ไม่แน่ใจจริงๆว่าคุณจะเล่นpantipไหม แต่ผมก็ไม่รู้จะบอกใครจริงๆและหวังว่ามันจะพอทำให้ผมมีหนทางได้บ้าง ถ้าผมพอมีวาสนาหวังว่าผมจะได้เจอคุณอีกและอยากจะบอกคุณว่า คุณทำให้หัวใจผมเต้นแรงมาก.....ก
คือเนื่องจากวันนี้วันหยุดเลยอยากพาคุณพ่อคุณแม่ไปนั่งกินนั่งดื่มในที่ใหม่ๆดูบ้างประกอบกับผมอยากเปิดร้านอาหารแล้วมีร้านนึงที่ผมสนใจและคิดว่าน่าจะมีรูปแบบคล้ายๆกันเลยอยากลองไปดูซักหน่อย จนเป็นที่มาของเรื่องทั้งหมด
ผมส่งพ่อกับแม่ลงหน้าร้านให้พวกเค้าเข้าร้านก่อนเพราะผมต้องหาที่จอดรถและไม่อยากให้แกเดินไกล พอผมเดินตามเข้าไปผมก็ค่อนข้างงงว่าทำไมพ่อกับแม่ถึงนั่งโต๊ะนี้เพราะโต๊ะนี้มีผู้หญิงคนนึงนั่งอยู่อีกฟากนึงรับประทานอาหารอยู่ (ลักษณะโต๊ะเป็นโต๊ะสี่เหลี่ยมจัตตุรัสทรงสูงที่ต้องนั่งเก้าอีสตูลและมีขนาดใหญ่น่าจะนั่งได้ประมาณ10คน) แต่ก็ไม่ได้อะไรเพราะโต๊ะค่อนข้างจะใหญ่
ทันทีที่ผมนั่งลงและเห็นหน้าเธอ ผมรู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้น่ารักจัง เธอนั่งดื่มกาแฟและทานแซนวิชพร้อมกับอ่านหนังสือไปด้วย ไม่มั่นใจว่าเค้าเป็นลูกครึ่งรึเปล่าเพราะก็ดูมีเค้าด้วยแถมอ่านหนังสือฝรั่งเล่มโต จนเมื่อขนมและเครื่องดื่มของผมมาทำให้ผมมีโอกาสได้เห็นเธอชัดๆเพราะเธอนั่งตรงข้ามกับผมเลย (ตอนแรกไม่กล้านั่งหันหน้าเข้าหาเลยเพราะเขินมากเลยต้องนั่งเอียงนั่งมองโน่นนี่ไป) ผมอาจดูเหมือนคนโรคจิตเหมือนกันนะที่นั่งดูพฤติกรรมของเธอแต่ผมไม่สามารถปฏิเสธได้เลยว่าผมแอบยิ้มไปกับสิ่งที่เธอทำอย่างไม่มีเหตุผล ไม่ว่าการที่เธอยิ้มและหัวเราะในระหว่างที่อ่านหนังสือของเธอเงียบๆ เธอยิ้มน่ารักมากๆ เธอแต่งตัวง่ายๆสบายๆ (ถ้าไม่เป็นการคิดเข้าข้างตัวเองจนเกินไป ผมว่าผมและคุณใส่เสื้อแบบเดียวกันและสีเดียวกันเลย) เธอใส่รองเท้าผ้าใบลุยๆ เธอแต่งหน้าบางๆแต่ดูดีมาก เธอดูสนุกและตั้งใจกับการจัดพรอพเพื่อถ่ายรูปขนมที่เธอสั่งมา
ถึงต้องนี้แล้วอยากบอกคุณจริงๆนะครับว่าผมประทับใจทุกอย่างที่เป็นคุณจริงๆครับ กว่า40นาทีที่ผมเจอคุณ หัวใจผมเต้นแรงมากเลยครับ
ถ้าโอกาสอีกทีจริงผมจะไม่รีรออีกแล้ว
เรื่องนี้สอนว่าโอกาสบางอย่างอาจมีครั้งเดียวในชีวิต คว้ามันไว้หรือไม่คุณก็จะเสียใจไปตลอดชีวิต
**ไม่รู้จะแท็กห้องไหนดีเลยต้องขออนุญาติแท็กห้องก้นครัวและเครื่องแป้งด้วยนะครับ (แท็กห้องเครื่องแป้งมันหายไปแล้วอ่า T-T)
***ขอบคุณร้านTinee Eatery Workshopด้วยนะครับที่ทำให้ผมเจอเธอ ผมไม่ได้เป็นหน้าม้าของร้านนะครับ
****หลังจากที่คุยกับแม่ แม่ผมบอกว่าแกจงใจนั่งโต๊ะนี้เพราะเห็นมีสาวนั่งอยู่ 555
(กระทู้แน่นอก) ถึงคุณผู้หญิงที่ร้านTinee Eatery Workshop เวลาประมาณ14.00ครับ
