วันนี้ ไปร้านข้าวตามสั่งร้านหนึ่งแถวตลาด ระหว่างยืนรออาหารอยู่ ก๊เห็นตาแก่ ๆ แต่งตัวโทรม ๆ ๆ มาก ๆ เข้าไปขอแบ่งที่นั่งก่ะลุงคน 1 ที่นั่งอยู่ที่โต๊ะคนเดียว แป๊บเดียวลุงคนนั้นก๊รีบลุกไปจ่ายเงิน ไอเราก๊คิดในใจ ลุงเค้ารังเกียจตาแกหรือไงฟ่ะ ที่ไหนได้ ลุงแกรีบมาจ่ายตังที่แม่ค้า แล้ว ก๊บอกผมจ่ายเงินค้าข้าวให้ตา คนนั้นด้วยครับ.....น่ารักจัง
และวันนี้ ภัทรจัง ก๊เจอ ตาแก่ ๆ เข็นรถเข็นขายอะไรสักอย่าง แกแก่มาก และเดินไม่ค่อยถนัดเพราะอายุมากและเหมือนขาแกกระเผลก ไอเราก๊อยากช่วยแกซื้อ เลยขี่รถวนมาถามหลังจากเลยไป 1 รอบ เพราะรอบแรกมองไม่ออกแกขายไร สุดท้ายเอาว่ะ ขายไรก๊จะซื้อ
ถามลุงขายไรค่ะ ลุงบอกขายพริกแกงอย่างเดียว ถุงล่ะ 20
นี้ค่ะลุง (100) ไม่ต้องทอนน่ะค่ะ
แกก๊ยิ้มค่ะ แล้วถามเราว่าไปไหนมาเหรอครับ
เราก๊ไปตลาดมาค่ะ
เห็นหน้าลุงแล้วมีความสุขค่ะ เรากิน เราเที่ยว มื้อ ๆ 1 มากกว่านี้หลายเท่า แต่เงินเท่านี้อาจหมายถึงเงินค่าอาหารของคน อีก 1 วัน ปล. ภัทรถือ ตรงว่าเวลาเห็นคนค้าขายจะไม่ให้เงินเปล่า แต่จะซื้อของสักชิ้น แล้วให้เงินแบบนี้ ไม่อยากให้คนที่รับ รู้สึกเหมือนเราให้ทานอ่ะค่ะ ของบางอย่างซื้อมา ไม่กิน หรือ กินไม่เป็น ก๊เอาไปให้คนอื่นได้อีกอยากแชร์ค่ะ อิ่มใจ เป็นยังไง ลองดูน่ะค่ะ ภัทรทำประจำค่ะ
แล้วก๊ไปใส่บาตร ( ตามถนนไกล ๆ ภัทร ไม่ใส่ค่ะ ในตลาด เห็นในตลาดหัวหิน พระนั่งเก้าอี้ รอคนมาใส่บาตร, และบางรูปเดินเข้าไปในตลาดเบียดเสียดกับสีกา เต็มตลาด และเดินวนไปวนมาอยู่เช่นนั้น และเห็นมากับตาหลายรูป เมื่อบาตรเต็มก๊เอาไปเทใส่กระสอบด้านหลัง ( ย้ำกระสอบ ) แป๊บเดียวมีผู้หญิงก่ะเด็กผู้หญิง 2 คนเข้ามาเลือกของออกไปจากถุง กันอย่างเมามัน เอ้อ คนเค้ามาใส่บาตรให้พระไม่ใช้เหรอ แล้วพวกหล่อนเป็นใคร มันเป็นธุรกิจ ) คนเลวบางคน เหมือนที่ก่ะลังเป็นข่าว
เลยใช้นิสัยชอบทำบุญของคนไทย เอาเงินทองข้าวของ ที่เราทำบุญ ไปบำรุง บำเรอ ลูก เมีย ญาติพี่น้องกันไงค่ะ เราน่าจะเลือกทำนุบำรุง พระและวัดที่ปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบดีกว่าน่ะค่ะ มารศาสนา จะได้ไม่มีทางหากิน
