เราทำงานมาได้ 2 ปีเองนะครับ เป็นกราฟิกครับ ตอนแรกๆเราก็เรียนรู้งานไปสักพัก ไฟแรงมาก
มีจุดบกพร่องอยู่หลายจุดก็ปรับแก้ไขได้ ในปีแรกเจ้านายเราโอเคกับงานเรามากทีเดียว
เราก็ทำไปเรื่อยๆ จนปัญหาก็ค่อยเริ่มเกิดขึ้นบ้าง ปัญหาที่เราเจอคือเราตรวจงานไม่ละเีอียดพอ
ความคิด ไอเดียเราออกมาไม่ตรงใจนายบ้าง
แอบแวบเล่นเฟสบุค (อันนี้สมควรโดน 55+) แต่เราก็เอาใจใส่งานนะ
เจ้านายก้ยังพอโอเคอยู่นะ ได้ฟังตอนรีวิวต่อปี
จนระยะหลังๆตั้งแต่ปีใหม่มา เรารู้สึกไฟมันแทบจะมอด มาทำงานก็ไม่มีแรงบันดาลใจอะไรเลย
มาก็สายกว่าเดิมมากๆ ไปทำงานแต่ละวันเหนื่อยเอาการเลยทีเดียว แต่เราก็พอเข้าใจชีวิตแบบนี้นะ
เชื่องานพนักงานออฟฟิศคนอื่น ก็คงเป็นแบบเรา
พอปัญหาเริ่มใหญ่ขึ้น....
ในที่สุด เจ้านายเรียกพบ ก็พูดๆๆ ให้เราฟังเรื่องปัญหาที่เกิดขึ้น ว่าเกิดอะไรขึ้น เค้าว่าเราดูมั่นใจมาก
กับงาน แต่งานก็ยังไม่ใช่อยู่ดี ลูกค้าไม่เลือกแน่ๆ เค้ามีประสบการณ์(พี่เค้าเก่งจริงๆนะ)
ปีที่แล้วทำงานโอเคทีเดียว ปีนี้แย่ลงๆ เค้าก็ถามมีปัญหาอะไรหรือเปล่า
เราก็บอกไปประมาณว่าเราเหน็ดเหนื่อยจากการเดินทาง เค้าก็บอก ก็ตกลงกันตั้งแต่เริ่มงานแล้ว
แต่เราก็ไม่ได้ว่าอะไร เค้าก็พยายามจุดไฟเราอะนะ เราก็โอเคมาเช้าๆ
เราก็ทำงานๆ ไม่ถูกใจนายอีก เราก็เลยคิดว่าปัญหาเกิดตรงที่ไอเดียเราหมดไปหรือเปล่านะ
งานที่ถูกบริฟให้ทำกันหลายคน เราไม่ได้ถูกเลือก ได้ทำงานยิบย่อยๆแทน
ผ่านไปสักระยะ เราก็ทำงานน้อยลงอะนะ ปิดงานไม่ค่อยได้
จนนายสไกป์มาบอกเราว่าเนี่ย เค้ายุ่งมากเลยนะ เค้าต้องกระจายงานให้ซีเนียร์ทำแทน
เพราะเราไม่สามารถปิดงานได้ ตอนนั้นในใจน้ำตาจะไหลเลยนะ
เราคิดว่า เราทำให้บริษัทแย่ขนาดนั้นเลยหรอ....
