ลูกชายพึ่งเข้าเรียน ป.1 เราคิดว่าลูกเราไม่พร้อม คือดูแลตัวเองยังไม่ค่อยได้ แต่อายุถึงเกณฑ์แล้วค่ะ เรียนโรงเรียนเอกชนที่เดียวในอำเภออันห่างไกล(แต่เศรษฐกิจท่องเที่ยวค่อนข้างดี) มีเหตุการณ์แย่ๆ เกิดขึ้น ทำเอาเราสามคนพ่อแม่ลูก เครียดมาก คือ ไปโรงเรียนช่วงแรก ของหายหมดทุกวัน เงินค่าขนมก็หาย ถามถึงของก็จับต้นชนปลายไม่ถูก ถามถึงเงินปรากฤว่าเพื่อเอาไป บอกว่าจะไปซื้อขนมมาให้ แต่เอาขนมมาให้ลูกเราถุงเดียว กล่องใส่ดินสอเหล็กที่เสียหายปรากฏว่าเพื่อนคนนี้ทำ เราเลยบอกให้ครูประจำชั้นทราบ แต่ปัญหาไม่หมด ลูกเราทำงานช้าไม่สนใจเขียนหรือทำงานที่ครูให้ทำ ชอบเหม่อมองคนอื่นเล่นกัน คือลูกเราเป็นคนชักช้าอืดอาดทุกเรื่องอยู่แล้ว เลยตกลงกับครูว่าถ้าลูกทำงานไม่เสร็จจะเอามาสอนต่อให้เอง และจะช่วยสอนเสริมให้ พอเราสอนก็อ่านเขียนได้ดี คงเพราะไม่มีคนอื่นให้มองและคงเกรงๆ พ่อแม่ด้วย
แต่ไปโรงเรียนก็ช้าเหมือนเดิม และอุปกรณ์การเรียนก็หายเหมือนเดิม เราเลยไปถามครูว่า ขอถามหน่อยเหอะว่าเวลาคุณสอนเสร็จคุณได้บอกให้เด็กเก็บอุปกรณ์การเรียนมั๊ย ถ้าเด็กไม่เก็บคุณครูก็ต้องเห็นสิ แล้วไม่เฉพาะของลูกเราที่หาย ของเด็กคนอื่นก็หาย ไม่เต็มห้องเลยหรือ (บุคลิกเราดูดุ เป็นคนแรงหน่อย) ไม่ใช่แต่อุปกรณ์การเรียนนะ หนังสือเรียนยังหายเลย ค่าขนมเราให้ลูกไปครึ่งเดียว เพราะถึงไม่หายหมดก็ได้กินแค่ครึ่งเดียวเหมือนกัน
ตอนนี้เรื่องของหายดีขึ้น เอาแต่อุปกรณ์การเรียนเก่าๆ ไป เงินค่าขนมเราแก้ปัญหาโดยให้ลูกใส่กระเป๋าคล้องคอไป ครูก็ดูแลดีอยู่
วันนี้ไปโรงเรียนเลยไปดูอุปกรณ์รับประทานอาหารของลูก คือที่โรงเรียนมีถุงอุปกรณ์ ใส่จาน ชาม ช้อน ส้อม แก้วน้ำ ให้เด็กใช้ตอนกินข้าวกลางวันแล้วล้าง เช็ด และเก็บใส่ถุงด้วยตนเอง ย้ำว่าเด็ก ป.1 นะคะ ปรากฏว่าของลูกเราสกปรกมาก ครูมาดูและหยิบของเด็กที่แขวนใกล้ๆ มาดู และบอกว่าของคนอื่นสะอาด เราเลยหยิบอีกถุงมาดู ปรากฏว่าสกปรกพอๆ กับของลูกเราเลย ครูเงิบล่ะทีนี้ เลยถามว่าทำไมคิดให้เด็กทำแบบนี้ ครูว่าเป็นนโยบายของเจ้าของโรงเรียน เราไปถามเจ้าของโรงเรียนเลย ว่าทำไมให้เด็กล้างจานเองอยากฝึกเด็กก็ดี แต่เด็กแค่นี้ทำไมไม่ให้เด็กกินแล้วกวาดเศษอาหารออกแล้ววางในให้ถูกที่ แล้วให้แม่บ้านล้าง เราว่ามันสกปรก