ภัทรอยู่หัวหิน รู้จักหลวงพ่อวัดเขาอิติ ( รู้จักหน้าท่านค่ะ เพราะเคยไปทำบุญที่วัด ) ท่านเดินบิณฑบาตร ตั้งแต่แถวตลาด ไปจนเกือบถึง golden place ทราบเส้นทางเดินท่าน เพราะ เวลาตระเวนหาพระเพื่อใส่บาตรจะเจอท่าน ตามเส้นทางนั้น ทางเดินรูปเดียว ทุกครั้งในบาตรท่านจะมีอาหารไม่กี่ชุดเอง ทั้ง ๆ ที่ท่านเดินสำรวมมาก วันหนึ่งท่านเดินผ่านร้านที่เรากำลังกินข้าวอยู่ ท่านก๊ก้มหน้าเดิน ไม่สอดส่อง ล่อกแล่ก ผ่าน ฝูงชนในตลาดที่กำลังรุมใส่บาตร พระ รูปอื่นๆ ที่ไม่ได้เดินบิณบาตร ย้ำ ไม่เดินค่ะ แต่ปักหลักอยู่หน้าร้านขายข้าวแกงร้านหนึ่ง ที่พอเห็นคนยืนซื้อของอยู่ ก๊จะพุ่งเข้ามาใส่โดยที่เรา เลย โดยที่เราไม่ได้นิมนส์ด้วยซ้ำ แค่ยืนซื้อของกินเฉย ๆ
ซ้ำร้ายเคยใส่บาตรพระแก่ ๆ รูปหนึ่ง ใส่เสร็จท่านว่า โยม สนใจซื้อที่ บอกอาตมาได้น่ะ แถว....... เอ้อ อึ้งค่ะ.... หลังจากนั้น เจอพระรูปนี้อีก เลยลองอีกรอบค่ะ ขายที่อีกแล้ว สรุป ท่านมีอาชีพเสริมเป็นนายหน้าขายที่ใช่มั้ยค่ะ
แถวถนนนอกเมือง เจอพระบางรูปเดินตั้งไกลในบาตรแทบจะไม่มีอาหารเลย ) ก๊จะเจอ คนแก่ ๆ ที่ทำงาน หรือ ขายของ ก๊ช่วยตลอด ลองดูกันน่ะ ว่าตื้อในใจมันเป็นยังไง เวลาคนเหล่านั้นเค้า แสดงออกมาว่าดีใจ และขอบคุณ
อิ่มท้องกันบ่อยแล้ว มาอิ่มใจกันมั้งดีกว่า
และวันนี้ ภัทรจัง ก๊เจอ ตาแก่ ๆ เข็นรถเข็นขายอะไรสักอย่าง แกแก่มาก และเดินไม่ค่อยถนัดเพราะอายุมากและเหมือนขาแกกระเผลก ไอเราก๊อยากช่วยแกซื้อ เลยขี่รถวนมาถามหลังจากเลยไป 1 รอบ เพราะรอบแรกมองไม่ออกแกขายไร สุดท้ายเอาว่ะ ขายไรก๊จะซื้อ
ถามลุงขายไรค่ะ ลุงบอกขายพริกแกงอย่างเดียว ถุงล่ะ 20
นี้ค่ะลุง (100) ไม่ต้องทอนน่ะค่ะ
แกก๊ยิ้มค่ะ แล้วถามเราว่าไปไหนมาเหรอครับ
เราก๊ไปตลาดมาค่ะ
เห็นหน้าลุงแล้วมีความสุขค่ะ เรากิน เราเที่ยว มื้อ ๆ 1 มากกว่านี้หลายเท่า แต่เงินเท่านี้อาจหมายถึงเงินค่าอาหารของคน อีก 1 วัน ปล. ภัทรถือ ตรงว่าเวลาเห็นคนค้าขายจะไม่ให้เงินเปล่า แต่จะซื้อของสักชิ้น แล้วให้เงินแบบนี้ ไม่อยากให้คนที่รับ รู้สึกเหมือนเราให้ทานอ่ะค่ะ ของบางอย่างซื้อมา ไม่กิน หรือ กินไม่เป็น ก๊เอาไปให้คนอื่นได้อีกอยากแชร์ค่ะ อิ่มใจ เป็นยังไง ลองดูน่ะค่ะ ภัทรทำประจำค่ะ
