....รู้มันทุกเรื่อง...พูดเป็นเรื่องเป็นราว....
....บอกเล่าเป็นฉากๆ....โดยไม่อายฟ้าดิน
....พวกนี้มีจินตนาการ...จากใจที่มีอคติ...
....พวกเขาพูดจากความรู้สึกที่เกิดจากการเกลียดชัง...หน้ามืดใจบอด..
...เขาไม่สนใจความเป็นจริง..พวกเขาเกลียดความจริง...เพราะความจริงทำให้พวกเขาเจ็บปวด...
...เขางมงายกับความเท็จ...การพูดเท็จเป็นสิ่งที่ทำให้พวกเขาสบายใจ....
...ถึงแม้บางครั้งเขาอาจนึกตำหนิตัวเองที่พุดไปแล้วทำให้ผุ้อื่นเดือดร้อน....แต่ก็เป็นชั่วแว๊บเดียว...เหมือนเสียงฟ้าร้องที่ดังแล้วเงียบหายไป..
สู่รู้....
....บอกเล่าเป็นฉากๆ....โดยไม่อายฟ้าดิน
....พวกนี้มีจินตนาการ...จากใจที่มีอคติ...
....พวกเขาพูดจากความรู้สึกที่เกิดจากการเกลียดชัง...หน้ามืดใจบอด..
...เขาไม่สนใจความเป็นจริง..พวกเขาเกลียดความจริง...เพราะความจริงทำให้พวกเขาเจ็บปวด...
...เขางมงายกับความเท็จ...การพูดเท็จเป็นสิ่งที่ทำให้พวกเขาสบายใจ....
...ถึงแม้บางครั้งเขาอาจนึกตำหนิตัวเองที่พุดไปแล้วทำให้ผุ้อื่นเดือดร้อน....แต่ก็เป็นชั่วแว๊บเดียว...เหมือนเสียงฟ้าร้องที่ดังแล้วเงียบหายไป..