จากกระทู้
http://pantip.com/topic/30395739
มันนานมากแล้วกับกระทู้ข้างบน แต่เรื่องราวต่างๆ ยังไม่จบเสียที
ทั้งๆ ที่เราตัดสินใจว่า ให้เขาเป็นได้แค่น้อง เป็นเพื่อนร่วมงาน
ยิ่งเราห่าง ยิ่งเราเฉยชา เขายิ่งใก้ลเข้ามาหาเราในทุกๆ เรื่อง
- เริ่มจากเรื่องงาน
เราคุยกะเจ้านายเลย ว่างานที่เราต้องออกไซต์ลูกค้า มันเกินหน้าที่เรา แต่เราจะช่วย ถ้าคนขาด
เขาก็จะออกปากชวนเราทุกครั้งที่ต้องไป ไม่ว่าจะในกรุงเทพฯ หรือต่างจังหวัด
ล่าสุด เรื่องนี้ เราออกปากบอกกับเขาไปว่า "จะชวนไปทำไม มันอยู่นอกเหนือหน้าที่ ไม่มีความจำเป็น"
เช้าวันนี้ ก็ยังชวนเราไปด้วยอีก จนเราพูดกับเขาว่า "พี่ว่า พี่คุยเรื่องนี้กับเราแล้วใช่ไหม"
น้องก็ทำมึน " อะไร หนังเหรอ หนังก็ดูู พรุ่งนี้ไง" (คุยกันไว้ว่าจะไปดูหนัง มีน้องในที่ทำงานไปด้วยอีก 1 คน)
เราก็เลยพูดว่า เรื่องออกไซต์ มันไม่ใช่หน้าที่เรา ไม่ต้องมาถาม ถ้ามีความจำเป็นต้องไป เราจะไป
น้องเลยพูดว่า "ไปกันหลายๆ คน อบอุ่นดี" (ก่อนหน้านี้เราเคยถามแล้วว่า แกจะลากฉันไปทำไม น้องบอกว่า มาดูแลผมไง)
- เรื่องส่วนตัว
พอดีเราเจอมรสุมชีวิตเข้าแบบเต็มประตู เป็นเรื่องพี่พูดกะใครไม่ได้เลย เย็นนั้น เราโทรหาน้องเขา เพราะคิดว่าเขาใก้ลสุด
(เพื่อนเราอยู่ไกลมาก คนละจังหวัด) น้องเขาไม่รับ เราเลยส่ง SMS ไปหา "ว่ามีปัญหา อยากหาคนคุยด้วย"
น้องเขาก็โทรกลับมา เราเลยถามว่า ได้ไหม สะดวกไหม น้องก็เลยถามว่าจะุคุยที่ไหน อันนี้เราคิดแระ ต้องหาที่คนเยอะๆ
เลยตอบน้องไปว่า ใต้ถุนตึกน้องแล้วกัน แล้วเราก็ขับรถไปหาเขา หลังจากเจอหน้ากัน คำแรกที่ถามเรา กินข้าวหรือยัง
เราตอบอืม เรียบร้อยแล้ว แล้วน้องก็ถามว่าเกิดอะไร เป็นอะไร เราถามน้องว่า คุยได้ทุกเรื่องไหม น้องตอบ "อืม"
เท่ากับปัญหาของเรา น้องเขารับรู้ทุกอย่าง แถมยังให้กำลังใจว่า แบบถามเราว่า
"เคยคิดว่าเจอปัญหาใหญ่ๆ ที่สุดในชีวิตไหม" เราตอบว่า เคย น้องก็พูดว่า "ปัญหาที่ใหญ่ๆ ก็ผ่านมาได้ เรื่องนี้ต้องผ่านไปได้"
ok เราสบายใจขึ้น แต่วันรุ่งขึ้น เรารู้สึกอายมาก ที่เราไม่น่าเอาเรื่องนี้ไปเล่าให้น้องฟังเลย ทำให้รู้สึกจะเข้าหน้าน้องไม่ติด
แต่น้องก็ทำตัวปรกติ แบบสบายๆ ( ปัญหาที่ว่าไม่เกี่ยวกับตัวน้องเลย และเป็นปัญหาส่วนตัว ไม่ขอพูดถึงนะคะ)
- ความสนิท
อันนี้แหละ เลยทำให้เราไม่แน่ใจ ว่าเราคิดไปเอง หรือใจเราตรงกัน การแสดงออกบางอย่าง ทำให้เรางง
