ไม่รู้เรื่องกฎหมายครอบครัว อยากถามผู้รู้ เรื่องขอเป็นผู้ปกครองบุตรค่ะ

ปัจจุบันดิฉันแยกกันอยู่กับสามีมาหลายเดือนแล้วค่ะ
มีลูกด้วยกัน 2 คน คนโต 7 ขวบเต็ม คนเล็ก 2.9 ขวบ
ลูกๆทั้งสองคนอยู่กับดิฉัน ดิฉันต้องการเป็นผู้ปกครองลูกๆแต่เพียงผู้เดียว
แต่ไม่รู้เรื่องกฎหมายครอบครัว อยากปรึกษาผู้รู้ค่ะ

เราสองคนจดทะเบียนสมรสกัน พอเลิกกัน เค้าอ้างสิทธิ์ความเป็นพ่อ ว่าเค้าต้องได้ลูกไปอยู่ด้วย
คือต้องแบ่งลูกคนละ 1 คน ดิฉันขอร้องเค้า ว่าให้ลูกๆทั้ง 2 คนอยู่กับดิฉันได้ไหม
ขอให้สงสารลูก เพราะมีกันแค่ 2 คนพี่น้องเท่านั้น
ดิฉันขอเค้าว่าอยากให้ลูกๆเติบโตด้วยกัน จะได้เป็นเพื่อนกันและรักกันฉันท์พี่น้อง แต่สามีไม่ยอม

ตั้งแต่ลูกๆเกิดและเติบโตมาดิฉันเป็นคนเลี้ยงดูอุ้มชูมาแต่เพียงผู้เดียวค่ะ
กัดฟันเลี้ยงดูมาด้วยความยากลำบาก ที่บอกว่ายากลำบากเพราะว่าดิฉันคนเดียว ไม่มีญาติพี่น้องช่วยดูแล
ตั้งแต่ลูกๆตื่นนอนจนถึงลูกๆเข้านอน เป็นหน้าที่ของดิฉันแต่เพียงผู้เดียว
เรื่องอาหารการกินของลูก ซื้อนมซื้อแพมเพิร์ส ซื้ออาหารเสริม ซื้ออาหารการกิน
เรื่องโรงเรียนของลูกๆ ไปรับ-ส่งลูกๆ ทั้งหมดนี้หน้าที่ของดิฉันคนเดียว

ตั้งแต่คนโตฝากเนอสเซอรี่ จนเข้าโรงเรียนอนุบาล ย้ายโรงเรียนลูกชายคนโตหลายๆครั้ง
เรื่องหาโรงเรียนให้ลูกๆทุกคนก็เป็นหน้าที่ของดิฉันเพียงคนเดียว
(คนโต ตอนเล็กฝากเนอสเซอรี่แถวหน้าตลาดรุ่งเจริญ พอ 3 ขวบกว่า ย้ายมาโรงเรียนบ้านสวนพลู
เรียนได้ 1 ปี ย้ายไปเรียนโรงเรียนวัดช่องลมอีก 1 ปี จากนั้นย้ายบ้านไปอยู่แถววัดไผ่เงิน
เลยย้ายลูกชายไปเรียนชั้นอนุบาล 2 ที่โรงเรียนวัดไผ่เงินโชตนาราม
ทุกๆโรงเรียนที่พูดถึง เป็นหน้าที่แม่ไปส่งตอนเช้า และไปรับตอนเย็นหลังเลิกงาน)

ตอนมีลูกสาวคนเล็กก็ไปฝากเนอสเซอรี่หน้าตลาดรุ่งเจริญที่เดิมของพี่ชาย
พอย้ายบ้านไปแถวซอยอยู่ดี ก็เอาลูกสาวไปฝากเนอสเซอรี่ใกล้ๆกับโรงเรียนวัดไผ่เงินฯของลูกชายคนโต
ตอนเย็นโรงเรียนเลิก ก็ให้ครูที่เนอสเซอรี่ไปรับลูกชายมารอแม่ที่เนอสเซอรี่ของลูกสาว
ลูกๆเจ็บป่วยไม่สบายไปหาหมอ ไปโรงพยาบาล  ทุกสิ่งอย่างเป็นหน้าที่ของดิฉันแต่เพียงผู้เดียวค่ะ

