ผมอายุ 52 ปี แล้ว วันหนึ่งผมได้ยินลูกสาวเสียงร้องดังว่า ฮอร์โมน! มาแล้ว ทั้งตรบมือสนั่นด้วย ผมเลยถามว่าดีใจอะไร เขาไม่ตอบ แต่พูดตะโกนว่า ไผ่ต้องไม่ตาย ไผ่ต้องไม่ตาย ขณะเดียวกันเขาเล่นเฟสบุ๊คไปด้วย เพื่อนเขาต่างส่งแชร์หากันนับไม่ไหว ไปอ่านข้อความที่เขาส่งหากัน ผมจึงรู้ว่าเขากำลังลุ้นละคร “ฮอร์โมน วัยว้าวุ่น” ผมจึงเริ่มดูว่ามีดีอะไร เด็กถึงชอบ ยูทูปถึงเกือบ 4 ล้าน ตอนนี้ 6 ล้านวิวเข้าไปแล้ว
พอผมเริ่มดู ผมจึงเริ่มรับรู้ ชีวิตในวัยเรียน พฤติกรรมของเด็กในยุคสมัยนี้มากขึ้น เมื่อก่อนผมรู้แต่ว่ามันเหลวแหลก ตบตีแย่งผู้ชายถึงฆ่ากัน ทั้งทอมกับดี้ ชายต่อชาย หรือหญิงกับหญิง ทะเลาะวิวาทกัน ทั้งแข่งรถซิ่ง หนีเรียน หนีเที่ยว มั่วสุม แถวบ้านผมมีข่าวคราว เห็นจนชิตาและรับรู้มากมาย แต่ไม่เข้าใจว่าสาเหตุที่เด็กต้องเป็นอย่างนี้ แก่นแท้สาเหตุมันเป็นเพราะอะไร
แต่เมื่อดูแล้ว ทุกวันนี้ ผมต้องตามดูย้อนหลังในเน็ตทุกวัน ยอมรับว่าผมติดเรื่องนี้เหมือนกัน เพราะผมเบื่อละครแนวแนวตบตี แย่งผู้ชายรวย และเมื่อหมดยุคดาวพระศุกร์ของมนฤดี ยมาภัย และสุวนันท์ คงยิ่ง ผมก็ไม่ชอบดาราทีวีคนใหนเลย ตอนนี้ผมเริ่มคิดและรู้วิธีการว่าจะสอนลูกสาวยังไงให้อยู่ในกรอบที่เหมาะสม ผิดกับแต่ก่อน ผมจะห้ามและใช้ไม้เรียวอย่างเดียว (ผมไม่อยากตีลูกหรอก) เพราะผมคิดว่า ไม้เรียวของพ่อของครู ทำให้ผมมีชีวิตที่สบาย การศึกษาก็สูง ตำแหน่งสูง ความเข้มงวดของพ่อของครู ที่บังคับให้อ่านหนังสือหนัก ตื่นเช้า ไม่ให้จีบสาวในวัยเรียน
ผมจึงอยากให้ผู้สร้างละครฮอร์โมน หากสร้างเรื่องต่อไป ขอให้นำเสนอวัยรุ่นที่อยู่ในชนบท คนยากจน ที่เป็นคนส่วนใหญ่ของประเทศ เพราะเรื่องฮอร์โมนจะเน้นสังคมลูกผู้ดีมีเงิน ใช้ของแพง ซึ่งเป็นสังคมส่วนน้อย ซึ่งสังคมในต่างจังหวัดฟอนเฟะ เหลวแหลก มีปัญหาสังคมมากกว่าซีรี่ย์เรื่องนี้อีก เพราะผมเกิดจากคนจน สัมผัสชีวิตคนระดับล่างมาตลอด วัยรุ่นในชนบททั้งน่าสงสาร เช่น พ่อแม่ทิ้งลูกไปทำงาน กทม. บางคนไม่มีข้าวกิน บางคนก็อาศัยไปนอนบ้านเพื่อนบ้าง กินข้าวบ้านคนอื่น ขายตัวแลกเงิน ขายตัวหาเงินเรียน เพื่อนก็ไม่อยากคบถ้าไม่มีเงิน ต้องหาเงินมาซื้อของแพง ใช้จ่ายเพื่อให้ดูดี ไม่อายเพื่อน พ่อแม่ติดเหล้าการพนันก็มี อยู่บ้านเช่ามีเยอะมาก การอิจฉา การดูถูกเหยียดหยามจากสังคมมีมาก ผู้ชายที่ติดยา เพราะหาจุดเด่นให้ตัวเอง ตั้งแก้งค์อันธพาล เพราะพ่อแม่ไม่สามารถดูแลได้ ต้องหาเงินเอง หนีเรียนไปซุ่มตามป่า ตามบ้านเพื่อน มั่วเซ็กส์ในป่า ตามงานคืนที่มีคอนเสิร์ต หมอลำ ข้างถนน เถียงนา โรงหนัง หรือรีสอร์ท
ผมเกิดมากับชีวิตคนจนตั้งแต่ไม่มีบ้านอยู่ อาศัยเล้าไก่ชาวบ้าน ทุกวันนี้แม้จะมีพอกินพอใช้ แต่ผมก็ได้กลับไปสัมผัสคนที่เคยรู้จักมักคุ้นที่ยังยากจน ได้รับรู้ความเปลี่ยนแปลงของสังคมระดับล่างมาตลอด ผมไม่เคยเห็นผู้สร้างละครกลุ่มใหน ที่ถ่ายทอดชีวิตชาวบ้านระดับล่าง สังคมระดับล่างได้ลึกซึ้งเลย เพราะผู้สร้างเหล่านั้นล้วนไม่เคยมีชีวิตที่ยากจนมาก่อน หรือเคยยากจนแล้วรวย ก็ไม่มีโอกาสมาสัมผัสชีวิตบ้านนอกอีก ลองไปหาเด็กที่รับรู้ชีวิตและมีประสบการณ์มาบ้านนอกมาช่วยถ่ายทอดก็ได้นะครับ
