ผมออกตัวก่อนนะครับ ผมไม่ค่อยเชื่อเรื่องผีสางนางไม้ และไปอยู่หลายๆที่ทั้งในเมืองและในป่าก็ไม่เคยเจอแต่เรื่องที่จะเล่าให้ฟัง
เจอมากับตัวเองครับ
ขอปฐมบทนะครับ
ผมเป็นทหารยศเล็กๆแต่ได้มีโอกาศคุมกำลังเล็กระดับหมู่ ปล. มีพลทหารเป็นลูกน้อง 7-8 คน เคยอยู่หลายๆพื้นที่ จนปัจจุบันนี้ผมรับมอบภารกิจ
ที่บ้านห้..ยน้..ขุ่.. ตำบลท่..ก๊.. พักอยู่บ้านพักโครงการหลวงฯ ซึ่งเป็นบ้านร้างและมีประวัติเด็กตายสองคน ก่อนหน้าที่หน่วยผมจะไปรับผิดชอบมีหน่วย
ชพส. ของกรมรบพิเศษ 5(ขออนุญาตเอ่ยนามเผื่อมีคนที่เคยอยู่ข้างบนมาอ่านแล้วแชร์กันครับ)ทำงานอยู่และเคยโดนหลอกเกือบทุกคนที่เคยพักบ้านหล้งนี้
(จากคำบอกเล่า)และลูกน้องผมทุกคนต่างบอกว่าเคยโดนผีอำ บางคนเคยโดนเหมือนตบหน้าต่างใส่คล้ายๆเอาฝ่ามือตบ ผมก็หัวเราะแล้วบอกว่าผมไม่เคยโดน
และบอกลูกน้องว่าอย่าคิดมาก ผ่านไป 6-7 เดือน ลูกน้องชุดเก่าลง ชุดใหม่มา ก็โดนอีก มันก็มาเล่าให้ฟังผมก็บอกว่าคิดมากไป เพราะผมไม่เคยเจอ
เหตุการณ์ครับ
ผมทำงานจะมีผลัดพักหมุนเวียนกันไป วันที่ 5 ก.ค. 56 จะเป็นวันพักผม(วันนี้ 11 ก.ค. 56 ) คืนวันที่ 4 ก.ค. ผมเข้านอนราวห้าทุ่ม มีลูกน้องสองคนนอนหน้าห้อง
นอนเล่นแทปเลตไปเรื่อยๆเที่ยงคืนกว่าๆง่วงจึงเลิกแล้วนอน ผมนอนหงายห่มผ้า ผ้าห่มคลุมถึงคาง กำลังเคลิ้มๆ มีคความรู้สึกเหมือนผ้ามันไหลลงไปทางปลายเท้า
สะดุ้งคิดว่าลูกน้องมาดึงกะจะลุกขึ้นด่าว่าทำไมไม่เรียกก่อนเข้ามา แต่จะลุกขึ้นกลับดิ้นไม่ได้ตาลืมมองเห็นเพดานแล้ว แต่มันดิ้นไม่ได้ จะพลิกหยิบปืนพกข้างหมอน
พลิกไม่ได้ คิดว่าเป็นไรวะเลยร้องออกมาได้แค่ อือๆๆๆๆๆ ดิ้นไม่ได้แต่ตอนนั้นรู้สึกตัวหมดแล้วคิดในใจสงสัยโดนอำแน่แล้วจึงฮึดเฮือกสุดท้ายดิ้นจนลุกขึ้นมานั่งได้
เหงื่อออกเต็ม ทุกอย่างเงียบเป็นปกติ ตอนแรกจะเรียกลูกน้อง ดูนาฬิกาใกล้ตีหนึ่งแล้วคิดว่าคงไม่มีอะไรคิดไปเองมากกว่าเลยไม่เรียก ล้มตัวนอนต่อแต่ระแวงอยู่
ผ่านไปสักพักอาการเดิมกลับมาแต่คิดระแวงอยู่ ครั้งสองเลยดิ้นและร้องอือออกมาครั้งเดียวลุกพรวดขึ้นมานั่งครั้งนี้เลยเรียกลูกน้องเข้ามา ถามว่าได้ยินหมู่ร้องไหม
มันตอบว่าได้ยินแต่ตั้งแต่ครั้งแรกแล้วคิดว่าละเมอจึงไม่ได้เข้ามาดูกลัวรบกวน ผมมานั่งคิดดูผมห่มผ้าถึงคางแต่ทั้งสองครั้งรูสึกว่าผ้ามันไหลลงปลายเท้าพอรู้ตัวก็ดิ้น
ไม่ได้ แต่ก่อนจะลุกขึ้นนั่งได้ผ้าห่มก็อยู่บริเวณท้องแล้ว เหมือนถูกดึงลง
สรุปเหตุการณ์
รุ่งเช้า 5 ก.ค. 56 ผมกลับบ้าน จะกลับเข้าพื้นที่อีกวัน สองวันนี้ ผมไม่ได้กลัวนะครับ เพราะปกติผมจะอยู่กับความมืดตลอด เวลาทำงาน ทั้งในเมือง ในป่า และไม่คิด
