สวัสดีค่ะ ไม่ได้จะหาทางออกอะไรหรอกค่ะ แค่จะระบาย
เราอคติกับย่ามาก ๆ ทั้งเกลียดก็ว่าได้
รู้ว่าไม่ควรคิดและรู้สึกแบบนี้ แต่เราจะประสาทแดกตายแน่ ๆ
เรามีความจำเป็นต้องอยู่กับย่า ทั้งครอบครัวพี่น้อง ลูกหลานเขา ไม่ได้อยู่กับเขา เพราะแยกกันอยู่เป็นบ้าน ๆ ไป
ตอนเด็ก ๆ เรายังมี พี่สาว ลูกพี่ลูกน้องเรา อยู่ด้วย แต่โตขึ้นมาก็มีแฟน มีครอบครัว หลุดพ้นไปแล้ว เป็นสิบกว่าปี เหลือแต่เรา ต้องอยู่กับเขาต่อ เรามีแฟน แบบ ไป ๆ มา ๆ ยังไม่พร้อมจะใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน
แยกออกมา ญาติพี่น้องก็คงด่าเรา
กลางวันเราก็ทำงานตั้งแต่เช้าตรู่ เลิกงานบางทีก็ค่ำ บางวันก็ไปอยู่ กินนอนกับแฟน แล้วจะต้องเรียนมหาลัยภาคค่ำต่อ ทุกวันนี้ก็เหมือนไม่ได้เจอหน้ากันเลยกับย่า เราเลือกที่จะเป็นแบบนี้แหละ อยากเจอเขาให้น้อย ๆ จะได้ไม่ต้องมีความรู้สึกให้ตัวเองเป็นประสาท
เราโคตรเบื่อกับการอยู่กับเขา ไม่ใช่ว่าเขาแก่ถึงเป็นอาการนี้ แต่เขาเป็นมานานจนรักษาไม่หายแล้ว ตั้งแต่เราเกิด เราได้ยิน ได้ฟัง คำพูด ที่ไม่เข้าใจ ว่าร้าย มโนจินตนาการ เกี่ยวกับคนอื่น ๆ และคนที่ไม่มีตัวตน หรือเหตุการณ์เท็จ จนเราเป็นประสาทมาก
พูดหลักการและเหตุผล หรือข้อเท็จจริงด้วย ก็ไม่ได้เข้าหัว ทำความเข้าใจ ยอมรับความเป็นจริงเลย
ญาติพี่น้องที่ไม่รู้ว่าย่าเป็นยังไง เขาฟังที่ย่าพูด ก็จะเชื่อใช่ไหม แต่เรารู้ว่าอะไรเป็นอะไร ย่าเป็นยังไง ชอบพูดยังไง เรารู้เข้าใจหมด พูดได้แค่ ไม่ใช่ ไม่มี ไม่ได้เป็นอย่างนั้น
ยิ่งมาพูดจาเกี่ยวกับเราในเรื่องไม่จริง เรายิ่งเกลียดย่า
เรื่องของตัวเราเอง เรายืนยันว่าไม่จริงไม่ใช่ ก็จะให้จริง ให้ได้ พูดแล้วขึ้น
เป็นอย่างนี้ วนไป
ประเด็นคือ ลามไปพูดกับบุคคลภายนอก ใส่ร้ายคนอื่น สร้างตัวตนขึ้นมาเอง แล้วเราจะทำยังไงได้ วัน ๆ มีงาน มีเรียน มีแฟน แทบ ไม่ได้อยู่กับเขาเลย อยู่แค่ตอนกลับมานอน เช้าตรู่ก็ออก อย่างนี้จะทำยังไง
ไม่ทำงานก็ไม่มีเงิน ไม่เรียนก็ไม่มีการศึกษาไปต่อยอดงานดี ๆ ไม่มีแฟนก็คงไม่มีกำลังใจใช้ชีวิตต่อ
เราคงฆ่าตัวตายไปตั้งนานแล้ว จะได้หลุดพ้น
สิ่งที่ยึดเหนี่ยวให้เรามีความสุข ก็คือภาระหน้าที่ภายนอกเนี่ยแหละ จะเหนื่อยจะเครียดแค่ไหน กลับมาบ้านก็ไม่ได้ช่วยให้รู้สึกว่าเป็นที่พักใจเลย มีแต่ความรู้สึกอยากออกไปข้างนอก ไปไหนก็ได้ จะได้ไม่ต้องเจอ คน ๆ นี้ที่บ้าน หรือต่อให้อยู่ก็แยกกันนอน ไม่ยุ่ง ไม่อยากยุ่ง ปิดห้องนอนอยู่กับตัวเองคนเดียวโคตรจะมีความสุข เปิดห้องนอนมาเจอเขาโคตรนรก
ดูแลแค่เฉพาะ จัดเงิน จัดยา งานบ้าน ไม่วายจะมีเรื่องมาให้ประสาแดกอีกอยู่ดี