ดิฉันขี่มอเตอร์ไซค์ ทำงานประจำ อยู่แถวๆสาทร ใจกลางกรุงเทพมหานคร
รับลูกส่งลูกไปโรงเรียนด้วยมอเตอร์ไซค์คันนี้ ตัวเองก็ทำงานประจำด้วย
ลูกๆทั้ง 2 คน ช่วงที่เล็กๆ ก็ใส่กระเป๋าหน้าท้องกระเตงกันไปกระเตงกันมาเหมือนกันทั้ง 2 คนค่ะ
โดยที่สามีไม่เคยมีบทบาทอะไรในชีวิตประจำวันของพวกเรา 3 คนแม่ลูกเลย
ปัญหาอยู่ที่สามีไม่ยอมขี่มอเตอร์ไซค์ค่ะ ภาระทั้งหมดจึงมาตกที่ดิฉันคนเดียว
แต่ว่ายังอยู่บ้านเดียวกันกับสามีเรื่อยมา เพราะไม่อยากให้ลูกกำพร้าพ่อ

ตลอดระยะเวลาที่อยู่ด้วยกัน มีเรื่องทะเลาะเบาะแว้งกันไม่เว้นแต่ละวัน
สามีเป็นคนเจ้าอารมณ์ นิดหน่อยก็โมโห แล้วก็จะมาลงที่ดิฉันกับลูกชายคนโต
ตั้งแต่ลูกชายอายุได้ขวบกว่าๆ ต้องเป็นที่รองรับอารมณ์ขี้โมโหของพ่อตลอด
แล้วดิฉันก็จะทะเลาะกับสามีเสมอ เรื่องที่สามีร้ายกับลูกแท้ๆเหมือนไม่ใช่ลูก
ลูกชายเหมือนเด็กเก็บกด กลัวพ่อขึ้นสมอง แค่พ่อเค้าพูดนิดเดียวก็จะกลัวจนตัวสั่นงันงก
หลายปีที่ผ่านมา ลูกชายเหมือนสะสมประสบการณ์เลวร้ายที่พ่อทำรุนแรงกับเค้าตลอด

ลูกชายพูดเสมอว่า ไม่อยากให้พ่ออยู่กับเราเลย หนูอยากอยู่กับแม่กับน้องเท่านั้น
และทุกครั้งที่พ่อเค้าทำงานกลับบ้านดึก ลูกชายจะดีใจมาก
บอกแม่เสมอๆว่า ดีใจจังที่วันนี้ป๋ากลับดึก หนูจะได้ดูการ์ตูนไม่ต้องแย่งเครื่องเล่นซีดีกัน
หรือไม่ ลูกชายก็จะดีใจ ที่วันหยุด พ่อเค้าไปทำงาน แล้วลูกชายก็จะบอกว่า หนูจะได้เล่นคอมบ้าง
ถ้าป๋าอยู่ก็แย่งหนูดูการ์ตูน เดี๋ยวก็โมโห แล้วก็ตีหนูอีก ฯลฯ ลูกชายโดนตีเป็นประจำ
ทั้งฝ่ามือใหญ่ๆของพ่อเค้าและไม้แขวนเสื้อ (นี่ก็สาเหตุใหญ่ที่ทำให้เราทะเลาะกันเรื่อยมา)

สามีชอบดูการ์ตูนโดเรมอน (ขึ้นสมอง) ดูโคนันคุง (ขึ้นสมอง)
ดูหนังเก่าๆ จำพวก หนังพันนา ฤทธิไกร(มีเกือบครบทุกเรื่อง),
ละครยาว แม่นาคพระโขนง ภาค ลีลาวดี กับ โอ-วรุฒ , ละครยาว ตี๋ใหญ่ ภาค ฉัตรชัย (ขึ้นสมอง)
ดูหนังจีนชุด พวกหนังจีนกำลังภายในภาคเก่าๆ มีหลายๆเรื่อง (ขึ้นสมอง) เป็นต้น
ทั้งการ์ตูน ทั้งหนังเก่าๆ ทั้งหนังจีนชุด สามีจะเปิดซ้ำไปซ้ำมา เรื่องๆนึงก็จะดูวนไปวนมาหลายครั้ง
สามีจะแย่งเครื่องเล่นซีดี และโน้ตบุ๊คกับลูกชาย คือจะครองเพียงคนเดียว
แล้วก็จะมีปัญหากับลูกชายตลอด เฮ้ออออออออออ

