลายเดือนพฤษภาคมว่าเป็นการรั่วไหลของน้ำมันที่ใหญ่ที่สุดในโลกด้วยปริมาณน้ำมั่นรั่วรวมหลายสิบล้านแกลลอน[6] การรั่วครั้งนี้เกิดมาจากการที่น้ำมันพุ่งขึ้นจากใต้ทะเล ซึ่งเป็นผลจากการระเบิดของแท่นขุดเจาะน้ำมันดีพวอเตอร์ฮอไรซัน เมื่อวันที่ 20 เมษายน 2553 การระเบิดครั้งนี้ทำให้คนงานเสียชีวิต 11 คน และบาดเจ็บ 17 คน
แท่นขุดแห่งนี้เป็นสัมปทานของบริติชปีโตรเลียม (BP) เป็นแท่นเจาะแบบเคลื่อนที่ ขณะเกิดเหตุระเบิด กำลังขุดเจาะน้ำมันดิบจากระดับความลึก 1,500 เมตร และจมลงเมื่อวันที่ 22 เมษายน 36 ชั่วโมงหลังการระเบิด
ในช่วงของการรั่วไหล ประมาณการว่ามีน้ำมันดิบรั่วไหลออกมาจากช่องเปิดใต้ทะเลระหว่างวันละ 12,000 ถึง 100,000 บาร์เรล (1.9 ล้าน ถึง 16 ล้านลิตรต่อวัน) ก่อให้เกิดภาวะปนเปื้อนเป็นอาณาบริเวณระหว่าง 6,500 ถึง 24,000 ตารางกิโลเมตร และภายหลังเหตุการณ์นี้ มีประมาณการว่ามีน้ำมันรั่วไหลทั้งสิ้น 4.9 ล้านบาร์เรล
องค์การคุ้มครองสิ่งแวดล้อมประกาศว่า บีพีได้ถูกสั่งห้ามในการทำสัญญาใหม่กับรัฐบาลสหรัฐชั่วคราว กระทรวงยุติธรรมสหรัฐได้ตกลงกับบีพีในการตั้งค่าปรับและค่าใช้จ่ายอื่นๆในเหตุการณ์นี้ถึง 4.525 พันล้านเหรียญ ซึ่งสูงเป็นประวัติการณ์ แต่การดำเนินการด้านกฎหมายยังไม่มีความชัดเจนจนกว่าจะได้ข้อสรุปภายในปี พ.ศ. 2557 เพื่อที่จะตรวจสอบค่าใช้จ่ายในการพื้นฟูและประเมินความเสียหายของทรัพยากรธรรมชาติ ซึ่งในเดือนกุมภาพันธุ์ พ.ศ. 2556 สินไหมทางอาญาและทางแพ่งแก่กองทุนที่รับผิดชอบ มีค่าใช้จ่ายตกกับบีพี ราว 42.2 พันล้านเหรียญ
http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%81%E0%B8%B2%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%B1%E0%B9%88%E0%B8%A7%E0%B9%84%E0%B8%AB%E0%B8%A5%E0%B8%82%E0%B8%AD%E0%B8%87%E0%B8%99%E0%B9%89%E0%B8%B3%E0%B8%A1%E0%B8%B1%E0%B8%99%E0%B8%94%E0%B8%B4%E0%B8%9A%E0%B8%88%E0%B8%B2%E0%B8%81%E0%B9%81%E0%B8%97%E0%B9%88%E0%B8%99%E0%B8%82%E0%B8%B8%E0%B8%94%E0%B9%80%E0%B8%88%E0%B8%B2%E0%B8%B0%E0%B8%94%E0%B8%B5%E0%B8%9E%E0%B8%A7%E0%B8%AD%E0%B9%80%E0%B8%97%E0%B8%AD%E0%B8%A3%E0%B9%8C%E0%B8%AE%E0%B8%AD%E0%B9%84%E0%B8%A3%E0%B8%8B%E0%B8%B1%E0%B8%99
อยากตามกระแสมั่ง
จะโอนอุ้มไม่นั่นประเทศเสรีทางความคิด
เหตุน้ำมันรั่ว โดนปรับหลังอาน 4.525 พันล้านเหรียญ