คือเนื่องจากวันนี้วันหยุดเลยอยากพาคุณพ่อคุณแม่ไปนั่งกินนั่งดื่มในที่ใหม่ๆดูบ้างประกอบกับผมอยากเปิดร้านอาหารแล้วมีร้านนึงที่ผมสนใจและคิดว่าน่าจะมีรูปแบบคล้ายๆกันเลยอยากลองไปดูซักหน่อย จนเป็นที่มาของเรื่องทั้งหมด
ผมส่งพ่อกับแม่ลงหน้าร้านให้พวกเค้าเข้าร้านก่อนเพราะผมต้องหาที่จอดรถและไม่อยากให้แกเดินไกล พอผมเดินตามเข้าไปผมก็ค่อนข้างงงว่าทำไมพ่อกับแม่ถึงนั่งโต๊ะนี้เพราะโต๊ะนี้มีผู้หญิงคนนึงนั่งอยู่อีกฟากนึงรับประทานอาหารอยู่ (ลักษณะโต๊ะเป็นโต๊ะสี่เหลี่ยมจัตตุรัสทรงสูงที่ต้องนั่งเก้าอีสตูลและมีขนาดใหญ่น่าจะนั่งได้ประมาณ10คน) แต่ก็ไม่ได้อะไรเพราะโต๊ะค่อนข้างจะใหญ่
ทันทีที่ผมนั่งลงและเห็นหน้าเธอ ผมรู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้น่ารักจัง เธอนั่งดื่มกาแฟและทานแซนวิชพร้อมกับอ่านหนังสือไปด้วย ไม่มั่นใจว่าเค้าเป็นลูกครึ่งรึเปล่าเพราะก็ดูมีเค้าด้วยแถมอ่านหนังสือฝรั่งเล่มโต จนเมื่อขนมและเครื่องดื่มของผมมาทำให้ผมมีโอกาสได้เห็นเธอชัดๆเพราะเธอนั่งตรงข้ามกับผมเลย (ตอนแรกไม่กล้านั่งหันหน้าเข้าหาเลยเพราะเขินมากเลยต้องนั่งเอียงนั่งมองโน่นนี่ไป) ผมอาจดูเหมือนคนโรคจิตเหมือนกันนะที่นั่งดูพฤติกรรมของเธอแต่ผมไม่สามารถปฏิเสธได้เลยว่าผมแอบยิ้มไปกับสิ่งที่เธอทำอย่างไม่มีเหตุผล ไม่ว่าการที่เธอยิ้มและหัวเราะในระหว่างที่อ่านหนังสือของเธอเงียบๆ เธอยิ้มน่ารักมากๆ เธอแต่งตัวง่ายๆสบายๆ (ถ้าไม่เป็นการคิดเข้าข้างตัวเองจนเกินไป ผมว่าผมและคุณใส่เสื้อแบบเดียวกันและสีเดียวกันเลย) เธอใส่รองเท้าผ้าใบลุยๆ เธอแต่งหน้าบางๆแต่ดูดีมาก เธอดูสนุกและตั้งใจกับการจัดพรอพเพื่อถ่ายรูปขนมที่เธอสั่งมา
ถึงต้องนี้แล้วอยากบอกคุณจริงๆนะครับว่าผมประทับใจทุกอย่างที่เป็นคุณจริงๆครับ กว่า40นาทีที่ผมเจอคุณ หัวใจผมเต้นแรงมากเลยครับ
ถ้าโอกาสอีกทีจริงผมจะไม่รีรออีกแล้ว
เรื่องนี้สอนว่าโอกาสบางอย่างอาจมีครั้งเดียวในชีวิต คว้ามันไว้หรือไม่คุณก็จะเสียใจไปตลอดชีวิต
**ไม่รู้จะแท็กห้องไหนดีเลยต้องขออนุญาติแท็กห้องก้นครัวและเครื่องแป้งด้วยนะครับ (แท็กห้องเครื่องแป้งมันหายไปแล้วอ่า T-T)
***ขอบคุณร้านTinee Eatery Workshopด้วยนะครับที่ทำให้ผมเจอเธอ ผมไม่ได้เป็นหน้าม้าของร้านนะครับ
****หลังจากที่คุยกับแม่ แม่ผมบอกว่าแกจงใจนั่งโต๊ะนี้เพราะเห็นมีสาวนั่งอยู่ 555