ถึงของคนอื่นที่ดูว่าสะอาดก็เถอะ มันแผล๊บเชียว คิดดูนะ ล้างไม่สะอาด ใช้ผ้าที่อยู่ในถุงเช็ด แล้วก็เก็บใส่ถุงทั้ง ผ้า ทั้งชาม เจ้าของโรงเรียนบอกว่าจะให้เด็กชั้นเล็กๆ ใช้ถาดหลุมของโรงเรียนในการรับประทานอาหารกลางวันแทน เราย้อนถามว่าแล้วจะให้เด็กล้างเองอีกรึเปล่า เขาตอบว่าจะให้ล้างเป็นพิธี แล้วให้แม่บ้านล้างอีกครั้ง
ตอนนี้เรากลายเป็นคุณแม่ตัวปัญหาประจำโรงเรียนไปซะแล้ว
เราเป็นคุณแม่เรื่องมากรึเปล่า
แต่ไปโรงเรียนก็ช้าเหมือนเดิม และอุปกรณ์การเรียนก็หายเหมือนเดิม เราเลยไปถามครูว่า ขอถามหน่อยเหอะว่าเวลาคุณสอนเสร็จคุณได้บอกให้เด็กเก็บอุปกรณ์การเรียนมั๊ย ถ้าเด็กไม่เก็บคุณครูก็ต้องเห็นสิ แล้วไม่เฉพาะของลูกเราที่หาย ของเด็กคนอื่นก็หาย ไม่เต็มห้องเลยหรือ (บุคลิกเราดูดุ เป็นคนแรงหน่อย) ไม่ใช่แต่อุปกรณ์การเรียนนะ หนังสือเรียนยังหายเลย ค่าขนมเราให้ลูกไปครึ่งเดียว เพราะถึงไม่หายหมดก็ได้กินแค่ครึ่งเดียวเหมือนกัน
ตอนนี้เรื่องของหายดีขึ้น เอาแต่อุปกรณ์การเรียนเก่าๆ ไป เงินค่าขนมเราแก้ปัญหาโดยให้ลูกใส่กระเป๋าคล้องคอไป ครูก็ดูแลดีอยู่
วันนี้ไปโรงเรียนเลยไปดูอุปกรณ์รับประทานอาหารของลูก คือที่โรงเรียนมีถุงอุปกรณ์ ใส่จาน ชาม ช้อน ส้อม แก้วน้ำ ให้เด็กใช้ตอนกินข้าวกลางวันแล้วล้าง เช็ด และเก็บใส่ถุงด้วยตนเอง ย้ำว่าเด็ก ป.1 นะคะ ปรากฏว่าของลูกเราสกปรกมาก ครูมาดูและหยิบของเด็กที่แขวนใกล้ๆ มาดู และบอกว่าของคนอื่นสะอาด เราเลยหยิบอีกถุงมาดู ปรากฏว่าสกปรกพอๆ กับของลูกเราเลย ครูเงิบล่ะทีนี้ เลยถามว่าทำไมคิดให้เด็กทำแบบนี้ ครูว่าเป็นนโยบายของเจ้าของโรงเรียน เราไปถามเจ้าของโรงเรียนเลย ว่าทำไมให้เด็กล้างจานเองอยากฝึกเด็กก็ดี แต่เด็กแค่นี้ทำไมไม่ให้เด็กกินแล้วกวาดเศษอาหารออกแล้ววางในให้ถูกที่ แล้วให้แม่บ้านล้าง เราว่ามันสกปรก ถึงของคนอื่นที่ดูว่าสะอาดก็เถอะ มันแผล๊บเชียว คิดดูนะ ล้างไม่สะอาด ใช้ผ้าที่อยู่ในถุงเช็ด แล้วก็เก็บใส่ถุงทั้ง ผ้า ทั้งชาม เจ้าของโรงเรียนบอกว่าจะให้เด็กชั้นเล็กๆ ใช้ถาดหลุมของโรงเรียนในการรับประทานอาหารกลางวันแทน เราย้อนถามว่าแล้วจะให้เด็กล้างเองอีกรึเปล่า เขาตอบว่าจะให้ล้างเป็นพิธี แล้วให้แม่บ้านล้างอีกครั้ง
ตอนนี้เรากลายเป็นคุณแม่ตัวปัญหาประจำโรงเรียนไปซะแล้ว