ตามชื่อกระทู้เลยค่ะ จะทำยังไงดีคะ
คือหลายสัปดาห์ก่อนแม่เราแอบอ่านไดอารี่เรา ไม่เชิงว่าไปค้นมาอ่านหรอกค่ะ
แต่เห็นเราวางทิ้งไว้เลยเอามาเปิดอ่าน เราคิดว่าน่าจะอ่านไปเยอะพอควร รู้สึกไม่ดีเลยค่ะ
เพราะที่เขียนไปทั้งหมดไม่ได้เขียนเผื่อให้ใครมาอ่าน โดยเฉพาะคนในครอบครัว
แต่ตอนนั้นไม่ได้แสดงท่าทีโกรธหรือโมโหอะไรมาก แอบโกรธเงียบๆค่ะ
นานๆไปเราก็หายโกรธของเราเอง จนมาถึงเมื่อเช้า เราเปิดคอมเล่นอะไรของเราไป เปิดโฟลเดอร์ทิ้งไว้
เป็นคอมของแม่เราหนะค่ะ พอเรามาเจออีกทีก็เห็นแม่นั่งดูรูปในโฟลเดอร์เราอยู่
ตอนนั้นอารมณ์แบบไม่ไหวแล้ว รีบเดินมาปิดเลย
พอสงบสติอารมณ์ได้ เราก็บอกแม่ว่า"เปิดดูบ่อยมั้ย" แม่ก็บอก "ก็เปิดดู ไม่คิดว่าจะมีความลับ"
คือเป็นเหตุผลที่ฟังไม่ขึ้นมากเลยสำหรับเรา ถึงไม่มีความลับก็ไม่น่าจะมาเปิดอ่านของเรารึเปล่า
แล้วแม่ก็บอก "ก็เปิดดูของแม่ก็ได้หนิ" คือเป็นคำแก้ตัวที่ฟังไม่ขึ้นมากๆ ทำไมหรอ คือแม่ต้องการให้เราเปิดดูทำไม ไม่เข้าใจเหมือนกัน
เราบอกแม่ไปแล้วนะว่าอย่ามาเปิดโฟลเดอร์หนูอีกได้มั้ย แม่ก็บอก "อืมๆ" แบบไม่จริงจัง เราคิดว่าต้องเปิดอีกแน่นอน
และเราคิดว่าแม่เราน่าจะเปิดดูบ่อยๆก่อนหน้านี้ ตอนที่เราไม่อยู่บ้านหรือไม่ได้เล่น
เราโกรธมากๆ แต่ก็ไม่ได้แสดงท่าทางออกไป ในโฟลเดอร์มันมีรูปเพื่อน รูปคนที่เราแอบชอบอยู่ ซึ่งเราไม่ได้บอกพ่อบอกแม่
ไม่อยากให้แม่มาดู มันเหมือนโดนล้วงความลับไปยังไงไม่รู้ แล้วอันนี้คิดเอง อาจจะเอาไปเมาท์ต่อ เพราะแม่เราก็เป็นคนพูดเก่ง
ตอนนี้เลยลองหาโปรแกรมมาล๊อคโฟลเดอร์แล้วในระดับหนึ่ง แต่ยังอึดอัดใจอยู่ยังไงไม่รู้ ปกติแม่เป็นคนใจดีแล้วก็มีเหตุผลในระดับนึงนะคะ แต่ทำไมเรื่องแบบนี้ถึงทำอย่างนี้ สำหรับเราเราซีเรียสมากเลยนะ ไอ้ความเป็นส่วนตัวเนี่ย เฮ้อออออออออออ
เราเซ็งมากๆ ตั้งแต่ครั้งเปิดดูไดอารี่แล้ว ตอนนั้นเราเงียบไม่พูดไม่จาไปสามวัน คือปกติเราไม่ใช่คนเงียบอะ เฮฮาตลอด อึดอัดมากๆ
ตอนนี้คิดออกก็มีแต่ไปคุยให้รู้เรื่อง แต่ไม่รู้จะคุยยังไง เฮ้อออออออออออ
ปล.ที่เอาเรื่องมาโพสในพันทิปนี่ไม่ได้มีจุดประสงค์จะประจานแม่ตัวเองหรือยังไงนะคะ ต้องการหาทางออกค่ะ
ปล2.ตอนนี้กลุ้มใจมากๆ ถ้าทำอะไรผิดไปก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ
ปล3.ไดอารี่ที่ว่าเป็นสมุดไดอารี่นะคะ ไม่ใช่ไดอารี่ที่อยู่ในคอม (แก้ไขเพิ่มเติม ปล.3)
