ฟ้ากระจ่างดาว~~ดูแล้ว~~กระจ่างในหัวใจ

ละครฟอร์มเล็กๆ ซีนเล็กๆ นักแสดงเล่นกันแบบเล็กๆ คือ แสดงมีความเป็นธรรมชาติสูงมาก นักแสดงนำ นักแสดงสมทบ นักแสดงรับเชิญ แม้แต่นักแสดงเด็ก เราชอบ และ รักละครเรื่องนี้มากค่ะ ไม่ยิ่งใหญ่อลังการ แต่ทว่า กลมกล่อม และอ่อนโยน ดูแล้วต้องมีเสียน้ำตาทุกครั้ง แต่อบอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูก ฉากแม่พระเอกสอนสันติ กอดอย่างอ่อนโยน เข้าใจ สันติที่กอดตอบอย่างเด็กขาดความเข้าใจ และความคิดถึงย่า แมทซึ่งเป็นนางเอก มองด้วยน้ำตาคลอ รู้ตัวว่าเลี้ยงหลานไม่เป็น มีอคติ และไม่เชื่อในตัวหลาน พระเอกที่จับมือนางเอกอย่างอ่อนโยน ให้กำลังใจ เข้าใจ พร้อมจะอยู่เคียงข้าง ฉากป้าหลานคุยกันหน้าบ้าน ฉากสันติจับมือป้าที่โรงพยาบาล ฉากพระเอกสารภาพรัก ฉากเราจะจับมือกันที่นางเอกใส่ชุดราตรี ...บรรยายไม่หมดค่ะ มันตรึงตรา ตรึงใจไปหมด ซีนเล็กทำไมเราจำได้หมดเลยนะ อารมณ์มันมาใหญ่โตมาก เราไม่เคยอ่านหนังสือนะคะ แต่ ณ ขณะนี้ที่เป็นละคร เราหลงรักทุกอย่างของฟ้ากระจ่างดาวสุดหัวใจค่ะ เอาใจช่วยไปกับทุกตัวละคร อยากให้สันติเป็นเด็กดี อยากให้มีคณาเปิดใจ และมีความสุข อยากให้สารวัตรช่วยดึงมีคณามาจากท้องฟ้าที่มืดมิดไร้ดวงดาว

อาจจะยาว และ เพ้อเจ้อไปหน่อย และกระทู้อาจจะมีเยอะแล้ว แต่ขอเราตั้งอีกซักกระทู้นะคะ อยากบอกความรู้สึกจริงๆค่ะ เผื่อทีมงาน และนักแสดงผ่านมาเห็นความรู้สึกเล็กๆนี้ และทำให้พวกเค้ายิ้มและมีกำลังใจขึ้นบ้างซักนิดก็พอค่ะ

ขอบคุณที่สละเวลาเข้ามาอ่านนะคะ

เราตั้งกระทู้ในมือถือนะคะ อาจมีคำผิด และ เว้นวรรคไม่สวย ขออภัยด้วยนะคะ