เราได้เคยอ่านหลายกระทู้ แล้วก็นึกสงสัยค่ะ
พอดีเราเลือกเดินตามแนวทางพุทธ (เป็นขั้นเริ่มต้น)
ก็พยายามเอาหลักคิดมาปรับใช้กับชีวิตค่ะ
อยากขอความเห็น หรือคำแนะนำ จากผู้ที่ศึกษาในทางพุทธ
ว่าเราจะรับมือและปฏิบัติกับเรื่องแบบนี้อย่างไร?
ประเด็นคือ หลายเรื่องที่สังคม หรือคนกลุ่มหนึ่ง มองว่ามันผิด มันล่อแหลม
(ไม่ว่าจะยึดตามธรรมเนียม ประเพณี กฏหมาย หลักศาสนา ความเชื่อใดๆ ฯลฯ)
และเห็นว่า ไม่ควรนำเสนอในสื่อ ในที่แจ้ง หรือทำการเผยแพร่
หรือ การกระทำอื่นๆ ที่ทำให้เรื่องผิดกลายเป็นที่ยอมรับและกลายเป็นเรื่องธรรมดาที่คนคุ้นชินกัน
ยกตัวอย่างเช่น การผิดประเวณี สิ่งเสพติด การพนัน และอื่นๆ
แต่มีอีกแนวคิดนึงที่ได้ยินมาบ่อยๆ บอกว่า เรื่องพวกนี้ไม่มีทางหมดไปจากโลก
เพราะฉะนั้น ควรหาทางจัดระบบมัน โดยการเอาเรื่องใต้ดินพวกนี้ มาเป็นเรื่องบนดิน เพื่อให้จัดระเบียบได้ง่ายขึ้น
เช่น การออกกฎมายในเรื่องต่างๆ (การทำแท้ง โสเภณี ยาเสพติด การพนัน)
หรือคนหลายกลุ่มในแวดวงสื่อสารมวลชน เชื่อว่า
ควรนำเรื่องพวกนี้มาเผยแพร่ เพื่อเป็นการสอนคน เพื่อเป็นการให้แง่คิด เพื่อสะท้อนปัญหา
เช่น สื่อต่างๆ ที่ทำเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้ ไม่ว่าจะละคร หนัง หรือสื่ออื่นๆ
ที่หยิบยกประเด็น "ล่อแหลม" เหล่านี้มานำเสนอ
โดยบอกว่า เจตนาดีที่จะสะท้อนปัญหาสังคม ให้แง่คิดกับสังคม ฯลฯ
คำถาม คือ
... "สิ่งที่ล่อแหลมพวกนี้" ควรถูกนำมาเผยแพร่ หรือภาษาบ้านๆ คือ ทำเรื่องใต้ดินให้เป็นเรื่องบนดิน หรือไม่?
ในหลักทางพุทธนะคะ
แนวคิดที่ว่า การให้ประโยชน์ต่อสังคม สอนสังคม ให้บทเรียนแก่สังคม สะท้อนสังคม ฯลฯ
โดยการหยิบยกเรื่องพวกนี้มาสร้างเป็นสื่อ เผยแพร่สู่วงกว้าง เพื่อความบันเทิง
เป็นแนวคิดที่เหมาะสมหรือไม่ ในแนวทางพุทธ
สื่อสารมวลชนมีวิธีสร้างประโยชน์ในทางอื่นหรือไม่?
เราทำงานเกี่ยวข้องกับสื่อสารมวลชนประเภทนึง เราจึงขอโฟกัสที่ประเด็นของ "การนำเสนอ การเผยแพร่" ค่ะ
ว่า สมควรทำหรือไม่? อย่างไร? ในทางพุทธ มีคำแนะนำ หรือข้อบัญญัติอะไรไว้มั้ยคะ?
----------------------------------------------------------------------------------------
คหสต. คือ สื่อสารมวลชน ไม่ว่าจะคนทำข่าว คนทำหนัง ละคร หรืออื่นๆ
เหมือนแว่นขยาย หรือโทรโข่ง
การขยายหรือกระจายเรื่องอะไรก็ตาม มันมีเรื่อง sensitive ให้คิดมากกว่า "สะท้อนความจริง เปิดเผยความจริง"
หลายครั้งรู้สึกว่า สื่อกระหายความจริง ด้วยความอยากรู้อยากเห็น หรือหยิบยกประเด็นที่เร้าความสนใจมาสร้างเป็นข่าว
สร้างเป็นหนัง เป็นละคร เพื่อผลทางธุรกิจ เพื่อให้คนสนใจ มากกว่าเพื่อต้องการสะท้อนสังคม หรือเพื่อสร้างสังคมที่ดีขึ้นค่ะ
เป็นความรู้สึกส่วนตัวค่ะ เป็นหลายครั้ง แต่ไม่ใช่ทุกครั้ง กับทุกสื่อนะคะ
เราไม่ได้ปฏิเสธการมีอยู่ ของเรื่องไม่ดีต่างๆ ในโลกนี้นะคะ
เรารู้ว่า มันมีอยู่จริง และไม่มีทางหมดไปจากโลกได้ง่ายๆ ค่ะ
แต่ การหยิบยกมาขยาย มาเผยแพร่ ในแนวทางพุทธ มีข้อแนะนำอย่างไรค่ะ
เราอยากเป็นสื่อสารมวลชนเล็กๆ คนนึง ที่นำเอาแก่นของพุทธมาปรับใช้กับการทำงานค่ะ
ขอบคุณมากๆๆ ค่ะ
แนวคิดทางศาสนากับเรื่องใต้ดินหรือบนดิน
เราได้เคยอ่านหลายกระทู้ แล้วก็นึกสงสัยค่ะ
พอดีเราเลือกเดินตามแนวทางพุทธ (เป็นขั้นเริ่มต้น)
ก็พยายามเอาหลักคิดมาปรับใช้กับชีวิตค่ะ
อยากขอความเห็น หรือคำแนะนำ จากผู้ที่ศึกษาในทางพุทธ
ว่าเราจะรับมือและปฏิบัติกับเรื่องแบบนี้อย่างไร?