แต่เราก็คิดว่า คงไม่หรอกมั้ง ล่าสุด ไปทานข้าวกลางวันกันทั้ง office เรานั่งข้างน้อง แต่เก้าอี้คนละตัว
เรากำลังนั่งมองทีวีที่ร้านอาหาร น้องเขาเรียกเราด้วยการเอามือมาวางไว้ที่ต้นขา ช๊อค วันนั้น เราช๊อคไปเลย
พอเราหันไปมองหน้าเขา เขาก็ยกมือออก เฮ้ย เกินไป เยอะแระ เราคิดในใจ เราก็พยายามไม่คิดมาก
ถามเพื่อนทั้งผู้หญิง ผู้ชายหลายๆคน ว่า ถ้าจะเรียกกัน ทำไง เรียกไง คำตอบมันไม่ใช่แบบที่เราเจอสักคน
คืนนั้น เราเลยโทรไปบอกน้องว่า เราไม่ชอบอะไรที่ทำกับเราในวันนี้ แต่เขาก็ไม่ได้ขอโทษนะ เราเลยถามว่า
"แกมีไรจะบอกฉันม่ะ" น้องตอบ " ไม่มี" (เรื่องนี้ทำให้เราร้องไห้เลย เสียใจที่ไม่ดูแลตัวเอง)
เรียกได้ว่าตอนนี้สับสน สับสนมาก ตกลง เรานิ่ง เราเฉย เหมือนเขาเริ่มรุกใส่เรา (หรือเราคิดไปเอง)
บางทีงานเรามีปัญหา แค่เอ่ยปากถามแบบข้ามโต๊ะ หันมาข้างตัว มายืนแระ
เวลากลับบ้านด้วยกัน ก็ยังขับรถให้เราเหมือนเดิม
ไปกินข้าวกะเราสองต่อสอง บ่อยขึ้น
เราเอ่ยปากว่าอยากไปดูหนัง ถามว่าไปไหม น้องอีกคนไม่ไป เขาก็จะไปกะเรา
บางทีคิดว่า เพราะการไม่มีใครข้างๆ ตัวเขาหรือเปล่า เขาเลยทำแบบนี้
เราอธิบายไม่ถูกกะเรื่องนี้จริงๆ เรื่องความรัก มันห่างมาเป็น 10 ปีแระ
เพื่อน ช่วยตอบเราหน่อยนะ ว่าเราคิดมากไปจริงๆ
นิฉันคิดไปเอง หรือเราใจตรงกันจริงๆ
มันนานมากแล้วกับกระทู้ข้างบน แต่เรื่องราวต่างๆ ยังไม่จบเสียที
ทั้งๆ ที่เราตัดสินใจว่า ให้เขาเป็นได้แค่น้อง เป็นเพื่อนร่วมงาน
ยิ่งเราห่าง ยิ่งเราเฉยชา เขายิ่งใก้ลเข้ามาหาเราในทุกๆ เรื่อง
- เริ่มจากเรื่องงาน
เราคุยกะเจ้านายเลย ว่างานที่เราต้องออกไซต์ลูกค้า มันเกินหน้าที่เรา แต่เราจะช่วย ถ้าคนขาด
เขาก็จะออกปากชวนเราทุกครั้งที่ต้องไป ไม่ว่าจะในกรุงเทพฯ หรือต่างจังหวัด
ล่าสุด เรื่องนี้ เราออกปากบอกกับเขาไปว่า "จะชวนไปทำไม มันอยู่นอกเหนือหน้าที่ ไม่มีความจำเป็น"
เช้าวันนี้ ก็ยังชวนเราไปด้วยอีก จนเราพูดกับเขาว่า "พี่ว่า พี่คุยเรื่องนี้กับเราแล้วใช่ไหม"
น้องก็ทำมึน " อะไร หนังเหรอ หนังก็ดูู พรุ่งนี้ไง" (คุยกันไว้ว่าจะไปดูหนัง มีน้องในที่ทำงานไปด้วยอีก 1 คน)
เราก็เลยพูดว่า เรื่องออกไซต์ มันไม่ใช่หน้าที่เรา ไม่ต้องมาถาม ถ้ามีความจำเป็นต้องไป เราจะไป
น้องเลยพูดว่า "ไปกันหลายๆ คน อบอุ่นดี" (ก่อนหน้านี้เราเคยถามแล้วว่า แกจะลากฉันไปทำไม น้องบอกว่า มาดูแลผมไง)
- เรื่องส่วนตัว
พอดีเราเจอมรสุมชีวิตเข้าแบบเต็มประตู เป็นเรื่องพี่พูดกะใครไม่ได้เลย เย็นนั้น เราโทรหาน้องเขา เพราะคิดว่าเขาใก้ลสุด
