หัวใจยังไม่ไร้ความรู้สึก : ตอนที่ 0 : บทนำ
http://pantip.com/topic/30649957
หัวใจยังไม่ไร้ความรู้สึก : ตอนที่ 1 : แรกพบ
http://pantip.com/topic/30653670
หัวใจยังไม่ไร้ความรู้สึก : ตอนที่ 2 : ความในใจ
http://pantip.com/topic/30657323
หัวใจยังไม่ไร้ความรู้สึก : ตอนที่ 3 : คำสัญญา
http://pantip.com/topic/30661327
4 :: ความเข้าใจ
ผมหันมาพร้อมปล่อยมือพี่มิวออก แทบจะไม่ต้องส่องกระจกก็รู้ว่าสีหน้าของผมนั้นตื่นตระหนกแค่ไหน ภาพตรงหน้าคือผู้ชายที่ผมรัก ยืนมองภาพเหตุการณ์ตรงหน้าที่เหมือนจะทำให้หัวใจสลายแม้ผมจะไม่รู้ว่าโจเห็นภาพเหล่านั้นมานานแค่ไหน แต่ผมเดาได้ว่า คงนานพอที่จะทำให้โจเข้าใจผิดเหมือนที่พนักงานขายแว่นเข้าใจ
ผมเดินไปหาโจเพื่อจะอธิบายทุกอย่างให้โจฟัง แต่พอผมยิ่งเดินเข้าไปใกล้เท่าไหร่ โจก็ถอยออกห่างผมมากเท่านั้น เหมือนยังไม่พร้อมที่จะฟังคำอธิบายใดๆทั้งสิ้น ผมหยุดและพูดออกไปว่า
"ฟังก่อนได้มั้ย โจกำลังเข้าใจบอสผิดนะ" ผมเริ่มน้ำตาคลอเบ้า แล้วพี่มิวก็เดินเข้ามาตบไล่ผมเบาๆ โจมองภาพเหตุการณ์ตรงหน้าเหมือนว่ากำลังโดนสวมเขา โจเหลือบตามองพี่มิวแล้วหันมามองหน้าผมอีกครั้ง
"ที่ที่อันตรายที่สุด คือที่ที่ปลอดภัยที่สุด นี่ใช่ป่ะที่บอสนัดคนนี้มาเจอที่ที่โจอาจจะไม่เอะใจ" โจพูดอย่างหัวเสีย จบแล้วหันหลังเดินกลับไป และนั่นคิดว่าโจคงยังไม่พร้อมที่จะฟังอะไรจากปากผมแน่นอน ผมหันหน้ากลับมาหาพี่มิวแล้วปาดน้ำตา ก่อนที่พี่มิวจะกอดผมไว้เพื่อที่จะปลอบประโลม
"เอาน่า ปล่อยไปสักพัก เขาพร้อมเมื่อไหร่ เขาจะคุยกับเราเอง พี่เชื่ออย่างนั้น" พี่มิวลูบหัวผมพร้อมกับเช็ดน้ำตาที่อาบอยู่บนแก้ม "เลิกร้องได้แล้ว แบบนี้น่าอายคนอื่นมากกว่าอีกนะ"
พี่มิวขับรถไปส่งผมที่บ้านเหมือนเช่นเคย ระหว่างทางพี่มิวพยายามคุยกับผมตลอด แต่ผมก็แทบจะไม่ได้ใส่ใจ ผมพยายามโทรหาโจแต่โจก็ไม่รับสาย มันจะ 100 สายได้แล้วมั้งครับ ผมกระวนกระวาย จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
"บอส" พี่มิวเรียกผมเหมือนจะให้จิตใจที่เหม่อลอยอยู่นั้นกลับมา "อยากจะไปหาเขาที่คอนโดมั้ยล่ะ"
"ไปก็ไม่รู้เขาจะเปิดประตูในบอสเข้าไปมั้ย เห้ออออ" ผมถอนหายใจยาวก่อนที่จะสังเกตุว่า ทางที่พี่มิวขับพาผมมานั้นไม่ใช่ทางกลับบ้านตัวเอง "พี่มิว พาเค้ากลับบ้านเถอะ ขอร้อง"
