ขอเวิ้นเว้อสักกระทู้นะครับ
เมื่อ 20 นาทีที่ผ่านผมเก็บกวาดห้องนิดหน่อย ก็ไปเจอกับปฎิทินเล่มหนึ่ง ในนั้นก็เขียนไปแต่ละวันว่าทำอะไรบ้าง
นึกขึ้นได้ว่าข่วงเวลานั้นกำลังมีแฟนนิน่า ก็อ่านไปยิ้มไป งั้นขอเล่าอะไรสักหน่อยนะครับ
ย้อนกลับไป3ปีครับ ช่วงเวลานั้นผมทำงานมาได้ 1ปี พึ่งเข้ามาบริษัทนี้ได้เดือนกว่าๆก่อนหน้านั้น 2ปี เคยมีแฟนคนแรกคบกันมา1ปี
แล้วเขาก็ทิ้งผมไปมีคนใหม่ ก็ทำงานที่ใหม่เจอผู้คนใหม่ๆสถานที่ใหม่สนุกกับงานจนกระทั้งได้ไปเจอผู้หญิงคนนึงเธอเป็นดาวบริษัทครับ
สมัยเธอเรียนเธอเป็นดาวคณะด้วยก็ไม่คิดว่าวันนึงผมจะได้เธอมาเป็นแฟนต้องขอบคุณพ่อสื่อและแม่สื่อในบริษัทที่ทำให้เราได้เจอกัน
ช่วงตลอดระยะเวลาที่เราคบกัน ผมไม่เคยทำให้เธอเสียใจเลย เดือนแรกผมไม่แตะต้องส่วนใดของเธอ เธอพาผมไปรู้จักพ่อแม่ครับหลังจากเรา
ตกลงที่จะคุยกันคบกันก็ชนะใจพ่อแม่แฟนได้ครับซึ่งนิสัยผมส่วนตัวเป็นคนนอบน้อมอยู่แล้ว
13 กุมภา เป็นวันที่ผมขอเธอเป็นแฟน ณ พุทธมณฑล เธอตกลงครับเธอยิ้มอย่างเขินๆ
ผมบอกกับเธอว่า "ผมจะไม่ทำให้เธอเสียใจจะไม่ทำให้เธอลำบาก ผมจะทำให้เธอมีความสุขผมจะปกป้องเธอและผมจะรักเธอคนเดียว"
จริงๆแล้วเธอคนนี้สำหรับผมก็หวังว่าผมจะได้ขอเธอแต่งงานนะที่ตรงนี้อีกครั้ง
รู้ไหมครับเวลาที่สาวๆเขารู้สึกมีความสุข แก้มเเดงๆ ยิ้มทั้งหน้า ผมมีความสุขสุดๆ ผมก็แค่พยายามเป็นแฟนที่ดีที่สุดสำหรับเธอครับ
เราทำงานที่เดียวกันแต่คนละสาขาครับ ขับรถไปกลับก็ 100 กิโลได้ ตลอดระยะเวลาที่เราคบกันเรามีความสุขมาก ผมชอบเซอร์ไพรส์เธอครับ
ขับรถจากมหาชัยเพื่อไปทานข้าวที่หัวหิน หรือขับรถจากมหาชัยเพื่อไปบางแสนหรือพัทยาแล้วตีรถกลับกทม. บ้านเราอยู่กทม. ทั้งคู่ครับ
หรือแม้แต่ขับรถข้ามสองจังหวัดเพื่อไปทานข้าวเย็นเฉยๆ ดูหนัง อะไรก็แล้วแต่ ผมแค่ให้เวลาและความสำคัญกับเธอ
สี่เดือนที่ผมไม่เคยลืมเลยว่าผมมีความสุขและทำเพื่อเธอแค่ไหน จนวันที่เราต้องเลิกกัน {*ขอเล่าให้ คห. ข้างล่างนะครับ}
คงเพราะบุญวาสนาที่เราทำร่วมกันมาหมดลง ผมรอเธอมา 3ปี รอเพื่อวันที่เธอจะกลับมา แต่ตอนนี้คงเป็นไปไม่ได้แล้วครับ
เธอกำลังมีความสุขดีกับอนาคตและความรักครั้งใหม่ซึ่งผมก็ยินดีและสนับสนุนเธอเหมือนกัน ตอนนี้ผมกับเขา เราห่างกัน 1 มหาสมุทร
ตั้งแต่เราเลิกกันเราก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลยครับ นอกจากคุณแม่เธอที่ผมยังค่อยสอบถามเรื่องสุขภาพความเป็นอยู๋ก็แค่ปีแรกที่เลิกกัน