(เพื่อนเราอยู่ไกลมาก คนละจังหวัด) น้องเขาไม่รับ เราเลยส่ง SMS ไปหา "ว่ามีปัญหา อยากหาคนคุยด้วย"
น้องเขาก็โทรกลับมา เราเลยถามว่า ได้ไหม สะดวกไหม น้องก็เลยถามว่าจะุคุยที่ไหน อันนี้เราคิดแระ ต้องหาที่คนเยอะๆ
เลยตอบน้องไปว่า ใต้ถุนตึกน้องแล้วกัน แล้วเราก็ขับรถไปหาเขา หลังจากเจอหน้ากัน คำแรกที่ถามเรา กินข้าวหรือยัง
เราตอบอืม เรียบร้อยแล้ว แล้วน้องก็ถามว่าเกิดอะไร เป็นอะไร เราถามน้องว่า คุยได้ทุกเรื่องไหม น้องตอบ "อืม"
เท่ากับปัญหาของเรา น้องเขารับรู้ทุกอย่าง แถมยังให้กำลังใจว่า แบบถามเราว่า
"เคยคิดว่าเจอปัญหาใหญ่ๆ ที่สุดในชีวิตไหม" เราตอบว่า เคย น้องก็พูดว่า "ปัญหาที่ใหญ่ๆ ก็ผ่านมาได้ เรื่องนี้ต้องผ่านไปได้"
ok เราสบายใจขึ้น แต่วันรุ่งขึ้น เรารู้สึกอายมาก ที่เราไม่น่าเอาเรื่องนี้ไปเล่าให้น้องฟังเลย ทำให้รู้สึกจะเข้าหน้าน้องไม่ติด
แต่น้องก็ทำตัวปรกติ แบบสบายๆ ( ปัญหาที่ว่าไม่เกี่ยวกับตัวน้องเลย และเป็นปัญหาส่วนตัว ไม่ขอพูดถึงนะคะ)
- ความสนิท
อันนี้แหละ เลยทำให้เราไม่แน่ใจ ว่าเราคิดไปเอง หรือใจเราตรงกัน การแสดงออกบางอย่าง ทำให้เรางง
แต่เราก็คิดว่า คงไม่หรอกมั้ง ล่าสุด ไปทานข้าวกลางวันกันทั้ง office เรานั่งข้างน้อง แต่เก้าอี้คนละตัว
เรากำลังนั่งมองทีวีที่ร้านอาหาร น้องเขาเรียกเราด้วยการเอามือมาวางไว้ที่ต้นขา ช๊อค วันนั้น เราช๊อคไปเลย
พอเราหันไปมองหน้าเขา เขาก็ยกมือออก เฮ้ย เกินไป เยอะแระ เราคิดในใจ เราก็พยายามไม่คิดมาก
ถามเพื่อนทั้งผู้หญิง ผู้ชายหลายๆคน ว่า ถ้าจะเรียกกัน ทำไง เรียกไง คำตอบมันไม่ใช่แบบที่เราเจอสักคน
คืนนั้น เราเลยโทรไปบอกน้องว่า เราไม่ชอบอะไรที่ทำกับเราในวันนี้ แต่เขาก็ไม่ได้ขอโทษนะ เราเลยถามว่า
"แกมีไรจะบอกฉันม่ะ" น้องตอบ " ไม่มี" (เรื่องนี้ทำให้เราร้องไห้เลย เสียใจที่ไม่ดูแลตัวเอง)
เรียกได้ว่าตอนนี้สับสน สับสนมาก ตกลง เรานิ่ง เราเฉย เหมือนเขาเริ่มรุกใส่เรา (หรือเราคิดไปเอง)
บางทีงานเรามีปัญหา แค่เอ่ยปากถามแบบข้ามโต๊ะ หันมาข้างตัว มายืนแระ
เวลากลับบ้านด้วยกัน ก็ยังขับรถให้เราเหมือนเดิม
ไปกินข้าวกะเราสองต่อสอง บ่อยขึ้น
เราเอ่ยปากว่าอยากไปดูหนัง ถามว่าไปไหม น้องอีกคนไม่ไป เขาก็จะไปกะเรา
บางทีคิดว่า เพราะการไม่มีใครข้างๆ ตัวเขาหรือเปล่า เขาเลยทำแบบนี้
เราอธิบายไม่ถูกกะเรื่องนี้จริงๆ เรื่องความรัก มันห่างมาเป็น 10 ปีแระ
เพื่อน ช่วยตอบเราหน่อยนะ ว่าเราคิดมากไปจริงๆ