"บอส คนเราคบกัน เวลามีปัญหากันอย่าปล่อยให้มันค้างข้ามวัน เชื่อพี่นะ ถ้าเราทำไม่ได้ พี่จะพูดเอง" พี่มิวบีบมือผมเบาเหมือนกับว่ากำลังให้กำลังใจ
"อื้มมมม เห้ออออ เดี๋ยวเค้าคุยเองก็ได้ พี่มิวไม่ต้องหรอก" ใจจริงผมกลัวความขี้เล่นของพี่มิวจะพูดอะไรแผลงๆออกไป แล้วทำให้เรื่องมันยากขึ้น
รถจอดที่หน้าคอนโดปุ้บ ผมก็รีบลงรถจะวิ่งเข้าคอนโด แต่ก็ต้องผงะเมื่อเห็นยืนอยู่ที่ล็อบบี้ โจดูท่าทางโมโหมาก
"จะเอาอย่างนี้ใช่มั้ย" โจตะคอกใส่ผม อารมณ์ร้ายของเขาผมเพิ่งจะได้สัมผัสก็วันนี้
"ฟังหน่อยได้มั้ย ทำไมถึงเป็นคนไม่ฟังอะไรแบบนี้ ถ้ายังอยากจะไปกันได้ต่อทำไมไม่ฟังกันก่อน" ผมพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครืออย่างทนไม่ไหวที่กลั้นน้ำตาไว้อีกแล้ว
"งั้นพูดมา" โจกอดอก และสีหน้านั้นบอกว่าโจกำลังจะหมดความอดทน
"บอสกับพี่มิว เราเล่นกันแบบนี้เสมอ ไม่รู้หรอกนะว่าโจจะเขื่อมั้ย แต่ต่อให้โจไปเจอเราที่อื่นอีก บอสกับพี่มิวก็เล่นกันแบบนี้ เราสนิทกันมาก ที่สำคัญเรารักกันแบบพี่น้อง แค่นี้แหละที่จะพูด จากนั้นก็ขึ้นอยู่กับว่าโจจะเชื่อมั้ย" ผมเช็ดน้ำตาที่แก้ม ก่อนจะต้องตกใจกับเสียงที่แทรกขึ้นมา
"จริงๆนะ ผมกับบอสเราเล่นกันแบบนี้ประจำ ใครๆก็คิดว่าเราเป็นแฟนกัน แต่คุณเชื่อเถอะว่า บอสรักคุณมาก บอสยังพูดเรื่องคุณให้ผมฟังเลย วันนี้เค้าก็บอกว่าออกมาพร้อมคุณ คุณคิดดูนะถ้าเค้าจะเป็นอะไรกับผม บอสจะบอกผมเรื่องคุณทำไม ผมพูดแค่นี้ล่ะ" พี่มิวพูดจบก็ลูบหัวผมเหมือนเด็กขี้แงที่อยากได้คนปลอบ "พี่ช่วยได้แค่นี้นะ พี่ไปล่ะ มีอะไรโทรมา" และพี่มิวก็เดินออกไปจากล็อบบี้
ผมค่อยๆเดินเข้าไปหาโจ แต่ว่าโจไม่มองหน้าผมแม้แต่น้อย ผมสังเกตุเห็นน้ำตาของโจที่แก้ม ก่อนจะจับมือโจขึ้นมา
"เชื่อเค้าได้มั้ย เค้ารักโจนะ" ผมพูดอย่างสะอึกสะอื้น จนโจต้องหันหน้ามาหาผม และดึงผมไปกอดซะแน่น
"เลิกร้องเถอะ โจขอโทษ แต่ต่อไปนี้มีอะไรต้องเล่าให้โจฟังนะ"
"โจเหมือนกันนะ" ผมผละตัวออกจากอ้อมกอดนั้น "โจขออย่างนึงได้มั้ย ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น เราต้องคุยกัน อย่างหนีแบบนี้ และอย่าโกหก เพราะนั่นคือสิ่งที่เค้ารับไม่ได้"
"อื้ม สัญญา จะรักคนนี้คนเดียว"
--ติดตามตอนต่อไป--
