เมื่อคืน แฟนมาค้างที่ห้องครับ
เธอถามว่าจะกินอะไรมั้ยเดี๋ยวซื้อเข้าไปให้
ผมเลยบอกว่า ซื้อมาเถอะ อะไรก็ได้ เดี๋ยวหิว
จากนั้น ตี4 เธอเลิกงาน ก็นั่งเเท็กซี่ มาหาผมที่ห้อง
เเละเราก็นอนกอดกัน ผมขอยืนยันด้วยเกียรติ อันน้อยนิดของผม วันเราไม่ได้ ทำอะไรกันจริงๆ นอกจากกอดอย่างเดียว
โดยผมไม่ได้สังเกตุ ว่าเธอซื้ออะไร มาให้กิน
-----------
รุ่งเช้า ผมตื่นนอนก่อนเธอเพื่อที่จะได้ลุกมา โพสการ์ตูน เเล้วนอนต่อ
แล้วผมก็เหลือบ ไปที่หัวเตียง เจอสิ่งที่เธอซื้อมา
เธอซื้อซุปไก่ ตราแบxx มาครับ
เธอวางไว้ให้ผมที่หัวเตียง กะให้ผมกิน ตอนตื่นนอน
ผมโกรธมาก รีบปลุกเธอให้ตื่น
"มีอะไรเหรอ "
เธองัวเงียตื่นแบบงงๆ
"คุณซื้อมาทำไม...ผมบอกกี่ครั้งว่าผมไม่กินซุปไก่สกัด!!!"
ผมตะโกนพร้อมกำหมัดแน่น
ผมโกรธเธอมาก
"อ๊ะ เค้าขอโทดเค้าลืม"
เธออุทานอย่างตกใจ แต่มันไม่ได้ทำให้ความโกรธผมทุเลาลง
"คุนก็รู้ว่า มีไม่กี่อย่าง ในโลกนี้ ที่ผมไม่กิน ผมแพ้กุ้ง ไม่กินปลาหมึก เกลียดต้มข่าไก่
และไม่กินซุปไก่สกัด แต่คุณก็ลืม!!!! คุณลืมสิ่งที่มันสำคัญที่สุด...ตกลงคุนไม่คิดจะจำรึว่าใส่ใจ ในตัวผมเลยใช่มั้ย.."
ผมตวาด เธอเริ่มน้ำตาคลอ
"เค้าขอโทด เค้าแค่อยากชื้ออะไรมาบำรุงตะเอง ก็เห็นช่วงนี้ ตะเองนอนน้อย ก็เลยเป็นห่วง"
"แต่คุณก็ลืม !!!"
ผมตวาดเธอ เเละเข้าไปบีบไหลเธอสองข้างเเละเขย่าไปมา
"คุณก็รู้ว่าผมไม่กิน ชุปไก่สกัด ตรา แบxxx มันเหม็นคาวยังกะน้ำล้างปลาบู่ ราคาก็แพง
ทั้งๆที่สารอาหารที่ได้ มันน้อยกว่า ข้าวมันไก่ ครึ่งจานด้วยซ้ำ !!!"
"แล้วจะให้เค้าทำยังไงหล่ะ!!!"
เธอตะโกนเสียงสั่น น้ำตาไหลอาบแก้ม
"ก็เค้าอยากให้ตะเองเก่งเหมือน พี่โต๋ ที่เล่นเปียโนเก่งเป็นอันดับสองของโลกนี่นา"
"แต่ผมไม่ใช่โต๋ !! แถมนักเปียโนอันดับสองของโลกหน่ะ คือ เรย์
นักเปียโนตาบอด ราชาเพลงบลูส์ ต่างหากหล่ะ โว้ย!!"
ผมเหลืออด เงืี้อมือจะตบเธอ แต่ยั้งไว้ เพราะกลัวตบไปแล้ว เจ็บมือ เดี๋ยววาดรูปไม่ไหว
"ผมว่าเราห่างกันซักพักดีกว่า"
ผมรำพึงเบาๆ พร้อมเดินไปแต่งตัว และเดินออกจากห้องไป ก่อนจากหันไปบอกเธอ
"หวังว่ากลับมาผมคงไม่ได้เจอคุณอีกนะ"
ผมพูดพร้อมปิดประตูอย่างแรง
-------
ใช่ ผมทะเลาะกับเธอ เเละเธอเป็นฝ่ายผิด
ผิดที่ไม่จำรายละเอียด ไม่สนใจเแฟน ลืมไปได้ไงกัน
ว่าผมหน่ะ ไม่กินซุปไก่สกัด....
