สมาชิกใหม่นะคะ หากผิดพลาด ต้องขออภัยด้วยค่ะ
มันอึดอัด ถามใครก้อไม่ได้ นั่งอมทุกข์อยู่หลายวันแล้ว เข้าเรื่องนะคะ
เรื่องมีอยู่ว่า เรามีสามีแล้ว ลูกชายหนึ่งคน 6 ขวบแล้ว เราและ สามีอายุประมาณ 30 ต้นๆ
เพิ่งซื้อบ้านเมื่อสองปีก่อน มีเพื่อนข้างบ้านแสนดีกับเรามาก คอยแบ่งปันอาหารมาให้ตลอด และช่วยเหลือทุกอย่าง แต่เรื่องส่วนตัวของเธออาจจะไม่ดีนัก เพราะเธอเป็นบ้านเล็ก เป็นผุ้หญิงอยู่บ้านคนเดียว กับน้องหมา 5-6 ตัว ไม่ได้ทำงานประจำ อยู่บ้านเฉยๆ มีรถขับ มีบ้านอยู่ มีเงินใช้ สามีของเธอจะมาหาทุกวันตอนเย็นและกลับตอนดึกๆ (เรื่องส่วนตัวของเธอ พอแค่นี้ค่ะ) เธออายุเย๊อะกว่าเรา น่าจะประมาณ 30 ปลายๆเธอเป็นคนพูดเก่ง ฉอเลอะ กินเบียร์กินไวท์ ทุกเย็น คอเดียวกันกะสามีเราเลยแหล่ะ
ส่วนสามีเราทำงานคนละที่กัน จะกลับบ้านเฉพาะวันเสาร์และอาทิตย์ จะมี case พิเศษบ้าง ที่จะได้หยุดงาน วันจันทร์-ศุกร์ (นานๆที) เช่นครั้งนี้ สามีหยุดงาน วันจันทร์ถึงวันพุธ แต่เราไม่หยุด บังเอิญพี่ผู้หญิงเธออยากกินปลาส้ม มาหลายวันแล้ว ซึ่งแม่สามีเคยเอามาฝากแล้วเธอติดใจ จะสั่งซื้อ แต่ต้องขับรถไปเอาของเอง บ้านแม่สามีอยู่จังหวัดไม่ไกลกรุงเทพหรอกค่ะ เธอเดินมาถามสามีเราว่า อยากกลับไปหาแม่ไหม๊ สามีเราก้อไม่ตอบ บอกว่า ขอคิดดูก่อน ตอนนั้นเราอยู่ด้วย สักพัก สามีก้อเปรยๆ ขึ้นมาว่า เราจะว่ายังไง เราก้อเลยบอกว่า ก้อแล้วแต่สิ อยากกลับก้อกลับ ไปกันสองคนหรอ เราตั้งคำถามให้เค้าคิด เค้าคงเดาได้ไม่ยาก เลยว่าเราว่า คิดอะไรอกุศล วันรุ่งขึ้น สามีโทรมาบอกเราว่า จะเอาลูกไปด้วยนะ สรุปคือไปกัน สามคน มีสามีเรา ลูกเรา และเธอข้างบ้าน สามีเป็นคนขับ เธอนั่งข้างหน้า ไปบ้านสามีกัน ไปเอาปลาส้มค่ะ แต่ตอนที่สามีโทรมาบอกว่าจะไปกันสามคน เราก้อเหน็บแนมไปว่า อือๆ ดีๆ สามคน พ่อแม่ลูก
ประเด็นของเราคือ เราน้อยใจ เราร้องไห้ค่ะ และทะเลาะกับสามี ใจเราคิดสกปรกอ่ะค่ะ เรารู้สึกว่า มันดูไม่เหมาะสมหรือป่าว ไปกัน เหมือนเป็นพ่อแม่ลูก พากันไปบ้าน ญาติก้อไม่ใช่ แค่คนข้างบ้าน เราคิดสกปรกจริงๆ แหล่ะค่ะ เราคิดไปต่างๆนาๆ เค้าคงคุยกันกะหนุงกะหนิง สนุกสนาน ระหว่างทาง เราคิดมากไปไหม๊