[นิยายY][ดัดแปลงจากเรื่องจริง] -- 'หัวใจยังไม่ไร้ความรู้สึก' -- [ตอนที่ 4 : ความเข้าใจ]
http://pantip.com/topic/30649957
หัวใจยังไม่ไร้ความรู้สึก : ตอนที่ 1 : แรกพบ
http://pantip.com/topic/30653670
หัวใจยังไม่ไร้ความรู้สึก : ตอนที่ 2 : ความในใจ
http://pantip.com/topic/30657323
หัวใจยังไม่ไร้ความรู้สึก : ตอนที่ 3 : คำสัญญา
http://pantip.com/topic/30661327
4 :: ความเข้าใจ
ผมหันมาพร้อมปล่อยมือพี่มิวออก แทบจะไม่ต้องส่องกระจกก็รู้ว่าสีหน้าของผมนั้นตื่นตระหนกแค่ไหน ภาพตรงหน้าคือผู้ชายที่ผมรัก ยืนมองภาพเหตุการณ์ตรงหน้าที่เหมือนจะทำให้หัวใจสลายแม้ผมจะไม่รู้ว่าโจเห็นภาพเหล่านั้นมานานแค่ไหน แต่ผมเดาได้ว่า คงนานพอที่จะทำให้โจเข้าใจผิดเหมือนที่พนักงานขายแว่นเข้าใจ
ผมเดินไปหาโจเพื่อจะอธิบายทุกอย่างให้โจฟัง แต่พอผมยิ่งเดินเข้าไปใกล้เท่าไหร่ โจก็ถอยออกห่างผมมากเท่านั้น เหมือนยังไม่พร้อมที่จะฟังคำอธิบายใดๆทั้งสิ้น ผมหยุดและพูดออกไปว่า
"ฟังก่อนได้มั้ย โจกำลังเข้าใจบอสผิดนะ" ผมเริ่มน้ำตาคลอเบ้า แล้วพี่มิวก็เดินเข้ามาตบไล่ผมเบาๆ โจมองภาพเหตุการณ์ตรงหน้าเหมือนว่ากำลังโดนสวมเขา โจเหลือบตามองพี่มิวแล้วหันมามองหน้าผมอีกครั้ง
"ที่ที่อันตรายที่สุด คือที่ที่ปลอดภัยที่สุด นี่ใช่ป่ะที่บอสนัดคนนี้มาเจอที่ที่โจอาจจะไม่เอะใจ" โจพูดอย่างหัวเสีย จบแล้วหันหลังเดินกลับไป และนั่นคิดว่าโจคงยังไม่พร้อมที่จะฟังอะไรจากปากผมแน่นอน ผมหันหน้ากลับมาหาพี่มิวแล้วปาดน้ำตา ก่อนที่พี่มิวจะกอดผมไว้เพื่อที่จะปลอบประโลม
"เอาน่า ปล่อยไปสักพัก เขาพร้อมเมื่อไหร่ เขาจะคุยกับเราเอง พี่เชื่ออย่างนั้น" พี่มิวลูบหัวผมพร้อมกับเช็ดน้ำตาที่อาบอยู่บนแก้ม "เลิกร้องได้แล้ว แบบนี้น่าอายคนอื่นมากกว่าอีกนะ"
พี่มิวขับรถไปส่งผมที่บ้านเหมือนเช่นเคย ระหว่างทางพี่มิวพยายามคุยกับผมตลอด แต่ผมก็แทบจะไม่ได้ใส่ใจ ผมพยายามโทรหาโจแต่โจก็ไม่รับสาย มันจะ 100 สายได้แล้วมั้งครับ ผมกระวนกระวาย จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
"บอส" พี่มิวเรียกผมเหมือนจะให้จิตใจที่เหม่อลอยอยู่นั้นกลับมา "อยากจะไปหาเขาที่คอนโดมั้ยล่ะ"
"ไปก็ไม่รู้เขาจะเปิดประตูในบอสเข้าไปมั้ย เห้ออออ" ผมถอนหายใจยาวก่อนที่จะสังเกตุว่า ทางที่พี่มิวขับพาผมมานั้นไม่ใช่ทางกลับบ้านตัวเอง "พี่มิว พาเค้ากลับบ้านเถอะ ขอร้อง"
