สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 14
เป็นเรา เราจะบอกลูก เวลามีเด็กคนอื่นมาว่าเราว่าเราเป็นลูกครึ่งไทย ให้ลูกหัวเราะดังๆ ถามเพื่อนว่า
"เธอรู้ไม๊ว่าคนเกาหลีไปเที่ยวทะเลประเทศไทย เยอะมากๆ เพราะประเทศไทยมีทะเลที่สวยที่สุดในโลก (อาจจะไม่จริง แต่เกทับ) วันหลังเราจะเอารูปมาให้ดู" แล้วให้น้องกลับมาบอกแม่ให้ปริ้นท์ทะเลสวยๆ ไปอวดให้เพื่อนเงิบ 555
"เธอรู้จัก ข้าวเหนียวหมูปิ้งไม๊ อ้อที่เกาหลีไม่มี โถ่ น่าเสียดาย เพราะที่ไทยอร่อยมากกกกกกกกกกก" เพื่อนจะงง สับสน และไม่กล้าว่าต่อ เพราะไม่รู้จัก 555
"เธอรู้จัก ทุเรียน มังคุด เงาะ ไม๊ ที่เกาหลีไม่มี แต่ที่ไทยอร่อยมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก" ให้ลูกหัวเราะดังๆ ด้วย
เราว่า ถ้าทำให้น้องพูดแบบมั่นใจได้แบบนี้ หัวเราะใส่หน้าไปเลย อาจจะทำให้เพื่อนคนที่มาหาเรื่อง ร้องไห้กลับบ้านไปเลยก็ได้ 555
"เธอรู้ไม๊ว่าคนเกาหลีไปเที่ยวทะเลประเทศไทย เยอะมากๆ เพราะประเทศไทยมีทะเลที่สวยที่สุดในโลก (อาจจะไม่จริง แต่เกทับ) วันหลังเราจะเอารูปมาให้ดู" แล้วให้น้องกลับมาบอกแม่ให้ปริ้นท์ทะเลสวยๆ ไปอวดให้เพื่อนเงิบ 555
"เธอรู้จัก ข้าวเหนียวหมูปิ้งไม๊ อ้อที่เกาหลีไม่มี โถ่ น่าเสียดาย เพราะที่ไทยอร่อยมากกกกกกกกกกก" เพื่อนจะงง สับสน และไม่กล้าว่าต่อ เพราะไม่รู้จัก 555
"เธอรู้จัก ทุเรียน มังคุด เงาะ ไม๊ ที่เกาหลีไม่มี แต่ที่ไทยอร่อยมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก" ให้ลูกหัวเราะดังๆ ด้วย
เราว่า ถ้าทำให้น้องพูดแบบมั่นใจได้แบบนี้ หัวเราะใส่หน้าไปเลย อาจจะทำให้เพื่อนคนที่มาหาเรื่อง ร้องไห้กลับบ้านไปเลยก็ได้ 555
ความคิดเห็นที่ 4
เราอยู่ที่ญี่ปุ่น ไม่มีปัญหาค่ะ ลูกสาวคนโตอยู่ ม.2 อายุ 14 ปี คนเล็ก ป. 4 ปีนี้จะครบ 10 ขวบ
ที่ญี่ปุ่น ส่วนมากเราไม่ค่อยเห็นเรื่องเด็กๆ โดนแกล้งเรื่องเชื้อชาติ อาจจะมีก็ได้ แต่กรณีของเราไม่เคยโดน
เราก็สอนให้ลูกรักความเป็นไทยด้วย เพราะลูกก็มีเชื้อชาติไทยอยู่ครึ่งหนึ่ง ลูกถือสองสัญชาติ (ลูกพูดไทยได้ทั้งคู่)
ในโรงเรียน เราจะสอนให้ลูกเป็นคนเข้มแข็ง อย่ากลัวใครที่จะมากลั่นแกล้ง ถ้าโดนแกล้งให้รีบบอกครู
หรือกลับมาบ้าน ให้รีบบอกผู้ปกครองทันที และลูกเราก็ไม่เคยไปแกล้งใครด้วย (อันนี้ไปถามที่ครูมาค่ะ)
แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น เราต้องเป็นตัวอย่าง เป็นต้นแบบความเข้มแข็งให้ลูกเห็นก่อนค่ะ ลูกก็จะดูเรา เลียนแบบเรา
"อยู่ต่างประเทศ เป็นสังคมที่ต้องต่อสู้มากๆ ถ้าเราอ่อนแอ เราจะทำอะไรไม่ได้เลย" เราจะสอนลูกอย่างนี้ตลอดค่ะ
กรณีของคุณ จขกท. เราแนะนำว่า เอาปัญหาไปปรึกษาครูของลูกที่โรงเรียนเลยค่ะ เล่าปัญหาให้ครูฟัง (ให้สามีไปด้วย)
ครูจะช่วยได้มากค่ะ และเราก็อธิบายให้ลูกเข้าใจด้วยว่า เป็นเรื่องปกติของลูกที่มีแม่เป็นต่างชาติ
กรณีของเรา เราจะบอกให้ลูกภูมิใจที่เกิดเป็นเด็กสองสัญชาติ เช่น "ลูกโชคดีน๊า..ที่เกิดมาเป็นทั้งคนญี่ปุ่นและเป็นคนไทย
ถ้าลูกเป็นคนญี่ปุ่นอย่างเดียว ตอนปิดเทอมหน้าร้อน ลูกก็จะไม่ได้ไปเที่ยวเมืองไทยนานๆ นะ" "ถ้าลูกเป็นคนไทยอย่างเดียว
ลูกก็จะยังไม่ได้มาอยู่ญี่ปุ่น มาเรียนภาษาญี่ปุ่นนะ เพราะมีเด็กๆจากไทยอีกหลายคน ที่เขาอยากจะมาเรียนที่ญี่ปุ่นนะ บลาๆๆ"
เด็กๆ ได้ฟังแล้ว เขาก็จะเคลิ้มตามค่ะ ฮ่าๆๆ...... และ "ลูกโชคดีนะ ที่สามารถพูดได้หลายภาษาตั้งแต่เกิดเลย พูดไทยกับแม่
พูดญี่ปุ่นกับพ่อ ตอนนี้ก็เรียนภาษาอังกฤษอีก เก่งจริงๆ ถ้าลูกเป็นคนญี่ปุ่นหรือคนไทยอย่างเดียวแล้ว ลูกจะพูดไม่ได้อย่างนี้นะ"
แค่นี้....เด็กๆ ก็จะมีความภูมิใจในชาติกำเนิดของแม่ด้วยค่ะ เราเคยถามลูกว่า "อายไหม? ที่มีแม่เป็นคนต่างชาติ และเป็นคนไทย"
ลูกกลับถามว่า "อายทำไม? อายเรื่องอะไร?" "ลูกภูมิใจที่มีแม่ เป็นแม่คนนี้" คือ...เด็กๆ จะไม่เห็นความแตกต่างว่ามีแม่เป็นต่างชาติค่ะ
ส่วนตัวของเรา เราก็ต้องเรียนรู้กับการเข้าสังคมกับแม่บ้านด้วยกัน รู้จักแม่ของเพื่อนลูกๆไว้ จะได้คุยกัน ปรับทุกข์กันได้
เรื่องภาษาก็ต้องเรียนรู้ให้เท่าทันเขา เรื่องเกี่ยวกับโรงเรียนของลูก เราเป็นแม่ต่างชาติ ต้องเอาใจใส่มากเป็นสองเท่าค่ะ
เพราะกลัวลูกจะมีปัญหาเรื่องการบ้าน เอาของไปโรงเรียนไม่ครบตามที่ครูสั่ง(อันนี้สำคัญมาก) ต้องเช็คจดหมาย
หรือเอกสารต่างๆจากโรงเรียนทุกวันค่ะ เพราะไม่งั้น ลูกเราจะกลายเป็นตัวตลกของห้องไปเลย เพราะจะโดนครูดุต่อหน้าเเพื่อน
ที่สำคัญอีกอย่าง เราต้องไปทำความรู้จักครูประจำชั้นของลูกใว้ค่ะ มีปัญหาอะไรจะคุยกันได้ง่ายขึ้น....