ตอนแรกที่โดนเรียกไปก็มีความคิดจะลาออกอยู่ 30% นะ จนสติกกลับมา
ตอนนี้เราอยากลาออกมากๆเลยแล้วหละ
เพียงแต่ ทำไมแทนที่เราจะลาออกอย่างภาคภูมิ กลับลาออกเพราะประวัติไม่ค่อยดี
แต่เพื่อความสบายใจเรา มองหน้าเจ้านายไม่ติดเลย เราก็กะจะลาออกจริงหละ
เวลาทำงานตอนนี้ งานก็ไม่แทบไม่เข้าเลย
แต่ก็พอมีหลงเหลืออยู่บ้าง
พอเรื่องหางานใหม่อะนะ เราก็คิดว่า
"แบบที่1 เราจะหางานที่มันก้าวหน้าหรือ แบบที่ 2ว่าเงินโอเคแต่ performance เติบโตช้า" กันดี
แล้วมันก็วกกลับเข้ามาเรื่องที่นายพูดจนความมั่นใจเราหายไปหมดแล้ว
ไอเดีย สมองเราใกล้จะหยุดทำงานแล้วจริงๆหรอ เราแย่ขนาดนั้นเลยหรอ
เราคิดว่าเราหางานทำได้แน่ แต่หลังจากนั้นหละ
เราจะทำงานได้ดีตามที่เราส่ง portfolio ไปจริงๆหนะหรอ
แต่พอคิดถึงตัวเอง ตอนนี้เราพึ่งเรียนเสริมทางด้านออกแบบด้วย
ก็เลยคิดว่าจะหางานที่ทำให้ตัวเองก้าวหน้าเร็ว
มีรุ่นพี่รู้จักอยู่ เค้าทำงานอยู่บริษัทนึงดังทีเดียว เราส่งเอกสารไป
ผ่านไป 2 วัน เค้าบอกอยู่ในขั้นพิจารณาอยู่ แต่ตอนนี้ครีเอทีฟยุ่งมาก
(เราหวังเยอะอยู่ เพราะบริษัทใหญ่มีชื่อเสียง คิดว่าต้องก้าวหน้าแน่)
วันนี้ก็มีอีกทีนึงนัดสัมภาษณ์ตัดหน้าก่อน
(แต่ยังตกลงเรื่องเวลานัดสัมภาษณ์ไม่ได้
เราบอกเค้าว่าเราทำงานอยู่ ลาไม่ค่อยได้ สะดวกหลังเลิกงาน
เค้าก็เลยบอกำลังหาเวลาให้ อยากให้ลองมาดูก่อน
ที่เรายังไม่ค่อยอยากลา อยากใ้ห้ตัวเองมีอะไรดีขึ้นมาบ้าง)
ตอนนี้เราไม่ได้โทษนายเลยนะ เราโทษตัวเองทีว่าทำไมทำงานไม่ได้เรื่องจัง
ถึงแม้อย่างนั้นเราก็ยังรักตัวเองอยากให้ก้าวหน้าในหน้าที่การงาน
เราแค่กลัวว่า ถ้าเราออกไปทำที่อื่นจริงๆมันจะเป็นแบบเดิมไหม...
เรื่องมันกระโดดกระโดดไปบ้าง ขอโทษด้วยนะครับ
ถ้าถามเรื่องความเห็น คุณคิดว่าผมควรลุยต่อหางานที่ก้าวหน้าอย่างที่ผมตั้งใจดีมั้ยครับ
ขอบคุณครับ
ปล. เราแทบไม่กินกาแฟแล้วอะ เราเลยมักง่วงมากๆ แต่เราก็ดื่มน้ำแทนนะ เกี่ยวมั้ย
ขอพื้นที่ระบายหน่อยครับ ตอนนี้รู้สึกหงอยมาก
มีจุดบกพร่องอยู่หลายจุดก็ปรับแก้ไขได้ ในปีแรกเจ้านายเราโอเคกับงานเรามากทีเดียว
เราก็ทำไปเรื่อยๆ จนปัญหาก็ค่อยเริ่มเกิดขึ้นบ้าง ปัญหาที่เราเจอคือเราตรวจงานไม่ละเีอียดพอ
ความคิด ไอเดียเราออกมาไม่ตรงใจนายบ้าง
แอบแวบเล่นเฟสบุค (อันนี้สมควรโดน 55+) แต่เราก็เอาใจใส่งานนะ
เจ้านายก้ยังพอโอเคอยู่นะ ได้ฟังตอนรีวิวต่อปี
จนระยะหลังๆตั้งแต่ปีใหม่มา เรารู้สึกไฟมันแทบจะมอด มาทำงานก็ไม่มีแรงบันดาลใจอะไรเลย
มาก็สายกว่าเดิมมากๆ ไปทำงานแต่ละวันเหนื่อยเอาการเลยทีเดียว แต่เราก็พอเข้าใจชีวิตแบบนี้นะ
เชื่องานพนักงานออฟฟิศคนอื่น ก็คงเป็นแบบเรา
พอปัญหาเริ่มใหญ่ขึ้น....
