คุณพ่อเราก็เป็นหมอนรองกระดูกทับเส้นเหมือนกันค่ะ เนื่องจากทำงานหนัก เป็นมานานหลายปี รักษากายภาพมาหลายที่ ทานยาอาหารเสริมมาหลายตัว จนท้อใจมาก และเพิ่งมาเจอ บอนเมดพลัส โดยบังเอิญ ไม่หวังว่าจะหายด้วย เข้าใจว่าเน้นบำรุงที่กระดูกอ่อน น้ำเลี้ยงไขข้อ แต่ลองให้พ่อทานตามที่ได้รับการแนะนำมาได้ 10กว่าวัน รู้สึกเลยดีขึ้นมาก ที่แน่ใจเพราะ ปกติคุณพ่อจะยกของหนักไม่ได้ จะปวดไปหลายวัน แต่ครั้งนี้ไม่ปวด อาการชาที่ ขาและฝ่าเท้า ก็ดีขึ้นมาก ตอนนอนก็หลับได้สนิทกว่าแต่ก่อนมากเพราะไม่ปวด ตอนเดินก็เดินไม่โค้งแล้ว ยังไม่หายขาด แต่โดยรวมดีกว่าที่คิดไว้มาก เนื่องจากเป็นมานาน คงต้องใช้ระยะเวลา ของดีจริงๆค่ะ ดีใจแทนพ่อมากเพราะโรคนี้ทรมานจริงๆ เข้าใจดีว่าสภาพร่างกายของแต่ละคนไม่เหมือนกัน แม้แต่ผ่าตัดเป็นแสนบางคนก็ยังไม่หายขาด มาแชร์ประสบการณ์ตรงและขอให้ทุกท่านเจอทางรักษาที่เหมาะกับตัวเองนะคะ

ลองดูการรักษาแบบกายภาพดูไหมค่ะ พี่ชายเราก็เป็นหมอนรองกระดูกทับเส้นเหมือนกัน มีอาการปวดหลังร้าวลงสะโพก ลงขา จนเดินขาลาก ไปหาอาจารย์หมอ ทำMRIแล้ว ท่านแนะนำว่าให้ผ่า

แต่พี่ชายเราไม่อยากผ่า พอดีมีคนแนะนำให้ไปกายภาพดู เราเลยไปที่ ซาล ดรา อาร์ทัว คลินิกค่ะ คุณหมอกายภาพตรวจอย่างละเอียดเลย อธิบายสาเหตุให้ฟังด้วย (แต่เราจำไม่ได้) เขาใช้เทคนิกลดแรงดันในช่องหมอนรองกระดูก เพื่อให้หมอนรองกระดูกกลับเข้าที่ แล้วจัดกระดูกข้อต่อ จัดกล้ามเนื้อให้พยุงกระดูก ใช้ไฟฟ้าเข้าไปช่วยด้วย (กระตุ้นไฟฟ้าทั้งตัวเลย) ก่อนกลับคุณหมอกายภาพติดเทปและสอนการใช้ร่างกาย ท่าทางที่เหมาะสม การออกกำลังกายที่เหมาะกับพี่เรา คุณหมอใจดีมาก แนะนำดี ได้ความรู้มาเป็นกระบุงค่ะ

ตอนไปพี่เราเดินตัวงอขาลาก ตอนกลับเดินตัวตรงเลย พี่เราไปทำอยู่ประมาณ 6 ครั้ง ดีขึ้นมาก แต่ถ้านั่งนาน ๆ หรือยกของหนักก็จะมีอาการบ้าง แต่พอพักก็หาย จะต้องไปพบคุณหมอกายภาพเรื่อย ๆ เพื่อป้องกันการเป็นซ้ำ (เอาโรคใหม่ ๆ มาให้หมอช่วยตลอดค่ะ ตอนนี้เราปล่อยให้เขาไปเองล่ะ ไม่พาไปล่ะ ตอนแรกพี่เขาปวดจนขับรถไม่ได้ เดินก็แทบไม่ได้)

ล่าสุดอาจารย์หมอบอกว่า ถ้าอาการดีขึ้นก็ไม่จำเป็นต้องผ่า อีก 6 เดือนค่อยมาตรวจดูอีกครั้ง (แต่ก่อนนัดดูอาการทุกเดือน)

หวังว่าเรื่องราวของพี่เราจะเป็นประโยชน์ค่ะ โรคนี้น่ากลัว อายุไม่มากก็เป็นได้

ปล. ตอนนี้เราก็รักษาที่นี้ แต่รักษาออฟฟิศซินโดรม ฟื้นฟูกระดูกสันหลัง บอกเลยว่ากลัวที่จะเป็นมาก เห็นพี่ชายแล้วน่าสงสารทรมานมาก กลัว ป้องกันไว้ดีกว่า

พ่อเราก็เป็นค่ะ รักษาหายที่โรงพยาบาล เอส สไปน์ ของพ่อเราเป็นขั้นผ่าตัดค่ะ แต่การเจาะรูส่องกล้องเพราะหมอนรองกระดูกเคลื่อนไม่มาก ใช้วิธีนี้รักษาได้อยู่ แผลเล็ก เหมาะกับคนอายุเยอะ ไม่เสียเลือด ไม่มีโรคแทรกซ้อนหลังผ่าตัด เพราะไม่ใช่ผ่าตัดแบบเปิดแผล ในส่วนอาการที่ไม่รุนแรงขั้นผ่าตัด ก็มีวิธีรักษาแบบทำกายภาพบำบัดไปเรื่อยๆ อันนี้ต้องใช้วินัยสูง และต้องงดกิจกรรมเสี่ยงทุกประเภท ไม่ยกของหนัก ไม่ก้มๆเงยๆ ถ้าจะไม่กินยา ก็มีการฉีดยาระงับด้วยสเตียรอยด์ แต่อันนี้ก็ขึ้นอยู่กับหมอวินิจฉัย  ถ้าจะให้แนะนำตามประสบการณ์ที่เคยพาพ่อไปหาหมอ ก็มีประมาณนี้แหละค่ะ การทำกายภาพมีท่าเยอะมากในยูทูปลองหาทำดูได้ค่ะ