ขอโทษนะคะ เขียนซะยาวเลย ขอเอาใจช่วยคุณ จขกท.ค่ะ ให้กำลังใจตัวเองและลูกเยอะๆนะคะ
มีปัญหาอะไร ก็มาปรึกษากันได้อีกค่ะ....สู้ๆๆนะคะ
ที่ญี่ปุ่น ส่วนมากเราไม่ค่อยเห็นเรื่องเด็กๆ โดนแกล้งเรื่องเชื้อชาติ อาจจะมีก็ได้ แต่กรณีของเราไม่เคยโดน
เราก็สอนให้ลูกรักความเป็นไทยด้วย เพราะลูกก็มีเชื้อชาติไทยอยู่ครึ่งหนึ่ง ลูกถือสองสัญชาติ (ลูกพูดไทยได้ทั้งคู่)
ในโรงเรียน เราจะสอนให้ลูกเป็นคนเข้มแข็ง อย่ากลัวใครที่จะมากลั่นแกล้ง ถ้าโดนแกล้งให้รีบบอกครู
หรือกลับมาบ้าน ให้รีบบอกผู้ปกครองทันที และลูกเราก็ไม่เคยไปแกล้งใครด้วย (อันนี้ไปถามที่ครูมาค่ะ)
แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น เราต้องเป็นตัวอย่าง เป็นต้นแบบความเข้มแข็งให้ลูกเห็นก่อนค่ะ ลูกก็จะดูเรา เลียนแบบเรา
"อยู่ต่างประเทศ เป็นสังคมที่ต้องต่อสู้มากๆ ถ้าเราอ่อนแอ เราจะทำอะไรไม่ได้เลย" เราจะสอนลูกอย่างนี้ตลอดค่ะ
กรณีของคุณ จขกท. เราแนะนำว่า เอาปัญหาไปปรึกษาครูของลูกที่โรงเรียนเลยค่ะ เล่าปัญหาให้ครูฟัง (ให้สามีไปด้วย)
ครูจะช่วยได้มากค่ะ และเราก็อธิบายให้ลูกเข้าใจด้วยว่า เป็นเรื่องปกติของลูกที่มีแม่เป็นต่างชาติ
กรณีของเรา เราจะบอกให้ลูกภูมิใจที่เกิดเป็นเด็กสองสัญชาติ เช่น "ลูกโชคดีน๊า..ที่เกิดมาเป็นทั้งคนญี่ปุ่นและเป็นคนไทย
ถ้าลูกเป็นคนญี่ปุ่นอย่างเดียว ตอนปิดเทอมหน้าร้อน ลูกก็จะไม่ได้ไปเที่ยวเมืองไทยนานๆ นะ" "ถ้าลูกเป็นคนไทยอย่างเดียว
ลูกก็จะยังไม่ได้มาอยู่ญี่ปุ่น มาเรียนภาษาญี่ปุ่นนะ เพราะมีเด็กๆจากไทยอีกหลายคน ที่เขาอยากจะมาเรียนที่ญี่ปุ่นนะ บลาๆๆ"
เด็กๆ ได้ฟังแล้ว เขาก็จะเคลิ้มตามค่ะ ฮ่าๆๆ...... และ "ลูกโชคดีนะ ที่สามารถพูดได้หลายภาษาตั้งแต่เกิดเลย พูดไทยกับแม่
พูดญี่ปุ่นกับพ่อ ตอนนี้ก็เรียนภาษาอังกฤษอีก เก่งจริงๆ ถ้าลูกเป็นคนญี่ปุ่นหรือคนไทยอย่างเดียวแล้ว ลูกจะพูดไม่ได้อย่างนี้นะ"
แค่นี้....เด็กๆ ก็จะมีความภูมิใจในชาติกำเนิดของแม่ด้วยค่ะ เราเคยถามลูกว่า "อายไหม? ที่มีแม่เป็นคนต่างชาติ และเป็นคนไทย"
ลูกกลับถามว่า "อายทำไม? อายเรื่องอะไร?" "ลูกภูมิใจที่มีแม่ เป็นแม่คนนี้" คือ...เด็กๆ จะไม่เห็นความแตกต่างว่ามีแม่เป็นต่างชาติค่ะ
ส่วนตัวของเรา เราก็ต้องเรียนรู้กับการเข้าสังคมกับแม่บ้านด้วยกัน รู้จักแม่ของเพื่อนลูกๆไว้ จะได้คุยกัน ปรับทุกข์กันได้
เรื่องภาษาก็ต้องเรียนรู้ให้เท่าทันเขา เรื่องเกี่ยวกับโรงเรียนของลูก เราเป็นแม่ต่างชาติ ต้องเอาใจใส่มากเป็นสองเท่าค่ะ
เพราะกลัวลูกจะมีปัญหาเรื่องการบ้าน เอาของไปโรงเรียนไม่ครบตามที่ครูสั่ง(อันนี้สำคัญมาก) ต้องเช็คจดหมาย
หรือเอกสารต่างๆจากโรงเรียนทุกวันค่ะ เพราะไม่งั้น ลูกเราจะกลายเป็นตัวตลกของห้องไปเลย เพราะจะโดนครูดุต่อหน้าเเพื่อน
ที่สำคัญอีกอย่าง เราต้องไปทำความรู้จักครูประจำชั้นของลูกใว้ค่ะ มีปัญหาอะไรจะคุยกันได้ง่ายขึ้น....
ขอโทษนะคะ เขียนซะยาวเลย ขอเอาใจช่วยคุณ จขกท.ค่ะ ให้กำลังใจตัวเองและลูกเยอะๆนะคะ
มีปัญหาอะไร ก็มาปรึกษากันได้อีกค่ะ....สู้ๆๆนะคะ
แสดงความคิดเห็น
แม่ๆต่างแดน ลูกๆมีปัญหาเรื่องเชื้อชาติในโรงเรียนบ้างไหมคะ