สวัสดีครับ
เล่าสู่กันฟัง ต้อนรับ AEC (ถึงแม้ว่าจะเริ่มซาๆไปบ้างแล้ว)
เหตุเกิดที่ ห้างสรรพสินค้าชื่อดังแห่งหนึ่งย่านพระรามสาม
จขกท ไปกินข้าวคนเดียว เพราะรู้สึกอยากกินข้าวหน้าปลาแซลมอนมาก ขณะที่กำลังนั่งลงก็เปิดดูเมนู ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงแว่วมาว่า
"จะระอาไรดีคะ?"
ด้วยความสงสัย เลยเหลือบไปมองเป็นผู้หญิง (แต่จากน้ำเสียงคาดว่าน่าจะเป็นผู้ชายนุ่มนิ่มมากกว่า) แต่สำเนียงนั้นเป็นสำเนียงที่ทุกคนฟังแล้วก็คงเห็นพ้องต้องกันว่าไม่ใช่คนไทยแน่ๆ (น่าจะออกแนวไทยใหญ่ไปทางพม่า)
แปลกใจ แต่ก็สั่งอาหารไป เด็กเสิร์ฟก็ทวนออร์เดอร์อาหารให้ฟัง "เข้าะหน้าปละแซลมอน นะคะ น้ำชาเขียวหนึ่งเท่นะคะ ระอย่ะอื่นเพ่อมั๊ยคะ"
ว่าแล้วก็เรียกเด็กมาเก็บโต๊ะ (แต่ที่สังเกต จากสำเนียง ผมคาดว่าเด็กเก็บโต๊ะน่าจะเป็นคนไทย)
หลังจากนั้นก็ได้มีโอกาสไปทานข้าวบนห้างอีกครั้งหนึ่งครับ
คราวนี้เป็นห้างสรรพสินค้าชื่อดังย่านราชประสงค์
จขกท ไปทานข้าวกับพี่น้องด้วยกัน 4 คน เป็นร้านอาหารชาบูบุฟเฟ่ต์ชื่อดัง
ลักษณะคล้ายๆกันครับ เด็กเสิร์ฟน่าจะไม่ใช่คนไทยแท้ๆ สำเนียงคาดว่าน่าจะเป็นไทยใหญ่ไปทางพม่า
สิ่งที่ผมนั่งคิดอยู่ก็คือ สิ่งที่เพื่อนบ้านเรากำลังได้เปรียบเราก็คือ "ภาษา" ซึ่งเราควรจะยืดอกรับเถิดครับว่า ขณะนี้การจัดอันดับภาษาอังกฤษ(ที่ไม่ใช่ภาษาแม่ จากการจัดอันดับของ EF) ของเรานั้น บร๊ะ!!!!! เป็นรองอันดับ"โหล่" (ท่านไม่ได้ตาฝาดแต่อย่างใดหรอกครับ) เป็นรองแค่ประเทศลิเบียเพียงประเทศเดียวเท่านั้น!!!!
อีกอย่างที่สอดคล้องกันทางเหตุผลก็คือ กลุ่มคนพวกนี้เป็นกลุ่มคนที่จะต้องคอยต้อนรับลูกค้าที่เป็นชาวต่างชาติ ซึ่งก็ต้องยอมรับว่าเขาทำได้ดีกว่า
http://education.kapook.com/view59068.html
อันนี้แปะให้ดู
ต้องยอมรับครับว่า จากที่ทำงานมา คนไทยเก่งๆที่เคยร่วมงานมีเยอะแยะมากมาย แต่ในการที่จะ Up Scale ไปอยู่ในระดับองค์กร ที่ขนาดใหญ่ขึ้น More Regional มากขึ้นนั้น ภาษาเป็นสิ่งที่สำคัญมากๆครับ แต่กลุ่มคนเก่งที่ไม่รู้ภาษาก็ติดขัดไม่สามารถจะอัพตัวเอง
(รุ่นพี่ที่เก่งมากๆยังบอกกับผมเลย ว่าเอ็งได้ภาษา ส่วนพวกข้ามันพูดไม่ค่อยเป็น จะไปอยู่ที่ดีๆใหญ่มันก็ไปไม่ได้)
เคยไปสัมภาษณ์งานองค์กรข้ามชาติอยู่แห่งหนึ่ง ฝ่ายบุคคลเคยพูดเลยว่า
"ประสบการณ์ปีสองปีมันก็เรียนรู้กันได้ แต่ภาษามันไม่ใช่สิ่งที่คุณจะสามารถเรียนรู้ได้ในแค่ปีสองปี"
จากมุมมองของผม ถึงแม้ว่า AEC จะยังไม่ได้มีบทบาทเต็มตัว แต่ตอนนี้ก็เริ่มมีบทบาทคลืบคลานมาทีละนิดๆ โดยที่พวกเราเองอาจจะยังไม่รู้ตัว สิ่งที่ผมได้เห็นได้ยินมานั้น ต้องยอมรับว่า ทำให้ผมกังวลเลยในระดับหนึ่งถึง ความสามารถในการแข่งขันของแรงงานไทยในอนาคต
แค่อยากจะแชร์ประสบการณ์ให้ฟัง แล้วก็อยากจะบอกว่า อย่าลืมไปเรียนภาษาอังกฤษกันนะครับ!!!!
