คือว่าวันนั้นเลิกดึกประมาณตี2กว่าๆถ้าจำไม่ผิด เลิกจากกินงานวันเกิดบ้านเพื่อนมา..ก็ต้องเดินเข้าไปในซอยลึกประมาณ3กิโล เพราะตอนนั้นไม่มีรถจริงๆจะโบกแท็กซี่ก็ไม่ไปบอกมันเปลี่ยว มอเตอร์ไซค์รับจ้างก็หมดกะ..
กลัวผมจะเอาไปฆ่ามั้งคิดในใจ..ซอยนี้อยู่แถววัชรพล ถ้าคนไม่มีรถลำบากในการเดินทางตอนกลางคืนจริงๆ เรื่องมันก็เกิดว่า สายตาผมดันเหลือบไปเห็นผู้ชายแก่ๆ1คนนั่งก้มหน้าอยู่ตรงหน้าบ้านคน ที่ผมเดินผ่าน เห็นที่แรกก็ดีใจเย้มีเพื่อนแล้วกรู ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นจะได้วิ่งมาขอความช่วยเหลือได้..คิดในใจโล่งอกเห็นนั่งก้มหน้าเสื้อสีขาวแบบคนไปวัดอยู่ไกลๆ ลุงแกคงนอนไม่หลับคงทะเลาะกับเมียมั่งเลยมานั่งรอที่จะเข้าบ้าน..
พอเดินผ่านไปสัญชาตญาณในการระวังภัยก็ต้องมองว่าคนที่เห็นจะเข้ามาทำร้ายหรือเปล่า เห็นแกนั่งก้มหน้าก็โล่งใจสงสัยคงหลับ...เลยเดินเกือบจะถึงบ้าน พึ่งมาคิดได้ ..บ้านหลังนั้นมันไม่คนอยู่นี้เป็นบ้านร้างสมองพึ่งสั่งการ..ปลอบใจตัวเองคงมีคนเร่ร่อนมานั่งและมั่งสงสัยคงเมาด้วยเลยคิดว่าเมา.. ถ้าคนเห็นผีหน้าตาจะเป็นยังไง ที่ผมเห็นนั้นมันคนชัดๆ มีรูปร่างให้เห็น แต่ก็ไม่แน่ใจเพราะว่าเมานี้แล่ะ
ผมยังไม่แน่ใจว่าสิ่งที่เห็นมันใช้..ทีทุกคนเรียกว่าผีหรือเปล่า หรือผมอาจจะเมา
กลัวผมจะเอาไปฆ่ามั้งคิดในใจ..ซอยนี้อยู่แถววัชรพล ถ้าคนไม่มีรถลำบากในการเดินทางตอนกลางคืนจริงๆ เรื่องมันก็เกิดว่า สายตาผมดันเหลือบไปเห็นผู้ชายแก่ๆ1คนนั่งก้มหน้าอยู่ตรงหน้าบ้านคน ที่ผมเดินผ่าน เห็นที่แรกก็ดีใจเย้มีเพื่อนแล้วกรู ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นจะได้วิ่งมาขอความช่วยเหลือได้..คิดในใจโล่งอกเห็นนั่งก้มหน้าเสื้อสีขาวแบบคนไปวัดอยู่ไกลๆ ลุงแกคงนอนไม่หลับคงทะเลาะกับเมียมั่งเลยมานั่งรอที่จะเข้าบ้าน..
พอเดินผ่านไปสัญชาตญาณในการระวังภัยก็ต้องมองว่าคนที่เห็นจะเข้ามาทำร้ายหรือเปล่า เห็นแกนั่งก้มหน้าก็โล่งใจสงสัยคงหลับ...เลยเดินเกือบจะถึงบ้าน พึ่งมาคิดได้ ..บ้านหลังนั้นมันไม่คนอยู่นี้เป็นบ้านร้างสมองพึ่งสั่งการ..ปลอบใจตัวเองคงมีคนเร่ร่อนมานั่งและมั่งสงสัยคงเมาด้วยเลยคิดว่าเมา.. ถ้าคนเห็นผีหน้าตาจะเป็นยังไง ที่ผมเห็นนั้นมันคนชัดๆ มีรูปร่างให้เห็น แต่ก็ไม่แน่ใจเพราะว่าเมานี้แล่ะ