การรั่วไหลของน้ำมันดิบจากแท่นขุดเจาะดีพวอเทอร์ฮอไรซัน (หรือที่เรียกในชื่ออื่นว่า การรั่วไหลของน้ำมันดิบของบีพี หรือ การรั่วไหลของน้ำมันดิบในอ่าวเม็กซิโก) เป็นเหตุการณ์น้ำมั่นรั่วขนาดใหญ่ในอ่าวเม็กซิโก ระหว่างวันที่ 20 เมษายน - 15 กรกฎาคม พ.ศ. 2553 (86 วัน) ซึ่งนับว่าเป็นการรั่วไหลนอกชายฝั่งที่ใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์สหรัฐอเมริกา[5] บางแหล่งประเมินเมื่อประมาณปลายเดือนพฤษภาคมว่าเป็นการรั่วไหลของน้ำมันที่ใหญ่ที่สุดในโลกด้วยปริมาณน้ำมั่นรั่วรวมหลายสิบล้านแกลลอน[6] การรั่วครั้งนี้เกิดมาจากการที่น้ำมันพุ่งขึ้นจากใต้ทะเล ซึ่งเป็นผลจากการระเบิดของแท่นขุดเจาะน้ำมันดีพวอเตอร์ฮอไรซัน เมื่อวันที่ 20 เมษายน 2553 การระเบิดครั้งนี้ทำให้คนงานเสียชีวิต 11 คน และบาดเจ็บ 17 คน
แท่นขุดแห่งนี้เป็นสัมปทานของบริติชปีโตรเลียม (BP) เป็นแท่นเจาะแบบเคลื่อนที่ ขณะเกิดเหตุระเบิด กำลังขุดเจาะน้ำมันดิบจากระดับความลึก 1,500 เมตร และจมลงเมื่อวันที่ 22 เมษายน 36 ชั่วโมงหลังการระเบิด
ในช่วงของการรั่วไหล ประมาณการว่ามีน้ำมันดิบรั่วไหลออกมาจากช่องเปิดใต้ทะเลระหว่างวันละ 12,000 ถึง 100,000 บาร์เรล (1.9 ล้าน ถึง 16 ล้านลิตรต่อวัน) ก่อให้เกิดภาวะปนเปื้อนเป็นอาณาบริเวณระหว่าง 6,500 ถึง 24,000 ตารางกิโลเมตร และภายหลังเหตุการณ์นี้ มีประมาณการว่ามีน้ำมันรั่วไหลทั้งสิ้น 4.9 ล้านบาร์เรล
องค์การคุ้มครองสิ่งแวดล้อมประกาศว่า บีพีได้ถูกสั่งห้ามในการทำสัญญาใหม่กับรัฐบาลสหรัฐชั่วคราว กระทรวงยุติธรรมสหรัฐได้ตกลงกับบีพีในการตั้งค่าปรับและค่าใช้จ่ายอื่นๆในเหตุการณ์นี้ถึง 4.525 พันล้านเหรียญ ซึ่งสูงเป็นประวัติการณ์ แต่การดำเนินการด้านกฎหมายยังไม่มีความชัดเจนจนกว่าจะได้ข้อสรุปภายในปี พ.ศ. 2557 เพื่อที่จะตรวจสอบค่าใช้จ่ายในการพื้นฟูและประเมินความเสียหายของทรัพยากรธรรมชาติ ซึ่งในเดือนกุมภาพันธุ์ พ.ศ. 2556 สินไหมทางอาญาและทางแพ่งแก่กองทุนที่รับผิดชอบ มีค่าใช้จ่ายตกกับบีพี ราว 42.2 พันล้านเหรียญ
http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%81%E0%B8%B2%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%B1%E0%B9%88%E0%B8%A7%E0%B9%84%E0%B8%AB%E0%B8%A5%E0%B8%82%E0%B8%AD%E0%B8%87%E0%B8%99%E0%B9%89%E0%B8%B3%E0%B8%A1%E0%B8%B1%E0%B8%99%E0%B8%94%E0%B8%B4%E0%B8%9A%E0%B8%88%E0%B8%B2%E0%B8%81%E0%B9%81%E0%B8%97%E0%B9%88%E0%B8%99%E0%B8%82%E0%B8%B8%E0%B8%94%E0%B9%80%E0%B8%88%E0%B8%B2%E0%B8%B0%E0%B8%94%E0%B8%B5%E0%B8%9E%E0%B8%A7%E0%B8%AD%E0%B9%80%E0%B8%97%E0%B8%AD%E0%B8%A3%E0%B9%8C%E0%B8%AE%E0%B8%AD%E0%B9%84%E0%B8%A3%E0%B8%8B%E0%B8%B1%E0%B8%99
จะโอนอุ้มไม่นั่นประเทศเสรีทางความคิด