ประเด็นคือ หลายเรื่องที่สังคม หรือคนกลุ่มหนึ่ง มองว่ามันผิด มันล่อแหลม
(ไม่ว่าจะยึดตามธรรมเนียม ประเพณี กฏหมาย หลักศาสนา ความเชื่อใดๆ ฯลฯ)
และเห็นว่า ไม่ควรนำเสนอในสื่อ ในที่แจ้ง หรือทำการเผยแพร่
หรือ การกระทำอื่นๆ ที่ทำให้เรื่องผิดกลายเป็นที่ยอมรับและกลายเป็นเรื่องธรรมดาที่คนคุ้นชินกัน
ยกตัวอย่างเช่น การผิดประเวณี สิ่งเสพติด การพนัน และอื่นๆ
แต่มีอีกแนวคิดนึงที่ได้ยินมาบ่อยๆ บอกว่า เรื่องพวกนี้ไม่มีทางหมดไปจากโลก
เพราะฉะนั้น ควรหาทางจัดระบบมัน โดยการเอาเรื่องใต้ดินพวกนี้ มาเป็นเรื่องบนดิน เพื่อให้จัดระเบียบได้ง่ายขึ้น
เช่น การออกกฎมายในเรื่องต่างๆ (การทำแท้ง โสเภณี ยาเสพติด การพนัน)
หรือคนหลายกลุ่มในแวดวงสื่อสารมวลชน เชื่อว่า
ควรนำเรื่องพวกนี้มาเผยแพร่ เพื่อเป็นการสอนคน เพื่อเป็นการให้แง่คิด เพื่อสะท้อนปัญหา
เช่น สื่อต่างๆ ที่ทำเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้ ไม่ว่าจะละคร หนัง หรือสื่ออื่นๆ
ที่หยิบยกประเด็น "ล่อแหลม" เหล่านี้มานำเสนอ
โดยบอกว่า เจตนาดีที่จะสะท้อนปัญหาสังคม ให้แง่คิดกับสังคม ฯลฯ
คำถาม คือ
... "สิ่งที่ล่อแหลมพวกนี้" ควรถูกนำมาเผยแพร่ หรือภาษาบ้านๆ คือ ทำเรื่องใต้ดินให้เป็นเรื่องบนดิน หรือไม่?
ในหลักทางพุทธนะคะ
แนวคิดที่ว่า การให้ประโยชน์ต่อสังคม สอนสังคม ให้บทเรียนแก่สังคม สะท้อนสังคม ฯลฯ
โดยการหยิบยกเรื่องพวกนี้มาสร้างเป็นสื่อ เผยแพร่สู่วงกว้าง เพื่อความบันเทิง
เป็นแนวคิดที่เหมาะสมหรือไม่ ในแนวทางพุทธ
สื่อสารมวลชนมีวิธีสร้างประโยชน์ในทางอื่นหรือไม่?
เราทำงานเกี่ยวข้องกับสื่อสารมวลชนประเภทนึง เราจึงขอโฟกัสที่ประเด็นของ "การนำเสนอ การเผยแพร่" ค่ะ
ว่า สมควรทำหรือไม่? อย่างไร? ในทางพุทธ มีคำแนะนำ หรือข้อบัญญัติอะไรไว้มั้ยคะ?
----------------------------------------------------------------------------------------
คหสต. คือ สื่อสารมวลชน ไม่ว่าจะคนทำข่าว คนทำหนัง ละคร หรืออื่นๆ
เหมือนแว่นขยาย หรือโทรโข่ง
การขยายหรือกระจายเรื่องอะไรก็ตาม มันมีเรื่อง sensitive ให้คิดมากกว่า "สะท้อนความจริง เปิดเผยความจริง"
หลายครั้งรู้สึกว่า สื่อกระหายความจริง ด้วยความอยากรู้อยากเห็น หรือหยิบยกประเด็นที่เร้าความสนใจมาสร้างเป็นข่าว
สร้างเป็นหนัง เป็นละคร เพื่อผลทางธุรกิจ เพื่อให้คนสนใจ มากกว่าเพื่อต้องการสะท้อนสังคม หรือเพื่อสร้างสังคมที่ดีขึ้นค่ะ
เป็นความรู้สึกส่วนตัวค่ะ เป็นหลายครั้ง แต่ไม่ใช่ทุกครั้ง กับทุกสื่อนะคะ
เราไม่ได้ปฏิเสธการมีอยู่ ของเรื่องไม่ดีต่างๆ ในโลกนี้นะคะ
เรารู้ว่า มันมีอยู่จริง และไม่มีทางหมดไปจากโลกได้ง่ายๆ ค่ะ
แต่ การหยิบยกมาขยาย มาเผยแพร่ ในแนวทางพุทธ มีข้อแนะนำอย่างไรค่ะ
เราอยากเป็นสื่อสารมวลชนเล็กๆ คนนึง ที่นำเอาแก่นของพุทธมาปรับใช้กับการทำงานค่ะ
ขอบคุณมากๆๆ ค่ะ