ขอความคิดเห็นหน่อยนะครับว่า ชีวิตของผมผิดปกติอะไรหรือเปล่า ผมเป็นคนรักสันโดษครับ ชอบไปไหนมาไหนคนเดียว ไม่ชอบการเข้าสังคมเท่าไหร่ครับ ปัจจุบันก็ยังเป็นแบบนี้
ถ้าพูดถึงชีวิตวัยเรียนมัธยมต้นยันมัธยมปลายที่ผ่านมา ผมเรียนโรงเรียนวัด ที่ไม่ค่อยจะมีชื่อเสียงเท่าไหร่นัก ผมก็นั่งเรียนคนเดียวหน้าห้องตลอดเลยครับ ไม่มีใครมานั่งด้วย ถึงจะผมจะเรียนได้ดีที่สุดในห้องคิง อาจารย์ในโรงเรียนต่างรู้จักผมเป็นอย่างดี เพราะผมก็ไปตอบปัญหาสร้างชื่อเสียงให้โรงเรียนอยู่บ่อย แต่เพื่อนหลายๆคนก็รู้สึกว่า ผมไม่เหมือนใคร เข้ากับเพื่อนไม่ได้ แต่ในความจริงเวลาผมทำงานกลุ่มผมก็คุยกับคนอื่นได้นะ แต่ก็มีข้อเสีย ชอบทำงานคนเดียวมากกว่าจะให้คนอื่นช่วย เพราะกลัวงานออกมาไม่ดี ซึ่งเป็นนิสัยติดตัวผมมา ผมก็เลยออกแนวลุยเดี่ยวมาตลอด ไปเรียน รด. ผมก็นั่งรถไฟฟ้าไปเรียนคนเดียว เรียนพิเศษก็ไปเรียนคนเดียว จนผมเรียนจบ
ชีวิตที่แย่ที่สุดก็ตอนเรียนมหาลัยนี่แหละครับ ผมใฝ่ฝันอยากเป็นหมอมาตั้งแต่เด็ก แต่ดันไปเชื่อกระแสว่าสอบเข้ายาก แอดมิชชั่นก็ระบบไม่แน่นอน ส่วนมากได้คณะไม่ถูกใจ พอโควต้าวิศวะมา เอาเกรดยื่นได้เลย ก็ตกลงเรียนไป ยึดความแน่นอนมีที่เรียน ตามประสาความคิดเด็กๆที่กลัวไม่มีที่เรียน แต่ที่ไหนได้มาเรียนแล้วไม่ชอบเลย แถมไม่ได้เข้ารับน้องใหม่ โดนคนในคณะแอนตี้อย่างรุนแรงอีก หนักเลยครับ ขอความช่วยเหลือจากใครไม่ได้เลย เวลาสงสัยอะไรถามเพื่อนก็ไม่ค่อยช่วย ก็ต้องพึ่งตัวเองเอาตัวรอดมาตลอดสี่ปีเลยครับ ตอนปีหนึ่งนี่แทบไม่เป็นอันเรียนเลยครับ ไหนจะถูกกดดัน ไหนจะเจอกับพวกวิชาที่ไม่ค่อยชอบ(เขียนโปรแกรม, work shop) ติด W ไปเยอะเหมือนกัน แต่พอขึ้นปีสองเริ่มรู้ทางหนีทีไล่ ก็พอเรียนได้ปานกลาง แต่ก็อย่างว่าต้องมาตามเก็บพวก W อีก ตอนปีสามปีสี่ก็เลยหนัก แต่ก็เก็บจนหมด จนเรียนจบภายในสี่ปี เกรด 2.3 ปลายๆครับ ตอนผมรับปริญญาก็ไม่มีใครในภาควิชาเค้ามาถ่ายรูปกับผมเท่าไหร่เลย มีแต่รูปเดี่ยวๆ แต่โชคดีหน่อยที่มีเพื่อนตอนมอปลายเค้ามาถ่ายรูปด้วยตอนท้ายงาน เลยค่อนยังชั่วที่ยังพอมีภาพหมู่กะเค้าบ้าง 555
แล้วอีกสิ่งหนึ่งที่ผมไม่ค่อยพอใจในตัวเองนักคือ ผมค่อนข้างเป็นคนเตี้ยครับ(ถ้าเทียบกับผู้ชายสมัยนี้) ปัจจุบันสูงประมาณ 165-166 เท่านั้น ผมรู้สึกแปลกใจมาตั้งกะตอนมอสาม ที่เพื่อนผู้ชายด้วยกันเค้าสูงกันขึ้นไวมากกว่าผม (ตอนมอสาม ผมสูง 161) เลยค่อนข้างน้อยเนื้อต่ำใจนิดหน่อย ไม่ค่อยมีความมั่นใจอะไรเลย ขนาดแม่ค้าชาวบ้านเค้าก็ชอบพูดกัน ว่าผมเตี้ยไปหน่อย สมัยนี้ต้องสูงๆกันถึงจะดี แต่ผมก็เฉยๆมันคงแก้กรรมพันธุ์ของผมไม่ได้ แต่จะว่าไปมันคงเป็นสาเหตุที่ผมยังหาแฟนไม่ได้ด้วยหรือเปล่าก็ไม่รุ 55
เรื่องราวก็ประมาณนี้อ่ะครับ มีใครคล้ายๆผมบ้างครับ การชอบอยู่คนเดียวนี่มันผิดปกติมากมั้ยครับ อยากขอความคิดเห็นนิดหน่อย