"บอส คนเราคบกัน เวลามีปัญหากันอย่าปล่อยให้มันค้างข้ามวัน เชื่อพี่นะ ถ้าเราทำไม่ได้ พี่จะพูดเอง" พี่มิวบีบมือผมเบาเหมือนกับว่ากำลังให้กำลังใจ
"อื้มมมม เห้ออออ เดี๋ยวเค้าคุยเองก็ได้ พี่มิวไม่ต้องหรอก" ใจจริงผมกลัวความขี้เล่นของพี่มิวจะพูดอะไรแผลงๆออกไป แล้วทำให้เรื่องมันยากขึ้น
รถจอดที่หน้าคอนโดปุ้บ ผมก็รีบลงรถจะวิ่งเข้าคอนโด แต่ก็ต้องผงะเมื่อเห็นยืนอยู่ที่ล็อบบี้ โจดูท่าทางโมโหมาก
"จะเอาอย่างนี้ใช่มั้ย" โจตะคอกใส่ผม อารมณ์ร้ายของเขาผมเพิ่งจะได้สัมผัสก็วันนี้
"ฟังหน่อยได้มั้ย ทำไมถึงเป็นคนไม่ฟังอะไรแบบนี้ ถ้ายังอยากจะไปกันได้ต่อทำไมไม่ฟังกันก่อน" ผมพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครืออย่างทนไม่ไหวที่กลั้นน้ำตาไว้อีกแล้ว
"งั้นพูดมา" โจกอดอก และสีหน้านั้นบอกว่าโจกำลังจะหมดความอดทน
"บอสกับพี่มิว เราเล่นกันแบบนี้เสมอ ไม่รู้หรอกนะว่าโจจะเขื่อมั้ย แต่ต่อให้โจไปเจอเราที่อื่นอีก บอสกับพี่มิวก็เล่นกันแบบนี้ เราสนิทกันมาก ที่สำคัญเรารักกันแบบพี่น้อง แค่นี้แหละที่จะพูด จากนั้นก็ขึ้นอยู่กับว่าโจจะเชื่อมั้ย" ผมเช็ดน้ำตาที่แก้ม ก่อนจะต้องตกใจกับเสียงที่แทรกขึ้นมา
"จริงๆนะ ผมกับบอสเราเล่นกันแบบนี้ประจำ ใครๆก็คิดว่าเราเป็นแฟนกัน แต่คุณเชื่อเถอะว่า บอสรักคุณมาก บอสยังพูดเรื่องคุณให้ผมฟังเลย วันนี้เค้าก็บอกว่าออกมาพร้อมคุณ คุณคิดดูนะถ้าเค้าจะเป็นอะไรกับผม บอสจะบอกผมเรื่องคุณทำไม ผมพูดแค่นี้ล่ะ" พี่มิวพูดจบก็ลูบหัวผมเหมือนเด็กขี้แงที่อยากได้คนปลอบ "พี่ช่วยได้แค่นี้นะ พี่ไปล่ะ มีอะไรโทรมา" และพี่มิวก็เดินออกไปจากล็อบบี้
ผมค่อยๆเดินเข้าไปหาโจ แต่ว่าโจไม่มองหน้าผมแม้แต่น้อย ผมสังเกตุเห็นน้ำตาของโจที่แก้ม ก่อนจะจับมือโจขึ้นมา
"เชื่อเค้าได้มั้ย เค้ารักโจนะ" ผมพูดอย่างสะอึกสะอื้น จนโจต้องหันหน้ามาหาผม และดึงผมไปกอดซะแน่น
"เลิกร้องเถอะ โจขอโทษ แต่ต่อไปนี้มีอะไรต้องเล่าให้โจฟังนะ"
"โจเหมือนกันนะ" ผมผละตัวออกจากอ้อมกอดนั้น "โจขออย่างนึงได้มั้ย ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น เราต้องคุยกัน อย่างหนีแบบนี้ และอย่าโกหก เพราะนั่นคือสิ่งที่เค้ารับไม่ได้"
"อื้ม สัญญา จะรักคนนี้คนเดียว"
--ติดตามตอนต่อไป--