แสดงความคิดเห็นกันได้ตามสบายครับ
AEC คุณเตรียมพร้อมแค่ไหน?? กับสิ่งที่กำลังคืบคลานเข้ามาที่ได้จากประสบการณ์จริง
เล่าสู่กันฟัง ต้อนรับ AEC (ถึงแม้ว่าจะเริ่มซาๆไปบ้างแล้ว)
เหตุเกิดที่ ห้างสรรพสินค้าชื่อดังแห่งหนึ่งย่านพระรามสาม
จขกท ไปกินข้าวคนเดียว เพราะรู้สึกอยากกินข้าวหน้าปลาแซลมอนมาก ขณะที่กำลังนั่งลงก็เปิดดูเมนู ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงแว่วมาว่า
"จะระอาไรดีคะ?"
ด้วยความสงสัย เลยเหลือบไปมองเป็นผู้หญิง (แต่จากน้ำเสียงคาดว่าน่าจะเป็นผู้ชายนุ่มนิ่มมากกว่า) แต่สำเนียงนั้นเป็นสำเนียงที่ทุกคนฟังแล้วก็คงเห็นพ้องต้องกันว่าไม่ใช่คนไทยแน่ๆ (น่าจะออกแนวไทยใหญ่ไปทางพม่า)
แปลกใจ แต่ก็สั่งอาหารไป เด็กเสิร์ฟก็ทวนออร์เดอร์อาหารให้ฟัง "เข้าะหน้าปละแซลมอน นะคะ น้ำชาเขียวหนึ่งเท่นะคะ ระอย่ะอื่นเพ่อมั๊ยคะ"
ว่าแล้วก็เรียกเด็กมาเก็บโต๊ะ (แต่ที่สังเกต จากสำเนียง ผมคาดว่าเด็กเก็บโต๊ะน่าจะเป็นคนไทย)
หลังจากนั้นก็ได้มีโอกาสไปทานข้าวบนห้างอีกครั้งหนึ่งครับ
คราวนี้เป็นห้างสรรพสินค้าชื่อดังย่านราชประสงค์
จขกท ไปทานข้าวกับพี่น้องด้วยกัน 4 คน เป็นร้านอาหารชาบูบุฟเฟ่ต์ชื่อดัง
ลักษณะคล้ายๆกันครับ เด็กเสิร์ฟน่าจะไม่ใช่คนไทยแท้ๆ สำเนียงคาดว่าน่าจะเป็นไทยใหญ่ไปทางพม่า
สิ่งที่ผมนั่งคิดอยู่ก็คือ สิ่งที่เพื่อนบ้านเรากำลังได้เปรียบเราก็คือ "ภาษา" ซึ่งเราควรจะยืดอกรับเถิดครับว่า ขณะนี้การจัดอันดับภาษาอังกฤษ(ที่ไม่ใช่ภาษาแม่ จากการจัดอันดับของ EF) ของเรานั้น บร๊ะ!!!!! เป็นรองอันดับ"โหล่" (ท่านไม่ได้ตาฝาดแต่อย่างใดหรอกครับ) เป็นรองแค่ประเทศลิเบียเพียงประเทศเดียวเท่านั้น!!!!
อีกอย่างที่สอดคล้องกันทางเหตุผลก็คือ กลุ่มคนพวกนี้เป็นกลุ่มคนที่จะต้องคอยต้อนรับลูกค้าที่เป็นชาวต่างชาติ ซึ่งก็ต้องยอมรับว่าเขาทำได้ดีกว่า
http://education.kapook.com/view59068.html
อันนี้แปะให้ดู
ต้องยอมรับครับว่า จากที่ทำงานมา คนไทยเก่งๆที่เคยร่วมงานมีเยอะแยะมากมาย แต่ในการที่จะ Up Scale ไปอยู่ในระดับองค์กร ที่ขนาดใหญ่ขึ้น More Regional มากขึ้นนั้น ภาษาเป็นสิ่งที่สำคัญมากๆครับ แต่กลุ่มคนเก่งที่ไม่รู้ภาษาก็ติดขัดไม่สามารถจะอัพตัวเอง
(รุ่นพี่ที่เก่งมากๆยังบอกกับผมเลย ว่าเอ็งได้ภาษา ส่วนพวกข้ามันพูดไม่ค่อยเป็น จะไปอยู่ที่ดีๆใหญ่มันก็ไปไม่ได้)
เคยไปสัมภาษณ์งานองค์กรข้ามชาติอยู่แห่งหนึ่ง ฝ่ายบุคคลเคยพูดเลยว่า
"ประสบการณ์ปีสองปีมันก็เรียนรู้กันได้ แต่ภาษามันไม่ใช่สิ่งที่คุณจะสามารถเรียนรู้ได้ในแค่ปีสองปี"
จากมุมมองของผม ถึงแม้ว่า AEC จะยังไม่ได้มีบทบาทเต็มตัว แต่ตอนนี้ก็เริ่มมีบทบาทคลืบคลานมาทีละนิดๆ โดยที่พวกเราเองอาจจะยังไม่รู้ตัว สิ่งที่ผมได้เห็นได้ยินมานั้น ต้องยอมรับว่า ทำให้ผมกังวลเลยในระดับหนึ่งถึง ความสามารถในการแข่งขันของแรงงานไทยในอนาคต
แค่อยากจะแชร์ประสบการณ์ให้ฟัง แล้วก็อยากจะบอกว่า อย่าลืมไปเรียนภาษาอังกฤษกันนะครับ!!!!
แสดงความคิดเห็นกันได้ตามสบายครับ