ทำยังไงดี ถ้าคุณแม่ชอบค้นโฟลเดอร์หรือแอบอ่านไดอารี่เรา
คือหลายสัปดาห์ก่อนแม่เราแอบอ่านไดอารี่เรา ไม่เชิงว่าไปค้นมาอ่านหรอกค่ะ
แต่เห็นเราวางทิ้งไว้เลยเอามาเปิดอ่าน เราคิดว่าน่าจะอ่านไปเยอะพอควร รู้สึกไม่ดีเลยค่ะ
เพราะที่เขียนไปทั้งหมดไม่ได้เขียนเผื่อให้ใครมาอ่าน โดยเฉพาะคนในครอบครัว
แต่ตอนนั้นไม่ได้แสดงท่าทีโกรธหรือโมโหอะไรมาก แอบโกรธเงียบๆค่ะ
นานๆไปเราก็หายโกรธของเราเอง จนมาถึงเมื่อเช้า เราเปิดคอมเล่นอะไรของเราไป เปิดโฟลเดอร์ทิ้งไว้
เป็นคอมของแม่เราหนะค่ะ พอเรามาเจออีกทีก็เห็นแม่นั่งดูรูปในโฟลเดอร์เราอยู่
ตอนนั้นอารมณ์แบบไม่ไหวแล้ว รีบเดินมาปิดเลย
พอสงบสติอารมณ์ได้ เราก็บอกแม่ว่า"เปิดดูบ่อยมั้ย" แม่ก็บอก "ก็เปิดดู ไม่คิดว่าจะมีความลับ"
คือเป็นเหตุผลที่ฟังไม่ขึ้นมากเลยสำหรับเรา ถึงไม่มีความลับก็ไม่น่าจะมาเปิดอ่านของเรารึเปล่า
แล้วแม่ก็บอก "ก็เปิดดูของแม่ก็ได้หนิ" คือเป็นคำแก้ตัวที่ฟังไม่ขึ้นมากๆ ทำไมหรอ คือแม่ต้องการให้เราเปิดดูทำไม ไม่เข้าใจเหมือนกัน
เราบอกแม่ไปแล้วนะว่าอย่ามาเปิดโฟลเดอร์หนูอีกได้มั้ย แม่ก็บอก "อืมๆ" แบบไม่จริงจัง เราคิดว่าต้องเปิดอีกแน่นอน
และเราคิดว่าแม่เราน่าจะเปิดดูบ่อยๆก่อนหน้านี้ ตอนที่เราไม่อยู่บ้านหรือไม่ได้เล่น
เราโกรธมากๆ แต่ก็ไม่ได้แสดงท่าทางออกไป ในโฟลเดอร์มันมีรูปเพื่อน รูปคนที่เราแอบชอบอยู่ ซึ่งเราไม่ได้บอกพ่อบอกแม่
ไม่อยากให้แม่มาดู มันเหมือนโดนล้วงความลับไปยังไงไม่รู้ แล้วอันนี้คิดเอง อาจจะเอาไปเมาท์ต่อ เพราะแม่เราก็เป็นคนพูดเก่ง
ตอนนี้เลยลองหาโปรแกรมมาล๊อคโฟลเดอร์แล้วในระดับหนึ่ง แต่ยังอึดอัดใจอยู่ยังไงไม่รู้ ปกติแม่เป็นคนใจดีแล้วก็มีเหตุผลในระดับนึงนะคะ แต่ทำไมเรื่องแบบนี้ถึงทำอย่างนี้ สำหรับเราเราซีเรียสมากเลยนะ ไอ้ความเป็นส่วนตัวเนี่ย เฮ้อออออออออออ
เราเซ็งมากๆ ตั้งแต่ครั้งเปิดดูไดอารี่แล้ว ตอนนั้นเราเงียบไม่พูดไม่จาไปสามวัน คือปกติเราไม่ใช่คนเงียบอะ เฮฮาตลอด อึดอัดมากๆ
ตอนนี้คิดออกก็มีแต่ไปคุยให้รู้เรื่อง แต่ไม่รู้จะคุยยังไง เฮ้อออออออออออ
ปล.ที่เอาเรื่องมาโพสในพันทิปนี่ไม่ได้มีจุดประสงค์จะประจานแม่ตัวเองหรือยังไงนะคะ ต้องการหาทางออกค่ะ
ปล2.ตอนนี้กลุ้มใจมากๆ ถ้าทำอะไรผิดไปก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ
ปล3.ไดอารี่ที่ว่าเป็นสมุดไดอารี่นะคะ ไม่ใช่ไดอารี่ที่อยู่ในคอม (แก้ไขเพิ่มเติม ปล.3)