ด้วยว่าจะมีผีจริงๆ เพราะผมยังไม่เคยเห็น แต่ทุกเช้าจะให้ลูกน้องใส่ข้าวปลาอาหารที่ศาลเพียงตาหน้าฐานทุกวันเนื่องจากชุดเก่าเค้าใส่ทุกวันและบอกผมซึ่งไปรับต่อ
ผมก็บอกลูกน้องใส่ให้เป็นปกติ
เลยอยากมาเล่าสู่เพื่อนๆในหว้ากอฟัง สิ่งที่อยากให้ช่วยคือ ผมอยากทราบเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นว่าเกิดจากอะไร ผีสางหรือตัวผมเอง ผมจะพิสูจน์ยังไงให้กระจ่าง
ผมชอบวลีในห้องหว้ากอครับ ไม่เชื่อ ต้องพิสูจน์
ปล.1คืนที่เกิดเหตุการณ์ผมถอดเสื้อนอน ตั้งแต่มาพักอยู่ที่นี่ไม่เคยถอดเสื้อนอน มีแค่คืนนั้นถอดเป็นครั้งแรก แต่ผมคิดว่าคงไม่เกี่ยวกับถอด ไม่ถอดเสื้อ
ปล.2 อยู่ที่ไหนก็ช่าง ผมจะระลึกเสมอว่าผมทำงานด้านนี้ ผมทำความดี ผมไม่เคยคิดลบหลู่ถึงแม้จะไม่เชื่อเรื่องพรรนี้
ปล.3 เรื่องที่เล่าเป็นเรื่องที่ผมเจอกับตัวเองทั้งหมดและไม่ได้เมาเหล้า หรือกินยาที่จะทำให้จิตหรือประสาทเพี้ยนไปใดๆทั้งสิ้น
ปล.4 สิ่งที่ผมเล่าไปผมเองก็ไม่ได้เชื่องมงายว่าผีมันอำผมจึงมาโพสในห้องหว้ากอสอบถามความเห็นของเพื่อนๆอยากทราบเผื่อมีใครชี้แนะแนวทาง
การปฏิบัติหรือพิสูจน์ได้ว่าเกิดจากอะไรครับ ผมจะกลับวัน สองวันนี้แล้วครับ
ปล.5 ไม่เชื่อ ต้องพิสูจน์ วลีเด็ดของหว้ากอเราครับ
สนทนากันเรื่องผีอำครับ
เจอมากับตัวเองครับ
ขอปฐมบทนะครับ
ผมเป็นทหารยศเล็กๆแต่ได้มีโอกาศคุมกำลังเล็กระดับหมู่ ปล. มีพลทหารเป็นลูกน้อง 7-8 คน เคยอยู่หลายๆพื้นที่ จนปัจจุบันนี้ผมรับมอบภารกิจ
ที่บ้านห้..ยน้..ขุ่.. ตำบลท่..ก๊.. พักอยู่บ้านพักโครงการหลวงฯ ซึ่งเป็นบ้านร้างและมีประวัติเด็กตายสองคน ก่อนหน้าที่หน่วยผมจะไปรับผิดชอบมีหน่วย
ชพส. ของกรมรบพิเศษ 5(ขออนุญาตเอ่ยนามเผื่อมีคนที่เคยอยู่ข้างบนมาอ่านแล้วแชร์กันครับ)ทำงานอยู่และเคยโดนหลอกเกือบทุกคนที่เคยพักบ้านหล้งนี้
(จากคำบอกเล่า)และลูกน้องผมทุกคนต่างบอกว่าเคยโดนผีอำ บางคนเคยโดนเหมือนตบหน้าต่างใส่คล้ายๆเอาฝ่ามือตบ ผมก็หัวเราะแล้วบอกว่าผมไม่เคยโดน
และบอกลูกน้องว่าอย่าคิดมาก ผ่านไป 6-7 เดือน ลูกน้องชุดเก่าลง ชุดใหม่มา ก็โดนอีก มันก็มาเล่าให้ฟังผมก็บอกว่าคิดมากไป เพราะผมไม่เคยเจอ
เหตุการณ์ครับ
ผมทำงานจะมีผลัดพักหมุนเวียนกันไป วันที่ 5 ก.ค. 56 จะเป็นวันพักผม(วันนี้ 11 ก.ค. 56 ) คืนวันที่ 4 ก.ค. ผมเข้านอนราวห้าทุ่ม มีลูกน้องสองคนนอนหน้าห้อง
นอนเล่นแทปเลตไปเรื่อยๆเที่ยงคืนกว่าๆง่วงจึงเลิกแล้วนอน ผมนอนหงายห่มผ้า ผ้าห่มคลุมถึงคาง กำลังเคลิ้มๆ มีคความรู้สึกเหมือนผ้ามันไหลลงไปทางปลายเท้า