ทะเลาะกับแฟนมา ขอกำลังใจด้วยครับ
เธอถามว่าจะกินอะไรมั้ยเดี๋ยวซื้อเข้าไปให้
ผมเลยบอกว่า ซื้อมาเถอะ อะไรก็ได้ เดี๋ยวหิว
จากนั้น ตี4 เธอเลิกงาน ก็นั่งเเท็กซี่ มาหาผมที่ห้อง
เเละเราก็นอนกอดกัน ผมขอยืนยันด้วยเกียรติ อันน้อยนิดของผม วันเราไม่ได้ ทำอะไรกันจริงๆ นอกจากกอดอย่างเดียว
โดยผมไม่ได้สังเกตุ ว่าเธอซื้ออะไร มาให้กิน
-----------
รุ่งเช้า ผมตื่นนอนก่อนเธอเพื่อที่จะได้ลุกมา โพสการ์ตูน เเล้วนอนต่อ
แล้วผมก็เหลือบ ไปที่หัวเตียง เจอสิ่งที่เธอซื้อมา
เธอซื้อซุปไก่ ตราแบxx มาครับ
เธอวางไว้ให้ผมที่หัวเตียง กะให้ผมกิน ตอนตื่นนอน
ผมโกรธมาก รีบปลุกเธอให้ตื่น
"มีอะไรเหรอ "
เธองัวเงียตื่นแบบงงๆ
"คุณซื้อมาทำไม...ผมบอกกี่ครั้งว่าผมไม่กินซุปไก่สกัด!!!"
ผมตะโกนพร้อมกำหมัดแน่น
ผมโกรธเธอมาก
"อ๊ะ เค้าขอโทดเค้าลืม"
เธออุทานอย่างตกใจ แต่มันไม่ได้ทำให้ความโกรธผมทุเลาลง
"คุนก็รู้ว่า มีไม่กี่อย่าง ในโลกนี้ ที่ผมไม่กิน ผมแพ้กุ้ง ไม่กินปลาหมึก เกลียดต้มข่าไก่
และไม่กินซุปไก่สกัด แต่คุณก็ลืม!!!! คุณลืมสิ่งที่มันสำคัญที่สุด...ตกลงคุนไม่คิดจะจำรึว่าใส่ใจ ในตัวผมเลยใช่มั้ย.."
ผมตวาด เธอเริ่มน้ำตาคลอ
"เค้าขอโทด เค้าแค่อยากชื้ออะไรมาบำรุงตะเอง ก็เห็นช่วงนี้ ตะเองนอนน้อย ก็เลยเป็นห่วง"
"แต่คุณก็ลืม !!!"
ผมตวาดเธอ เเละเข้าไปบีบไหลเธอสองข้างเเละเขย่าไปมา
"คุณก็รู้ว่าผมไม่กิน ชุปไก่สกัด ตรา แบxxx มันเหม็นคาวยังกะน้ำล้างปลาบู่ ราคาก็แพง
ทั้งๆที่สารอาหารที่ได้ มันน้อยกว่า ข้าวมันไก่ ครึ่งจานด้วยซ้ำ !!!"
"แล้วจะให้เค้าทำยังไงหล่ะ!!!"
เธอตะโกนเสียงสั่น น้ำตาไหลอาบแก้ม
"ก็เค้าอยากให้ตะเองเก่งเหมือน พี่โต๋ ที่เล่นเปียโนเก่งเป็นอันดับสองของโลกนี่นา"
"แต่ผมไม่ใช่โต๋ !! แถมนักเปียโนอันดับสองของโลกหน่ะ คือ เรย์
นักเปียโนตาบอด ราชาเพลงบลูส์ ต่างหากหล่ะ โว้ย!!"
ผมเหลืออด เงืี้อมือจะตบเธอ แต่ยั้งไว้ เพราะกลัวตบไปแล้ว เจ็บมือ เดี๋ยววาดรูปไม่ไหว
"ผมว่าเราห่างกันซักพักดีกว่า"
ผมรำพึงเบาๆ พร้อมเดินไปแต่งตัว และเดินออกจากห้องไป ก่อนจากหันไปบอกเธอ
"หวังว่ากลับมาผมคงไม่ได้เจอคุณอีกนะ"
ผมพูดพร้อมปิดประตูอย่างแรง
-------
ใช่ ผมทะเลาะกับเธอ เเละเธอเป็นฝ่ายผิด
ผิดที่ไม่จำรายละเอียด ไม่สนใจเแฟน ลืมไปได้ไงกัน
ว่าผมหน่ะ ไม่กินซุปไก่สกัด....