อยากให้สร้างละครแนว ซีรี่ย์ ฮอร์โมน วัยว้าวุ่น ของวัยรุ่นกลุ่มชนชั้นระดับล่าง ครับ
พอผมเริ่มดู ผมจึงเริ่มรับรู้ ชีวิตในวัยเรียน พฤติกรรมของเด็กในยุคสมัยนี้มากขึ้น เมื่อก่อนผมรู้แต่ว่ามันเหลวแหลก ตบตีแย่งผู้ชายถึงฆ่ากัน ทั้งทอมกับดี้ ชายต่อชาย หรือหญิงกับหญิง ทะเลาะวิวาทกัน ทั้งแข่งรถซิ่ง หนีเรียน หนีเที่ยว มั่วสุม แถวบ้านผมมีข่าวคราว เห็นจนชิตาและรับรู้มากมาย แต่ไม่เข้าใจว่าสาเหตุที่เด็กต้องเป็นอย่างนี้ แก่นแท้สาเหตุมันเป็นเพราะอะไร
แต่เมื่อดูแล้ว ทุกวันนี้ ผมต้องตามดูย้อนหลังในเน็ตทุกวัน ยอมรับว่าผมติดเรื่องนี้เหมือนกัน เพราะผมเบื่อละครแนวแนวตบตี แย่งผู้ชายรวย และเมื่อหมดยุคดาวพระศุกร์ของมนฤดี ยมาภัย และสุวนันท์ คงยิ่ง ผมก็ไม่ชอบดาราทีวีคนใหนเลย ตอนนี้ผมเริ่มคิดและรู้วิธีการว่าจะสอนลูกสาวยังไงให้อยู่ในกรอบที่เหมาะสม ผิดกับแต่ก่อน ผมจะห้ามและใช้ไม้เรียวอย่างเดียว (ผมไม่อยากตีลูกหรอก) เพราะผมคิดว่า ไม้เรียวของพ่อของครู ทำให้ผมมีชีวิตที่สบาย การศึกษาก็สูง ตำแหน่งสูง ความเข้มงวดของพ่อของครู ที่บังคับให้อ่านหนังสือหนัก ตื่นเช้า ไม่ให้จีบสาวในวัยเรียน
ผมจึงอยากให้ผู้สร้างละครฮอร์โมน หากสร้างเรื่องต่อไป ขอให้นำเสนอวัยรุ่นที่อยู่ในชนบท คนยากจน ที่เป็นคนส่วนใหญ่ของประเทศ เพราะเรื่องฮอร์โมนจะเน้นสังคมลูกผู้ดีมีเงิน ใช้ของแพง ซึ่งเป็นสังคมส่วนน้อย ซึ่งสังคมในต่างจังหวัดฟอนเฟะ เหลวแหลก มีปัญหาสังคมมากกว่าซีรี่ย์เรื่องนี้อีก เพราะผมเกิดจากคนจน สัมผัสชีวิตคนระดับล่างมาตลอด วัยรุ่นในชนบททั้งน่าสงสาร เช่น พ่อแม่ทิ้งลูกไปทำงาน กทม. บางคนไม่มีข้าวกิน บางคนก็อาศัยไปนอนบ้านเพื่อนบ้าง กินข้าวบ้านคนอื่น ขายตัวแลกเงิน ขายตัวหาเงินเรียน เพื่อนก็ไม่อยากคบถ้าไม่มีเงิน ต้องหาเงินมาซื้อของแพง ใช้จ่ายเพื่อให้ดูดี ไม่อายเพื่อน พ่อแม่ติดเหล้าการพนันก็มี อยู่บ้านเช่ามีเยอะมาก การอิจฉา การดูถูกเหยียดหยามจากสังคมมีมาก ผู้ชายที่ติดยา เพราะหาจุดเด่นให้ตัวเอง ตั้งแก้งค์อันธพาล เพราะพ่อแม่ไม่สามารถดูแลได้ ต้องหาเงินเอง หนีเรียนไปซุ่มตามป่า ตามบ้านเพื่อน มั่วเซ็กส์ในป่า ตามงานคืนที่มีคอนเสิร์ต หมอลำ ข้างถนน เถียงนา โรงหนัง หรือรีสอร์ท
ผมเกิดมากับชีวิตคนจนตั้งแต่ไม่มีบ้านอยู่ อาศัยเล้าไก่ชาวบ้าน ทุกวันนี้แม้จะมีพอกินพอใช้ แต่ผมก็ได้กลับไปสัมผัสคนที่เคยรู้จักมักคุ้นที่ยังยากจน ได้รับรู้ความเปลี่ยนแปลงของสังคมระดับล่างมาตลอด ผมไม่เคยเห็นผู้สร้างละครกลุ่มใหน ที่ถ่ายทอดชีวิตชาวบ้านระดับล่าง สังคมระดับล่างได้ลึกซึ้งเลย เพราะผู้สร้างเหล่านั้นล้วนไม่เคยมีชีวิตที่ยากจนมาก่อน หรือเคยยากจนแล้วรวย ก็ไม่มีโอกาสมาสัมผัสชีวิตบ้านนอกอีก ลองไปหาเด็กที่รับรู้ชีวิตและมีประสบการณ์มาบ้านนอกมาช่วยถ่ายทอดก็ได้นะครับ