ดังนั้นทุกอย่างมันคงจบบริบูรณ์สำหรับเขาไปแล้วครับ สำหรับผมคงจบแบบคนผิดหวัง
ถามว่าเราได้ติดต่อกันอีกไหม ไม่เลยครับ ผมส่ง email ไปหาเธอแค่ 2 ครั้งแต่เธอไม่ได้ตอบอะไรมา ทำไงได้อะครับเลิกกันไปแล้ว
ทำดีที่สุดแล้วนิครับ คนไม่ใช่ยังไงก็ไม่ใช่ ดีที่สุดแต่ใช่ว่าจะได้รักที่สุด การที่จะรักกันบุณต้องพาวาสนาต้องส่งด้วยจริงไหมครับ
ณ ตอนนี้เธอมีอนาคตใหม่ ผมก็เหมือนกันผมทำงานที่ใหม่ ชีวิตใหม่ ผมหยุดทุกสิ่ง พอแล้วสำหรับการรอ รอเป็นแบบมีความหวังมันก็หน้ารอ
แต่ถ้ารอ รอ รอ จะรอเพื่ออะไรจริงไหมครับ ตอนนี้ผมโสดสนิดไรซึ่งกิ๊ก หรือคนคุยใดๆ เบื่อเหมือนกันครับความโสดแต่ถ้าวาสนามีพอ
ผมก็คงได้มีความรักอีกสักครั้ง ผมไม่ทานเหล้า ไม่เจ้าชู้ อนาคตผม โปร์ไฟล์ผม ธุรกิจครอบครัว เป้าหมายใจชีวิตผมมีสิบอย่าง
เป้าหมายที่พังไปหนึ่งอย่าง มันคงทำให้อีกเก้าอย่างล้มไม่ได้แน่นอน
เราไม่สามารถรั้งใจใครให้กลับมาได้ แต่เราสามรถรั้งหัวใจตัวเองให้เริ่มใหม่ได้ ครับ
วันนี้ไม่รักใช่ว่าวันพรุ่งจะรักกันไม่ได้นิ ตอนนี้ผมอยากจะสลัดความโสดออกจากชีวิตบ้างซะที่
ขอบคุณที่ให้พื้นที่เวิ้นเว้อครับ
--- กาลครั้งหนึ่งความรัก ---
เมื่อ 20 นาทีที่ผ่านผมเก็บกวาดห้องนิดหน่อย ก็ไปเจอกับปฎิทินเล่มหนึ่ง ในนั้นก็เขียนไปแต่ละวันว่าทำอะไรบ้าง
นึกขึ้นได้ว่าข่วงเวลานั้นกำลังมีแฟนนิน่า ก็อ่านไปยิ้มไป งั้นขอเล่าอะไรสักหน่อยนะครับ
ย้อนกลับไป3ปีครับ ช่วงเวลานั้นผมทำงานมาได้ 1ปี พึ่งเข้ามาบริษัทนี้ได้เดือนกว่าๆก่อนหน้านั้น 2ปี เคยมีแฟนคนแรกคบกันมา1ปี
แล้วเขาก็ทิ้งผมไปมีคนใหม่ ก็ทำงานที่ใหม่เจอผู้คนใหม่ๆสถานที่ใหม่สนุกกับงานจนกระทั้งได้ไปเจอผู้หญิงคนนึงเธอเป็นดาวบริษัทครับ
สมัยเธอเรียนเธอเป็นดาวคณะด้วยก็ไม่คิดว่าวันนึงผมจะได้เธอมาเป็นแฟนต้องขอบคุณพ่อสื่อและแม่สื่อในบริษัทที่ทำให้เราได้เจอกัน
ช่วงตลอดระยะเวลาที่เราคบกัน ผมไม่เคยทำให้เธอเสียใจเลย เดือนแรกผมไม่แตะต้องส่วนใดของเธอ เธอพาผมไปรู้จักพ่อแม่ครับหลังจากเรา
ตกลงที่จะคุยกันคบกันก็ชนะใจพ่อแม่แฟนได้ครับซึ่งนิสัยผมส่วนตัวเป็นคนนอบน้อมอยู่แล้ว
13 กุมภา เป็นวันที่ผมขอเธอเป็นแฟน ณ พุทธมณฑล เธอตกลงครับเธอยิ้มอย่างเขินๆ
ผมบอกกับเธอว่า "ผมจะไม่ทำให้เธอเสียใจจะไม่ทำให้เธอลำบาก ผมจะทำให้เธอมีความสุขผมจะปกป้องเธอและผมจะรักเธอคนเดียว"