สะดุ้งคิดว่าลูกน้องมาดึงกะจะลุกขึ้นด่าว่าทำไมไม่เรียกก่อนเข้ามา แต่จะลุกขึ้นกลับดิ้นไม่ได้ตาลืมมองเห็นเพดานแล้ว แต่มันดิ้นไม่ได้ จะพลิกหยิบปืนพกข้างหมอน
พลิกไม่ได้ คิดว่าเป็นไรวะเลยร้องออกมาได้แค่ อือๆๆๆๆๆ ดิ้นไม่ได้แต่ตอนนั้นรู้สึกตัวหมดแล้วคิดในใจสงสัยโดนอำแน่แล้วจึงฮึดเฮือกสุดท้ายดิ้นจนลุกขึ้นมานั่งได้
เหงื่อออกเต็ม ทุกอย่างเงียบเป็นปกติ ตอนแรกจะเรียกลูกน้อง ดูนาฬิกาใกล้ตีหนึ่งแล้วคิดว่าคงไม่มีอะไรคิดไปเองมากกว่าเลยไม่เรียก ล้มตัวนอนต่อแต่ระแวงอยู่
ผ่านไปสักพักอาการเดิมกลับมาแต่คิดระแวงอยู่ ครั้งสองเลยดิ้นและร้องอือออกมาครั้งเดียวลุกพรวดขึ้นมานั่งครั้งนี้เลยเรียกลูกน้องเข้ามา ถามว่าได้ยินหมู่ร้องไหม
มันตอบว่าได้ยินแต่ตั้งแต่ครั้งแรกแล้วคิดว่าละเมอจึงไม่ได้เข้ามาดูกลัวรบกวน ผมมานั่งคิดดูผมห่มผ้าถึงคางแต่ทั้งสองครั้งรูสึกว่าผ้ามันไหลลงปลายเท้าพอรู้ตัวก็ดิ้น
ไม่ได้ แต่ก่อนจะลุกขึ้นนั่งได้ผ้าห่มก็อยู่บริเวณท้องแล้ว เหมือนถูกดึงลง
สรุปเหตุการณ์
รุ่งเช้า 5 ก.ค. 56 ผมกลับบ้าน จะกลับเข้าพื้นที่อีกวัน สองวันนี้ ผมไม่ได้กลัวนะครับ เพราะปกติผมจะอยู่กับความมืดตลอด เวลาทำงาน ทั้งในเมือง ในป่า และไม่คิด
ด้วยว่าจะมีผีจริงๆ เพราะผมยังไม่เคยเห็น แต่ทุกเช้าจะให้ลูกน้องใส่ข้าวปลาอาหารที่ศาลเพียงตาหน้าฐานทุกวันเนื่องจากชุดเก่าเค้าใส่ทุกวันและบอกผมซึ่งไปรับต่อ
ผมก็บอกลูกน้องใส่ให้เป็นปกติ
เลยอยากมาเล่าสู่เพื่อนๆในหว้ากอฟัง สิ่งที่อยากให้ช่วยคือ ผมอยากทราบเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นว่าเกิดจากอะไร ผีสางหรือตัวผมเอง ผมจะพิสูจน์ยังไงให้กระจ่าง
ผมชอบวลีในห้องหว้ากอครับ ไม่เชื่อ ต้องพิสูจน์
ปล.1คืนที่เกิดเหตุการณ์ผมถอดเสื้อนอน ตั้งแต่มาพักอยู่ที่นี่ไม่เคยถอดเสื้อนอน มีแค่คืนนั้นถอดเป็นครั้งแรก แต่ผมคิดว่าคงไม่เกี่ยวกับถอด ไม่ถอดเสื้อ
ปล.2 อยู่ที่ไหนก็ช่าง ผมจะระลึกเสมอว่าผมทำงานด้านนี้ ผมทำความดี ผมไม่เคยคิดลบหลู่ถึงแม้จะไม่เชื่อเรื่องพรรนี้
ปล.3 เรื่องที่เล่าเป็นเรื่องที่ผมเจอกับตัวเองทั้งหมดและไม่ได้เมาเหล้า หรือกินยาที่จะทำให้จิตหรือประสาทเพี้ยนไปใดๆทั้งสิ้น
ปล.4 สิ่งที่ผมเล่าไปผมเองก็ไม่ได้เชื่องมงายว่าผีมันอำผมจึงมาโพสในห้องหว้ากอสอบถามความเห็นของเพื่อนๆอยากทราบเผื่อมีใครชี้แนะแนวทาง
การปฏิบัติหรือพิสูจน์ได้ว่าเกิดจากอะไรครับ ผมจะกลับวัน สองวันนี้แล้วครับ
ปล.5 ไม่เชื่อ ต้องพิสูจน์ วลีเด็ดของหว้ากอเราครับ