ใครเป็นเหมือนผมบ้างครับ ไม่รู้ว่าผิดปกติหรือเปล่า
ถ้าพูดถึงชีวิตวัยเรียนมัธยมต้นยันมัธยมปลายที่ผ่านมา ผมเรียนโรงเรียนวัด ที่ไม่ค่อยจะมีชื่อเสียงเท่าไหร่นัก ผมก็นั่งเรียนคนเดียวหน้าห้องตลอดเลยครับ ไม่มีใครมานั่งด้วย ถึงจะผมจะเรียนได้ดีที่สุดในห้องคิง อาจารย์ในโรงเรียนต่างรู้จักผมเป็นอย่างดี เพราะผมก็ไปตอบปัญหาสร้างชื่อเสียงให้โรงเรียนอยู่บ่อย แต่เพื่อนหลายๆคนก็รู้สึกว่า ผมไม่เหมือนใคร เข้ากับเพื่อนไม่ได้ แต่ในความจริงเวลาผมทำงานกลุ่มผมก็คุยกับคนอื่นได้นะ แต่ก็มีข้อเสีย ชอบทำงานคนเดียวมากกว่าจะให้คนอื่นช่วย เพราะกลัวงานออกมาไม่ดี ซึ่งเป็นนิสัยติดตัวผมมา ผมก็เลยออกแนวลุยเดี่ยวมาตลอด ไปเรียน รด. ผมก็นั่งรถไฟฟ้าไปเรียนคนเดียว เรียนพิเศษก็ไปเรียนคนเดียว จนผมเรียนจบ
ชีวิตที่แย่ที่สุดก็ตอนเรียนมหาลัยนี่แหละครับ ผมใฝ่ฝันอยากเป็นหมอมาตั้งแต่เด็ก แต่ดันไปเชื่อกระแสว่าสอบเข้ายาก แอดมิชชั่นก็ระบบไม่แน่นอน ส่วนมากได้คณะไม่ถูกใจ พอโควต้าวิศวะมา เอาเกรดยื่นได้เลย ก็ตกลงเรียนไป ยึดความแน่นอนมีที่เรียน ตามประสาความคิดเด็กๆที่กลัวไม่มีที่เรียน แต่ที่ไหนได้มาเรียนแล้วไม่ชอบเลย แถมไม่ได้เข้ารับน้องใหม่ โดนคนในคณะแอนตี้อย่างรุนแรงอีก หนักเลยครับ ขอความช่วยเหลือจากใครไม่ได้เลย เวลาสงสัยอะไรถามเพื่อนก็ไม่ค่อยช่วย ก็ต้องพึ่งตัวเองเอาตัวรอดมาตลอดสี่ปีเลยครับ ตอนปีหนึ่งนี่แทบไม่เป็นอันเรียนเลยครับ ไหนจะถูกกดดัน ไหนจะเจอกับพวกวิชาที่ไม่ค่อยชอบ(เขียนโปรแกรม, work shop) ติด W ไปเยอะเหมือนกัน แต่พอขึ้นปีสองเริ่มรู้ทางหนีทีไล่ ก็พอเรียนได้ปานกลาง แต่ก็อย่างว่าต้องมาตามเก็บพวก W อีก ตอนปีสามปีสี่ก็เลยหนัก แต่ก็เก็บจนหมด จนเรียนจบภายในสี่ปี เกรด 2.3 ปลายๆครับ ตอนผมรับปริญญาก็ไม่มีใครในภาควิชาเค้ามาถ่ายรูปกับผมเท่าไหร่เลย มีแต่รูปเดี่ยวๆ แต่โชคดีหน่อยที่มีเพื่อนตอนมอปลายเค้ามาถ่ายรูปด้วยตอนท้ายงาน เลยค่อนยังชั่วที่ยังพอมีภาพหมู่กะเค้าบ้าง 555
แล้วอีกสิ่งหนึ่งที่ผมไม่ค่อยพอใจในตัวเองนักคือ ผมค่อนข้างเป็นคนเตี้ยครับ(ถ้าเทียบกับผู้ชายสมัยนี้) ปัจจุบันสูงประมาณ 165-166 เท่านั้น ผมรู้สึกแปลกใจมาตั้งกะตอนมอสาม ที่เพื่อนผู้ชายด้วยกันเค้าสูงกันขึ้นไวมากกว่าผม (ตอนมอสาม ผมสูง 161) เลยค่อนข้างน้อยเนื้อต่ำใจนิดหน่อย ไม่ค่อยมีความมั่นใจอะไรเลย ขนาดแม่ค้าชาวบ้านเค้าก็ชอบพูดกัน ว่าผมเตี้ยไปหน่อย สมัยนี้ต้องสูงๆกันถึงจะดี แต่ผมก็เฉยๆมันคงแก้กรรมพันธุ์ของผมไม่ได้ แต่จะว่าไปมันคงเป็นสาเหตุที่ผมยังหาแฟนไม่ได้ด้วยหรือเปล่าก็ไม่รุ 55
เรื่องราวก็ประมาณนี้อ่ะครับ มีใครคล้ายๆผมบ้างครับ การชอบอยู่คนเดียวนี่มันผิดปกติมากมั้ยครับ อยากขอความคิดเห็นนิดหน่อย