ในที่สุด เจ้านายเรียกพบ ก็พูดๆๆ ให้เราฟังเรื่องปัญหาที่เกิดขึ้น ว่าเกิดอะไรขึ้น เค้าว่าเราดูมั่นใจมาก
กับงาน แต่งานก็ยังไม่ใช่อยู่ดี ลูกค้าไม่เลือกแน่ๆ เค้ามีประสบการณ์(พี่เค้าเก่งจริงๆนะ)
ปีที่แล้วทำงานโอเคทีเดียว ปีนี้แย่ลงๆ เค้าก็ถามมีปัญหาอะไรหรือเปล่า
เราก็บอกไปประมาณว่าเราเหน็ดเหนื่อยจากการเดินทาง เค้าก็บอก ก็ตกลงกันตั้งแต่เริ่มงานแล้ว
แต่เราก็ไม่ได้ว่าอะไร เค้าก็พยายามจุดไฟเราอะนะ เราก็โอเคมาเช้าๆ
เราก็ทำงานๆ ไม่ถูกใจนายอีก เราก็เลยคิดว่าปัญหาเกิดตรงที่ไอเดียเราหมดไปหรือเปล่านะ
งานที่ถูกบริฟให้ทำกันหลายคน เราไม่ได้ถูกเลือก ได้ทำงานยิบย่อยๆแทน
ผ่านไปสักระยะ เราก็ทำงานน้อยลงอะนะ ปิดงานไม่ค่อยได้
จนนายสไกป์มาบอกเราว่าเนี่ย เค้ายุ่งมากเลยนะ เค้าต้องกระจายงานให้ซีเนียร์ทำแทน
เพราะเราไม่สามารถปิดงานได้ ตอนนั้นในใจน้ำตาจะไหลเลยนะ
เราคิดว่า เราทำให้บริษัทแย่ขนาดนั้นเลยหรอ....
ตอนแรกที่โดนเรียกไปก็มีความคิดจะลาออกอยู่ 30% นะ จนสติกกลับมา
ตอนนี้เราอยากลาออกมากๆเลยแล้วหละ
เพียงแต่ ทำไมแทนที่เราจะลาออกอย่างภาคภูมิ กลับลาออกเพราะประวัติไม่ค่อยดี
แต่เพื่อความสบายใจเรา มองหน้าเจ้านายไม่ติดเลย เราก็กะจะลาออกจริงหละ
เวลาทำงานตอนนี้ งานก็ไม่แทบไม่เข้าเลย
แต่ก็พอมีหลงเหลืออยู่บ้าง
พอเรื่องหางานใหม่อะนะ เราก็คิดว่า
"แบบที่1 เราจะหางานที่มันก้าวหน้าหรือ แบบที่ 2ว่าเงินโอเคแต่ performance เติบโตช้า" กันดี
แล้วมันก็วกกลับเข้ามาเรื่องที่นายพูดจนความมั่นใจเราหายไปหมดแล้ว
ไอเดีย สมองเราใกล้จะหยุดทำงานแล้วจริงๆหรอ เราแย่ขนาดนั้นเลยหรอ
เราคิดว่าเราหางานทำได้แน่ แต่หลังจากนั้นหละ
เราจะทำงานได้ดีตามที่เราส่ง portfolio ไปจริงๆหนะหรอ
แต่พอคิดถึงตัวเอง ตอนนี้เราพึ่งเรียนเสริมทางด้านออกแบบด้วย
ก็เลยคิดว่าจะหางานที่ทำให้ตัวเองก้าวหน้าเร็ว
มีรุ่นพี่รู้จักอยู่ เค้าทำงานอยู่บริษัทนึงดังทีเดียว เราส่งเอกสารไป
ผ่านไป 2 วัน เค้าบอกอยู่ในขั้นพิจารณาอยู่ แต่ตอนนี้ครีเอทีฟยุ่งมาก
(เราหวังเยอะอยู่ เพราะบริษัทใหญ่มีชื่อเสียง คิดว่าต้องก้าวหน้าแน่)
วันนี้ก็มีอีกทีนึงนัดสัมภาษณ์ตัดหน้าก่อน
(แต่ยังตกลงเรื่องเวลานัดสัมภาษณ์ไม่ได้
เราบอกเค้าว่าเราทำงานอยู่ ลาไม่ค่อยได้ สะดวกหลังเลิกงาน
เค้าก็เลยบอกำลังหาเวลาให้ อยากให้ลองมาดูก่อน
ที่เรายังไม่ค่อยอยากลา อยากใ้ห้ตัวเองมีอะไรดีขึ้นมาบ้าง)
ตอนนี้เราไม่ได้โทษนายเลยนะ เราโทษตัวเองทีว่าทำไมทำงานไม่ได้เรื่องจัง
ถึงแม้อย่างนั้นเราก็ยังรักตัวเองอยากให้ก้าวหน้าในหน้าที่การงาน
เราแค่กลัวว่า ถ้าเราออกไปทำที่อื่นจริงๆมันจะเป็นแบบเดิมไหม...
เรื่องมันกระโดดกระโดดไปบ้าง ขอโทษด้วยนะครับ
ถ้าถามเรื่องความเห็น คุณคิดว่าผมควรลุยต่อหางานที่ก้าวหน้าอย่างที่ผมตั้งใจดีมั้ยครับ
ขอบคุณครับ
ปล. เราแทบไม่กินกาแฟแล้วอะ เราเลยมักง่วงมากๆ แต่เราก็ดื่มน้ำแทนนะ เกี่ยวมั้ย