แล้วก๊ไปใส่บาตร ( ตามถนนไกล ๆ ภัทร ไม่ใส่ค่ะ ในตลาด เห็นในตลาดหัวหิน พระนั่งเก้าอี้ รอคนมาใส่บาตร, และบางรูปเดินเข้าไปในตลาดเบียดเสียดกับสีกา เต็มตลาด และเดินวนไปวนมาอยู่เช่นนั้น และเห็นมากับตาหลายรูป เมื่อบาตรเต็มก๊เอาไปเทใส่กระสอบด้านหลัง ( ย้ำกระสอบ ) แป๊บเดียวมีผู้หญิงก่ะเด็กผู้หญิง 2 คนเข้ามาเลือกของออกไปจากถุง กันอย่างเมามัน เอ้อ คนเค้ามาใส่บาตรให้พระไม่ใช้เหรอ แล้วพวกหล่อนเป็นใคร มันเป็นธุรกิจ ) คนเลวบางคน เหมือนที่ก่ะลังเป็นข่าว
เลยใช้นิสัยชอบทำบุญของคนไทย เอาเงินทองข้าวของ ที่เราทำบุญ ไปบำรุง บำเรอ ลูก เมีย ญาติพี่น้องกันไงค่ะ เราน่าจะเลือกทำนุบำรุง พระและวัดที่ปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบดีกว่าน่ะค่ะ มารศาสนา จะได้ไม่มีทางหากิน
ภัทรอยู่หัวหิน รู้จักหลวงพ่อวัดเขาอิติ ( รู้จักหน้าท่านค่ะ เพราะเคยไปทำบุญที่วัด ) ท่านเดินบิณฑบาตร ตั้งแต่แถวตลาด ไปจนเกือบถึง golden place ทราบเส้นทางเดินท่าน เพราะ เวลาตระเวนหาพระเพื่อใส่บาตรจะเจอท่าน ตามเส้นทางนั้น ทางเดินรูปเดียว ทุกครั้งในบาตรท่านจะมีอาหารไม่กี่ชุดเอง ทั้ง ๆ ที่ท่านเดินสำรวมมาก วันหนึ่งท่านเดินผ่านร้านที่เรากำลังกินข้าวอยู่ ท่านก๊ก้มหน้าเดิน ไม่สอดส่อง ล่อกแล่ก ผ่าน ฝูงชนในตลาดที่กำลังรุมใส่บาตร พระ รูปอื่นๆ ที่ไม่ได้เดินบิณบาตร ย้ำ ไม่เดินค่ะ แต่ปักหลักอยู่หน้าร้านขายข้าวแกงร้านหนึ่ง ที่พอเห็นคนยืนซื้อของอยู่ ก๊จะพุ่งเข้ามาใส่โดยที่เรา เลย โดยที่เราไม่ได้นิมนส์ด้วยซ้ำ แค่ยืนซื้อของกินเฉย ๆ
ซ้ำร้ายเคยใส่บาตรพระแก่ ๆ รูปหนึ่ง ใส่เสร็จท่านว่า โยม สนใจซื้อที่ บอกอาตมาได้น่ะ แถว....... เอ้อ อึ้งค่ะ.... หลังจากนั้น เจอพระรูปนี้อีก เลยลองอีกรอบค่ะ ขายที่อีกแล้ว สรุป ท่านมีอาชีพเสริมเป็นนายหน้าขายที่ใช่มั้ยค่ะ
แถวถนนนอกเมือง เจอพระบางรูปเดินตั้งไกลในบาตรแทบจะไม่มีอาหารเลย ) ก๊จะเจอ คนแก่ ๆ ที่ทำงาน หรือ ขายของ ก๊ช่วยตลอด ลองดูกันน่ะ ว่าตื้อในใจมันเป็นยังไง เวลาคนเหล่านั้นเค้า แสดงออกมาว่าดีใจ และขอบคุณ