ระบาย การเป็นหลานที่ต้องอยู่กับย่า Toxic
เราอคติกับย่ามาก ๆ ทั้งเกลียดก็ว่าได้
รู้ว่าไม่ควรคิดและรู้สึกแบบนี้ แต่เราจะประสาทแดกตายแน่ ๆ
เรามีความจำเป็นต้องอยู่กับย่า ทั้งครอบครัวพี่น้อง ลูกหลานเขา ไม่ได้อยู่กับเขา เพราะแยกกันอยู่เป็นบ้าน ๆ ไป
ตอนเด็ก ๆ เรายังมี พี่สาว ลูกพี่ลูกน้องเรา อยู่ด้วย แต่โตขึ้นมาก็มีแฟน มีครอบครัว หลุดพ้นไปแล้ว เป็นสิบกว่าปี เหลือแต่เรา ต้องอยู่กับเขาต่อ เรามีแฟน แบบ ไป ๆ มา ๆ ยังไม่พร้อมจะใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน
แยกออกมา ญาติพี่น้องก็คงด่าเรา
กลางวันเราก็ทำงานตั้งแต่เช้าตรู่ เลิกงานบางทีก็ค่ำ บางวันก็ไปอยู่ กินนอนกับแฟน แล้วจะต้องเรียนมหาลัยภาคค่ำต่อ ทุกวันนี้ก็เหมือนไม่ได้เจอหน้ากันเลยกับย่า เราเลือกที่จะเป็นแบบนี้แหละ อยากเจอเขาให้น้อย ๆ จะได้ไม่ต้องมีความรู้สึกให้ตัวเองเป็นประสาท
เราโคตรเบื่อกับการอยู่กับเขา ไม่ใช่ว่าเขาแก่ถึงเป็นอาการนี้ แต่เขาเป็นมานานจนรักษาไม่หายแล้ว ตั้งแต่เราเกิด เราได้ยิน ได้ฟัง คำพูด ที่ไม่เข้าใจ ว่าร้าย มโนจินตนาการ เกี่ยวกับคนอื่น ๆ และคนที่ไม่มีตัวตน หรือเหตุการณ์เท็จ จนเราเป็นประสาทมาก
พูดหลักการและเหตุผล หรือข้อเท็จจริงด้วย ก็ไม่ได้เข้าหัว ทำความเข้าใจ ยอมรับความเป็นจริงเลย
ญาติพี่น้องที่ไม่รู้ว่าย่าเป็นยังไง เขาฟังที่ย่าพูด ก็จะเชื่อใช่ไหม แต่เรารู้ว่าอะไรเป็นอะไร ย่าเป็นยังไง ชอบพูดยังไง เรารู้เข้าใจหมด พูดได้แค่ ไม่ใช่ ไม่มี ไม่ได้เป็นอย่างนั้น
ยิ่งมาพูดจาเกี่ยวกับเราในเรื่องไม่จริง เรายิ่งเกลียดย่า
เรื่องของตัวเราเอง เรายืนยันว่าไม่จริงไม่ใช่ ก็จะให้จริง ให้ได้ พูดแล้วขึ้น
เป็นอย่างนี้ วนไป
ประเด็นคือ ลามไปพูดกับบุคคลภายนอก ใส่ร้ายคนอื่น สร้างตัวตนขึ้นมาเอง แล้วเราจะทำยังไงได้ วัน ๆ มีงาน มีเรียน มีแฟน แทบ ไม่ได้อยู่กับเขาเลย อยู่แค่ตอนกลับมานอน เช้าตรู่ก็ออก อย่างนี้จะทำยังไง
ไม่ทำงานก็ไม่มีเงิน ไม่เรียนก็ไม่มีการศึกษาไปต่อยอดงานดี ๆ ไม่มีแฟนก็คงไม่มีกำลังใจใช้ชีวิตต่อ
เราคงฆ่าตัวตายไปตั้งนานแล้ว จะได้หลุดพ้น
สิ่งที่ยึดเหนี่ยวให้เรามีความสุข ก็คือภาระหน้าที่ภายนอกเนี่ยแหละ จะเหนื่อยจะเครียดแค่ไหน กลับมาบ้านก็ไม่ได้ช่วยให้รู้สึกว่าเป็นที่พักใจเลย มีแต่ความรู้สึกอยากออกไปข้างนอก ไปไหนก็ได้ จะได้ไม่ต้องเจอ คน ๆ นี้ที่บ้าน หรือต่อให้อยู่ก็แยกกันนอน ไม่ยุ่ง ไม่อยากยุ่ง ปิดห้องนอนอยู่กับตัวเองคนเดียวโคตรจะมีความสุข เปิดห้องนอนมาเจอเขาโคตรนรก
ดูแลแค่เฉพาะ จัดเงิน จัดยา งานบ้าน ไม่วายจะมีเรื่องมาให้ประสาแดกอีกอยู่ดี