พอดีเมื่อวานไปเดินในห้าง ลูกชายบ่นหิวข้าวเลยไปนั่งที่ร้านอาหารญี่ปุ่นร้านนึง ระหว่างเดินตามพนักงานเข้าไปที่โต๊ะเผอิญเห็นเด็กตัวเล็กๆกำลังนั่งกดๆจิ้มๆไอโฟนอย่างเมามัน ตอนแรกก็นึกหวาดเสียวแทนคุณพ่อเค้าว่าน้องจะทำไอโฟนหลุดมือรึเปล่า เห็นเขย่าๆ เด็กน้อยไม่กี่ขวบจับช้อนส้อมยังไม่ค่อยถนัดเลย พอไปนั่งที่โต๊ะระหว่างรออาหารก็มองๆโต๊ะรอบๆ ทั้งโซนมีแต่เด็กเล่นแท็บเล็ท จ้องจอกันตาแป๋วเลย (แฟนบอกก็ดีเหมือนกันเด็กไม่ค่อยกรี๊ด/วิ่งเล่น แต่ไอ้เราก็ยังรู้สึกว่ามันใช่เหรอ ทำอย่างนี้ได้ยังไง เด็ก 3-4 ขวบ ให้เล่นแท็บเล็ทแล้ว)

ส่วนตัวเราก็รู้สึกว่าให้ลูกเล่นอะไรพวกนี้จะทำให้เด็กสายตาเสียเร็วไปหน่อย มันเหมือนให้เด็กไปนั่งติดจอทีวียังไงก็ไม่รู้ สมัยลูกเราเล็กๆเรายังคอยดุไม่ให้เขาดูทีวีใกล้ๆเลย ทำไมพ่อแม่สมัยนี้ปล่อยให้ลูกเอาหน้าไปติดจอ ตัวเองนั่งทานข้าวกันหน้าตาเฉย ห่วงแต่สบายไปหน่อยหรือเปล่า

คิดถึงเมื่อก่อนตอนลูกยังเล็กๆดิฉันจะพาเขาไปเล่นตามสนามเด็กเล่น สวนสนุก เวลาให้เล่นรถของเล่นหยอดเหรียญกับบ้านบอลในโซนเด็กตามห้างนี่จะชอบมาก เดินๆในห้างเวลาลูกเริ่มงอแงแฟนกลัวจะรบกวนคนอื่นเขาก็จะพาไปเล่นของเล่นที่ทางห้างจัดไว้ให้ ของเล่นนี่ก็ต้องซื้อให้เรื่อยๆ เด็กเค้าโตเร็ว แปบๆก็เปลี่ยน จำได้ว่าหมดเงินไปเยอะอยู่ สงสัยเดี๋ยวนี้เค้าเอาแท็บเล็ทมาเป็นของเล่นเด็กคงเพราะสะดวกดี ไม่ต้องหอบของเล่นพะรุงพะรังอย่างเรา (แฟนเค้าก็หาว่าเราอิจฉาที่เขาไม่ต้องเป็นบ้าหอบฟางอย่างสมัยเรา โอ๊ยย)

บ้านแฟนก็มีน้องสะใภ้อยู่คนนึงเพิ่งเป็นคุณแม่มือใหม่ อัพรูปในเฟซบุ๊คเป็นรูปน้อง (2 ขวบ) เล่นไอแพด บรรยายภาพแบบเห่อมากว่าลูกหัดใช้แท็บเล็ทกับเขาแล้วนะ โถตาหนูตัวนิดเดียวไอแพดวางทีก็เต็มตักแล้ว จะยกยังไม่ค่อยมีแรงเลย พูดก็ยังไม่ได้ให้มานั่งเขี่ยๆจอซะแล้ว คุณแม่อัพรูปเสร็จก็ไปนอนดูทีวีเสียอย่างนั้น (เออดี)

ไม่รู้เราวิตกจริตไปเองรึเปล่ากับพ่อแม่ยุคใหม่ แต่ดิฉันรู้สึกว่าการเลี้ยงลูกแบบนี้ไม่น่าเป็นผลดีต่อเด็กนะคะ ไม่รู้ทำไมถึงปล่อยให้เป็นแบบนี้กัน กังวลใจเหลือเกินแต่ก็ไม่รู้จะเตือนเขายังไงดี หรือว่าดิฉันคิดมากไปเองคะ?