เราคิดมากไปไหม๊ ถ้าเป็นคุณ คุณคิดยังไง เราปัญญาอ่อนไปหรือป่าว เรื่องสามีกับคนข้างบ้าน
มันอึดอัด ถามใครก้อไม่ได้ นั่งอมทุกข์อยู่หลายวันแล้ว เข้าเรื่องนะคะ
เรื่องมีอยู่ว่า เรามีสามีแล้ว ลูกชายหนึ่งคน 6 ขวบแล้ว เราและ สามีอายุประมาณ 30 ต้นๆ
เพิ่งซื้อบ้านเมื่อสองปีก่อน มีเพื่อนข้างบ้านแสนดีกับเรามาก คอยแบ่งปันอาหารมาให้ตลอด และช่วยเหลือทุกอย่าง แต่เรื่องส่วนตัวของเธออาจจะไม่ดีนัก เพราะเธอเป็นบ้านเล็ก เป็นผุ้หญิงอยู่บ้านคนเดียว กับน้องหมา 5-6 ตัว ไม่ได้ทำงานประจำ อยู่บ้านเฉยๆ มีรถขับ มีบ้านอยู่ มีเงินใช้ สามีของเธอจะมาหาทุกวันตอนเย็นและกลับตอนดึกๆ (เรื่องส่วนตัวของเธอ พอแค่นี้ค่ะ) เธออายุเย๊อะกว่าเรา น่าจะประมาณ 30 ปลายๆเธอเป็นคนพูดเก่ง ฉอเลอะ กินเบียร์กินไวท์ ทุกเย็น คอเดียวกันกะสามีเราเลยแหล่ะ
ส่วนสามีเราทำงานคนละที่กัน จะกลับบ้านเฉพาะวันเสาร์และอาทิตย์ จะมี case พิเศษบ้าง ที่จะได้หยุดงาน วันจันทร์-ศุกร์ (นานๆที) เช่นครั้งนี้ สามีหยุดงาน วันจันทร์ถึงวันพุธ แต่เราไม่หยุด บังเอิญพี่ผู้หญิงเธออยากกินปลาส้ม มาหลายวันแล้ว ซึ่งแม่สามีเคยเอามาฝากแล้วเธอติดใจ จะสั่งซื้อ แต่ต้องขับรถไปเอาของเอง บ้านแม่สามีอยู่จังหวัดไม่ไกลกรุงเทพหรอกค่ะ เธอเดินมาถามสามีเราว่า อยากกลับไปหาแม่ไหม๊ สามีเราก้อไม่ตอบ บอกว่า ขอคิดดูก่อน ตอนนั้นเราอยู่ด้วย สักพัก สามีก้อเปรยๆ ขึ้นมาว่า เราจะว่ายังไง เราก้อเลยบอกว่า ก้อแล้วแต่สิ อยากกลับก้อกลับ ไปกันสองคนหรอ เราตั้งคำถามให้เค้าคิด เค้าคงเดาได้ไม่ยาก เลยว่าเราว่า คิดอะไรอกุศล วันรุ่งขึ้น สามีโทรมาบอกเราว่า จะเอาลูกไปด้วยนะ สรุปคือไปกัน สามคน มีสามีเรา ลูกเรา และเธอข้างบ้าน สามีเป็นคนขับ เธอนั่งข้างหน้า ไปบ้านสามีกัน ไปเอาปลาส้มค่ะ แต่ตอนที่สามีโทรมาบอกว่าจะไปกันสามคน เราก้อเหน็บแนมไปว่า อือๆ ดีๆ สามคน พ่อแม่ลูก
ประเด็นของเราคือ เราน้อยใจ เราร้องไห้ค่ะ และทะเลาะกับสามี ใจเราคิดสกปรกอ่ะค่ะ เรารู้สึกว่า มันดูไม่เหมาะสมหรือป่าว ไปกัน เหมือนเป็นพ่อแม่ลูก พากันไปบ้าน ญาติก้อไม่ใช่ แค่คนข้างบ้าน เราคิดสกปรกจริงๆ แหล่ะค่ะ เราคิดไปต่างๆนาๆ เค้าคงคุยกันกะหนุงกะหนิง สนุกสนาน ระหว่างทาง เราคิดมากไปไหม๊