ผมแอบเครียดมากคับ คิดว่าตัวเองแก่ครั้งแรกตอนป.6
ผ่านมาม.1ก็คิดว่ามอปลายนี่แก่เอาเสียมากๆ
มารู้ตัวอีกทีก็มอปลายแล้ว รู้สึกตัวเองแก่มากก
ไม่รู้ว่าเราโรคจิตป่าว เครียดจนร้องไห้เลยอะ ไม่อยากแก่ ไม่อยากโต อยากจะเด็กตลอดไป
คือผมก็คุยกับแม่อะคับ แม่ผมก็บอกว่าทุกวันนี้ก็ค่อนข้างรับไม่ได้เหมือนกันที่ตัวเองแก่ ตัวเองช้าลง แต่แม่เข้าถึงธรรมมะได้ก็เลยไม่เครียด
ผมอยากจะร้องไห้มากคับ ไม่ไหวเลย ตอนนี้พยายามทำทุกอย่าง ใช้ชีวิตให้มีค.สุขที่สุด พยายามทำทุกอย่างให้สุดค.สามารถ ไม่ต้องการจะมาเสียใจตอนที่ทำไมทันแล้วในตอนแก่
แงงง ไม่อยากแก่เลยคับ
เคยคิดบ้างรึปล่าวคับ ว่าเราโตมาจนถึงขนาดนี้เลยหรอ?
ผ่านมาม.1ก็คิดว่ามอปลายนี่แก่เอาเสียมากๆ
มารู้ตัวอีกทีก็มอปลายแล้ว รู้สึกตัวเองแก่มากก
ไม่รู้ว่าเราโรคจิตป่าว เครียดจนร้องไห้เลยอะ ไม่อยากแก่ ไม่อยากโต อยากจะเด็กตลอดไป
คือผมก็คุยกับแม่อะคับ แม่ผมก็บอกว่าทุกวันนี้ก็ค่อนข้างรับไม่ได้เหมือนกันที่ตัวเองแก่ ตัวเองช้าลง แต่แม่เข้าถึงธรรมมะได้ก็เลยไม่เครียด
ผมอยากจะร้องไห้มากคับ ไม่ไหวเลย ตอนนี้พยายามทำทุกอย่าง ใช้ชีวิตให้มีค.สุขที่สุด พยายามทำทุกอย่างให้สุดค.สามารถ ไม่ต้องการจะมาเสียใจตอนที่ทำไมทันแล้วในตอนแก่
แงงง ไม่อยากแก่เลยคับ