อยากถามแนวคิดเรื่องการทำตลาดหน่อยครับ ตอนนี้ผมกำลังจะทำตลาดสินค้าแฮนด์เมดของตัวเองอยู่ กำลังหาคำตอบอยู่ว่าตลาดส่วนใหญ่นิยมดีไซน์แบบไหน ที่ขายง่าย และทำอย่างไรให้ขายได้ก่อน มีคนรู้จักแบรนด์ก่อน แล้วค่อยแตกแบรนด์ใหม่ที่เน้นสไตล์เป็นเอกลักษณ์ของตัวเอง
เหตุผลก็คือ ถ้าไปเน้นสไตล์เอกลักษณ์ก่อน โดยที่ไม่ได้สนใจว่าคนส่วนใหญ่จะชอบรึเปล่า กว่าจะขายได้ กว่าจะมีคนรู้จัก คงไม่พอกินแน่ ๆ
ผมเคยไปเดินดูตามงานแสดงสินค้าแนวดีไซน์บ่อย ๆ สินค้าที่มาแสดงส่วนใหญ่เขาจะมีแบบที่ไสตล์ที่ชัดเจน และมีแบบให้เลือกไม่มากนัก แต่ราคาค่อนข้างสูง กลุ่มลูกค้าก็จะไม่กว้างมาก และส่วนใหญ่ก็จะเป็นต่างชาติ
บางคนบอกว่า ลองดูอย่าง Apple สิ่ เขามีจุดยืนในตัวโปรดักส์เขาเอง จึงประสบความสำเร็จจนทุกวันนี้ ผมไม่ปฏิเสธ แต่ถ้าเราจะเปรียบกับเขาแบบนั้นมันก็ไม่ถูกต้องนัก อย่าง apple เขาคือ นวัตกรรม ทั้งทางด้านเทคโนโลยี และดีไซน์ เขาจึงทำได้ แต่อย่างเราก็แค่ต้องการสร้างความแตกต่างที่มีอยู่ในตลาดเท่านั้น ก็ต้องตามน้ำไปก่อน ให้ยืนได้ก่อน แล้วค่อยกระโดดให้มันเด่น
อ่านไปไม่รู้จะงงกันรึเปล่า สรุปคือ ผมกำลังพยายามจะบาล๊านซ์แนวคิดระหว่าง ศิลปิน กับ ธุรกิจ ว่าจุดที่พอดีมันควรจะแค่ไหน
ในสมัยเด็กผมเป็นคนที่ชอบศิลปะมาก อยากเรียนต่อทางด้านศิลป์ แต่มีอีกแนวคิดนึงมาฉุดว่าจบมาจะพอกินมั๊ย ศิลปินน้อยคนที่จะประสบความสำเร็จแบบ อ.เฉลิมชัย สุดท้ายก็เลยไปเลือกเรียนบัญชีซึ่งผมไม่ชอบเลย แล้วช่วงวัยที่ผ่านมาก็ทำให้เรียนรู้ว่าอย่าทนทำอะไรกับสิ่งที่ไม่ชอบเลย จึงผันตัวเองมาเป็นโปรแกรมเมอร์ แล้วออกมาทำงานแฮนด์เมดอย่างตอนนี้ อย่างน้อย ๆ ก็เข้าใกล้สิ่งที่ชอบจริง ๆ
คิดว่าที่ผมคิดแบบนี้มันถูกต้องรึเปล่า ดู ๆ เหมือนผมจะไม่ค่อยมั่นใจในตัวเองยังไงไม่รู้ ก็แค่อยากให้มาแชร์แนวคิดกัน
แนวคิดเรื่องจุดยืนในตัวสินค้า ถ้ามั่นใจก็ไม่ต้องกลัวอะไร?
เหตุผลก็คือ ถ้าไปเน้นสไตล์เอกลักษณ์ก่อน โดยที่ไม่ได้สนใจว่าคนส่วนใหญ่จะชอบรึเปล่า กว่าจะขายได้ กว่าจะมีคนรู้จัก คงไม่พอกินแน่ ๆ
ผมเคยไปเดินดูตามงานแสดงสินค้าแนวดีไซน์บ่อย ๆ สินค้าที่มาแสดงส่วนใหญ่เขาจะมีแบบที่ไสตล์ที่ชัดเจน และมีแบบให้เลือกไม่มากนัก แต่ราคาค่อนข้างสูง กลุ่มลูกค้าก็จะไม่กว้างมาก และส่วนใหญ่ก็จะเป็นต่างชาติ
บางคนบอกว่า ลองดูอย่าง Apple สิ่ เขามีจุดยืนในตัวโปรดักส์เขาเอง จึงประสบความสำเร็จจนทุกวันนี้ ผมไม่ปฏิเสธ แต่ถ้าเราจะเปรียบกับเขาแบบนั้นมันก็ไม่ถูกต้องนัก อย่าง apple เขาคือ นวัตกรรม ทั้งทางด้านเทคโนโลยี และดีไซน์ เขาจึงทำได้ แต่อย่างเราก็แค่ต้องการสร้างความแตกต่างที่มีอยู่ในตลาดเท่านั้น ก็ต้องตามน้ำไปก่อน ให้ยืนได้ก่อน แล้วค่อยกระโดดให้มันเด่น
อ่านไปไม่รู้จะงงกันรึเปล่า สรุปคือ ผมกำลังพยายามจะบาล๊านซ์แนวคิดระหว่าง ศิลปิน กับ ธุรกิจ ว่าจุดที่พอดีมันควรจะแค่ไหน
ในสมัยเด็กผมเป็นคนที่ชอบศิลปะมาก อยากเรียนต่อทางด้านศิลป์ แต่มีอีกแนวคิดนึงมาฉุดว่าจบมาจะพอกินมั๊ย ศิลปินน้อยคนที่จะประสบความสำเร็จแบบ อ.เฉลิมชัย สุดท้ายก็เลยไปเลือกเรียนบัญชีซึ่งผมไม่ชอบเลย แล้วช่วงวัยที่ผ่านมาก็ทำให้เรียนรู้ว่าอย่าทนทำอะไรกับสิ่งที่ไม่ชอบเลย จึงผันตัวเองมาเป็นโปรแกรมเมอร์ แล้วออกมาทำงานแฮนด์เมดอย่างตอนนี้ อย่างน้อย ๆ ก็เข้าใกล้สิ่งที่ชอบจริง ๆ
คิดว่าที่ผมคิดแบบนี้มันถูกต้องรึเปล่า ดู ๆ เหมือนผมจะไม่ค่อยมั่นใจในตัวเองยังไงไม่รู้ ก็แค่อยากให้มาแชร์แนวคิดกัน