จะเริ่มต้นใหม่จากศุนย์ ทำใจให้ก้าวไปยากจัง

เหมือนตัวเองไร้ค่า อยู่เป็นแม่บ้านไปวันๆ อยากหางานหาเงินเก็บเอง อยากได้อะไร ก็ได้แต่อดทน

มีแต่สิ่งไม่เอื้อไม่อำนวย จะหางานทำเวลาก็ดันไม่ได้เเพราะต้องดูแลลูกอีก จะหาเงินเก็บก็มีเรื่องให้ต้องเอาออกมาใช้เสมอ เครียด

อายุน้อยสามีแก่ ใครว่าจะสบาย ในแง่กลับกันเค้ากลับใช้เราให้คุ้มให้เต็มที่ งอนเหมือนเด็ก ลำบากใจ เช้าสายบ่ายเย็น อาหารไม่ซ้ำกัน แถมมี

อาหารปิ่นโตให้ไปอีก แม้กระทั่งอาบน้ำให้ทุกวันตอนเย็น สากยันเรือรบทำเองหมด บ้านไม่มีรกให้อายใคร เรื่องจริงไม่ได้โกหก ทำด้วยใจแต่สิ่งที่เราได้นั้นคือความเย็นชา ทุกวันๆๆเข้ามันก็ท้อใจ อยากให้มีโรแมนติกบ้างเหมือนก่อนก็ ไม่เคยมีอีกเลย  เวลาไม่มีให้ ทำงานทุกวัน สิ่งที่ได้คืออะไร เราไม่ได้อะไรเลยนะนอกจากเงินที่ให้ทุกเดือนเท่านั้น หวังบ้าน หวังรถ ไม่ได้หรอก

ผญ. เมื่อได้รักแล้วมันหักใจยาก แต่ถ้าหมางเมินมากก็ตัดขาดง่ายเหมือนกัน  


หากเราคิดจะออกจากตรงนี้ เริ่มต้นที่ศูนย์ใหม่อีกครั้ง ศูนย์ทั้งเงินไปตั้งตัว ศุนย์ทุกอย่าง มันจะเป็นไปได้ไหม เพราะทุกวันนี้หนักกายหนักใจเหลือเกิน อายุยังไม่ค่อยมาก(เท่าไหร่) ยังพอเริ่มได้   บ่นๆๆๆๆหากกระทู้รบกวนใคร  ต้องขออภัย