และสามีเป็นคนประหลาด เค้าบอกว่า ตั้งแต่เล็กจนโต แม่เค้าเป็นคนทำกับข้าวให้กิน
เค้าไม่เคยต้องลำบาก ไปซื้อหาข้าวปลาอาหารกินเอง
เพราะฉะนั้น เค้าจะอายมาก ถ้าจะต้องไปยืนอยู่หน้าร้านอาหารตามสั่ง แล้วสั่งแม่ค้าว่าเอานู่นเอานี่
และเค้าก็ไม่ชอบกินข้าวแกงที่ตักขายเป็นถุงๆ เค้าชอบให้ดิฉันทำอาหาร
มื้อเย็นของทุกวัน ดิฉันต้องทำกับข้าว ต้มแกง ผัด ทอด และซื้อของหวานด้วย
ถ้าวันไหน อาหารมีแต่แบบแห้งๆ จำพวกของทอด ก็๋จะอาละวาดใหญ่โตเป็นประจำ
ดิฉันเบื่อหน่าย แต่ก็ทนเรื่อยมา

นอกจากจะเจ้าอารมณ์ เอาแต่ใจตัวเองเหมือนเด็กๆ และขี้โมโหแล้ว
ยังเห็นแก่ตัวอย่างที่สุด ไม่เคยเป็นธุระเรื่องอาหารการกิน
แม้แต่ดิฉันอุ้มท้อง ยังต้องเป็นฝ่ายขี่มอเตอร์ไซค์ไปซื้อหาข้าวปลาอาหารมาถวายสามีตลอด
เรื่องอาหารการกิน จะมีปัญหากันเป็นประจำ
ทั้งๆที่ดิฉันไม่ได้เป็นคนรับใช้ แต่มีหน้าที่คอยรับใช้เค้าเยี่ยงทาส
อาหารนั้นไม่ถูกใจ ไม่ได้ดั่งใจ ซื้อนั่นมาไม่ถูกใจ ทำนี่ให้กินก็ไม่พอใจ สารพัดที่เกิดขึ้นทุกวันๆ

สามีเป็นคนหน้าตาหล่อ รูปร่างดี สูงกว่า 180 ดิฉันแก่กว่าสามี
เค้าเด็กกว่าและทำตัวเหมือนวัยรุ่ย ก็จะมีผู้หญิงเข้าหาเค้าตลอดอีกเหมือนกัน
สามีดื่มเหล้าเก่ง มีสมาคมเพื่อนฝูง พูดได้เลยว่า สังสรรตลอด พาเพื่อนๆวัยรุ่นมาเมาที่บ้านเป็นประจำ
หรือไม่ก็ออกไปเมาข้างนอกกับเพื่อนๆอยู่เสมอ ไม่เคยพาลูกๆและเมียไปไหนด้วย
เค้าพูดเสมออายที่เมียขี้เหร่ อ้วน ดำ เพราะแฟนเพื่อนเค้ามีแต่คนสวยๆ
ในบรรดาแฟนหลายๆคนที่เค้าเคยมีมา ดิฉันเป็นคนที่ขี้เหร่ที่สุด

หลายคนอาจจะมองว่าเป็นปัญหาหยุมหยิมเล็กน้อยเท่านั้น ทำไมต้องหอบลูกๆออกจากชีวิตของสามีมา
จริงๆแล้วปัญหามีมากกว่านี้เยอะค่ะ ดิฉันทน จนไม่สามารถจะทนไหวอีกต่อไป
ปัญหาเล็กน้อย แต่เกิดขึ้นทุกๆวัน มันเสียสุขภาพจิตค่ะ ทั้งสุขภาพจิตของเราและของลูกๆด้วย
เห็นพ่อแม่ทะเลาะกันทุกวัน ลูกๆก็เก็บกด เป็นเด็กมีปัญหา ก็คงไม่ต่างกับกับเป็นลูกกำพร้าพ่อหรอก

ทั้งหมดที่เล่ามา แค่อยากจะปรึกษาว่า ถ้าสามีไปฟ้องศาลเอาลูกไป
ดิฉันมีทางทำอะไรได้ไหม ถึงจะสามารถขอเป็นผู้ปกครองลูกๆทั้ง 2 คนได้