จริงๆแล้วเธอคนนี้สำหรับผมก็หวังว่าผมจะได้ขอเธอแต่งงานนะที่ตรงนี้อีกครั้ง
รู้ไหมครับเวลาที่สาวๆเขารู้สึกมีความสุข แก้มเเดงๆ ยิ้มทั้งหน้า ผมมีความสุขสุดๆ ผมก็แค่พยายามเป็นแฟนที่ดีที่สุดสำหรับเธอครับ
เราทำงานที่เดียวกันแต่คนละสาขาครับ ขับรถไปกลับก็ 100 กิโลได้ ตลอดระยะเวลาที่เราคบกันเรามีความสุขมาก ผมชอบเซอร์ไพรส์เธอครับ
ขับรถจากมหาชัยเพื่อไปทานข้าวที่หัวหิน หรือขับรถจากมหาชัยเพื่อไปบางแสนหรือพัทยาแล้วตีรถกลับกทม. บ้านเราอยู่กทม. ทั้งคู่ครับ
หรือแม้แต่ขับรถข้ามสองจังหวัดเพื่อไปทานข้าวเย็นเฉยๆ ดูหนัง อะไรก็แล้วแต่ ผมแค่ให้เวลาและความสำคัญกับเธอ
สี่เดือนที่ผมไม่เคยลืมเลยว่าผมมีความสุขและทำเพื่อเธอแค่ไหน จนวันที่เราต้องเลิกกัน {*ขอเล่าให้ คห. ข้างล่างนะครับ}
คงเพราะบุญวาสนาที่เราทำร่วมกันมาหมดลง ผมรอเธอมา 3ปี รอเพื่อวันที่เธอจะกลับมา แต่ตอนนี้คงเป็นไปไม่ได้แล้วครับ
เธอกำลังมีความสุขดีกับอนาคตและความรักครั้งใหม่ซึ่งผมก็ยินดีและสนับสนุนเธอเหมือนกัน ตอนนี้ผมกับเขา เราห่างกัน 1 มหาสมุทร
ตั้งแต่เราเลิกกันเราก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลยครับ นอกจากคุณแม่เธอที่ผมยังค่อยสอบถามเรื่องสุขภาพความเป็นอยู๋ก็แค่ปีแรกที่เลิกกัน
ดังนั้นทุกอย่างมันคงจบบริบูรณ์สำหรับเขาไปแล้วครับ สำหรับผมคงจบแบบคนผิดหวัง
ถามว่าเราได้ติดต่อกันอีกไหม ไม่เลยครับ ผมส่ง email ไปหาเธอแค่ 2 ครั้งแต่เธอไม่ได้ตอบอะไรมา ทำไงได้อะครับเลิกกันไปแล้ว
ทำดีที่สุดแล้วนิครับ คนไม่ใช่ยังไงก็ไม่ใช่ ดีที่สุดแต่ใช่ว่าจะได้รักที่สุด การที่จะรักกันบุณต้องพาวาสนาต้องส่งด้วยจริงไหมครับ
ณ ตอนนี้เธอมีอนาคตใหม่ ผมก็เหมือนกันผมทำงานที่ใหม่ ชีวิตใหม่ ผมหยุดทุกสิ่ง พอแล้วสำหรับการรอ รอเป็นแบบมีความหวังมันก็หน้ารอ
แต่ถ้ารอ รอ รอ จะรอเพื่ออะไรจริงไหมครับ ตอนนี้ผมโสดสนิดไรซึ่งกิ๊ก หรือคนคุยใดๆ เบื่อเหมือนกันครับความโสดแต่ถ้าวาสนามีพอ
ผมก็คงได้มีความรักอีกสักครั้ง ผมไม่ทานเหล้า ไม่เจ้าชู้ อนาคตผม โปร์ไฟล์ผม ธุรกิจครอบครัว เป้าหมายใจชีวิตผมมีสิบอย่าง
เป้าหมายที่พังไปหนึ่งอย่าง มันคงทำให้อีกเก้าอย่างล้มไม่ได้แน่นอน
เราไม่สามารถรั้งใจใครให้กลับมาได้ แต่เราสามรถรั้งหัวใจตัวเองให้เริ่มใหม่ได้ ครับ
วันนี้ไม่รักใช่ว่าวันพรุ่งจะรักกันไม่ได้นิ ตอนนี้ผมอยากจะสลัดความโสดออกจากชีวิตบ้างซะที่
ขอบคุณที่ให้พื้นที่เวิ้นเว้อครับ