ดิฉันกับแฟนเราทั้งคู่อยู่ในวัยทำงาน เขารับราชการส่วนดิฉันทำงานเป็นพนักงานบริษัทเอกชน อายุก็ 30 กว่ากันแล้วทั้งคู่อยู่ด้วยกันมาได้ 2 ปี แต่ยังไม่ได้แต่งงานเพราะเขาไม่แต่งและไม่จดทะเบียน แต่ถ้าดิฉันเป็นอะไรเจ็บป่วยที่รักษาตัวต้องใช้เงินเยอะเขาจะยอมจดทะเบียนเพื่อช่วยได้ ตอนนี้เราแยกกันอยู่เขาย้ายไปอยู่อีกจังหวัดหนึ่ง ส่วนดิฉันเช่าบ้านอยู่จังหวัดเดิมที่ทำงานประจำอยู่ แต่ส่วนใหญ่ดิฉันจะเป็นคนเดินทางไปหาเขาตลอด
ส่วนแฟนถ้าเขาได้อยู่กับเพื่อนและอยู่ในวงเหล้าก็ลืมเราได้เลย มีกินเหล้าเที่ยวตามประสาผู้ชาย ถ้าไปกับเพื่อนก็จะเงียบหายไปเลย เราแค่โทรถามว่าอยู่ไหนทำอะไร พูดคุยสารทุกข์สุขดิบกันไป ถ้าอยู่กับเพื่อนกินเหล้าก็จะไม่โทรอีก แค่บอกระวังเรื่องการเดินทาง
เขาเป็นคนใช้เงินเก่งมาก อาชีพข้าราชการโชคดีอย่างหนึ่งคือกู้เงินได้บ่อย ครั้งหนึ่งเขาให้ดิฉันกู้เงินให้เพื่อให้เขาเอาไปชำระหนี้ส่วนหนึ่งที่เขาติดค้างอยู่เพื่อรักษาสภาพคล่อง ตอนแรกดิฉันก็อิดออดอยู่เพราะคบกันใหม่ๆ ดิฉันบอกเขาว่า กลัวเขาไม่รับผิดชอบเขาโกรธมากที่ว่าเขา เขารับปากจะใช้เงินคืนให้อยู่แล้ว ดิฉันได้กู้เงินให้เขา หกหมื่นบาท ตอนชำระครั้งแรกและครั้งที่สองเขาก็ให้เงินมาอยู่ และเขาได้กู้เงินมาช่วงนั้นก้อนหนึ่ง ดิฉันจึงขอเงินเขาหนึ่งหมื่นเพื่อเอามาใช้ธนาคารที่กู้มาเพราะดอกสูงมาก ช่วงหลังเขาสภาพคล่องไม่ค่อยดีดิฉันจึงได้จ่ายแทนตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ถึงเขาจะกู้เงินมาอีกก็ไม่ได้ให้เพราะเขาบอกว่าให้แล้วเงินเขาก็ไม่พอใช้ รอเขากู้รวมอีกทีเขาจะคืนให้
เขาอยากมีบ้านเนื่องจากพ่อแม่เขาเสียแล้วไม่ได้ทิ้งสมบัติไว้ให้เลยแม้กระทั่งบ้าน นอกจากที่ดินที่เป็นที่ สปก. เขาเลยอยากมีบ้านมากก็เคยดูบ้านกันหลายๆ ที่ก็ยังไม่ได้ด้วยอะไรหลายๆ อย่าง เขาจะให้ดิฉันซื้อบ้านแต่ดิฉันก็บอกกับเขาว่าตอนนี้รถดิฉันยังผ่อนไม่หมดและยังมีหนี้ส่วนของเขาที่กู้ให้เขาที่ดิฉันต้องจ่าย ค่าเช่าบ้านและรายจ่ายอื่นๆ ยังมีอยู่ เงินเดือนสองหมื่นธนาคารไม่ปล่อยหรอก อีกทั้งสถานการณ์ที่ทำงานก็ไม่ค่อยดีมีการปลดพนักงานออก เคยบอกเขาว่าดิฉันอยากจะลาออกงานประมาณปีหน้าเพื่อจะได้ทำอะไรที่เป็นของเราเอง อายุที่มากขึ้นทำงานแบบนี้มันไม่มั่นคงนายจ้างจะไล่ออกวันไหนก็ไม่รู้ แต่ถ้ากู้ร่วมกันก็น่าจะได้อยู่ ถ้าเรามาคุยกันตกลงกันดูรายรับรายจ่ายกันและตกลงว่าจะใช้จ่ายกันยังไง เขาก็ไม่ตกลงและจะซื้อบ้านเป็นชื่อเขาเอง บอกดิฉันว่าไม่สามารถช่วยเขาได้ เรื่องของเขาเขาจะจัดการเอง
ครั้งนี้คอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊คเขาพัง และอยากได้ใหม่เขาจะให้ดิฉันช่วยโดยไปทำบัตรพวกที่ผ่อนซื้อของได้ แต่ดิฉันได้ปฎิเสธไปก็บอกเหตุผลเขาว่าถ้าจะให้ดิฉันผ่อนคอมอีกเครื่องก็คงไม่ไหวแล้ว เขาก็พูดประชดเหน็บดิฉันว่าขอบคุณมากที่ช่วยเหลือเขาได้มาก เป็นดิฉันที่ควรช่วยเขาเพราะอยู่และใช้ชีวิตร่วมกัน บางทีรู้สึกเหนื่อยค่ะจิตตกว่าเราไม่ช่วยเหลือแฟนเราเลยหรือนี่เราเห็นแก่ตัวหรือ แต่อีกความคิดหนึ่งก็บอกว่าถ้าช่วยเราก็เหนื่อยอีกเพราะเขาไม่จ่ายแน่นอน และให้เหตุผลว่าไม่มี ถ้ากู้รวมถึงจะให้ได้ เขายืมตังค์เราก็ให้ ตอนคืนต้องทวงถามเองหรือต้องบอกว่าจะคืนได้เมื่อไหร่ก็ไม่มีใช้เหมือนกัน สำหรับตัวดิฉันไม่เคยให้เขากู้หรือให้ช่วยเรื่องการเงินถึงจะยืมก็จะคืนให้อย่างไว เพราะก็เห็นว่าหนี้สินต่างๆ เขาก็พอตัวแล้วไม่อยากรบกวน ดิฉันเลยอยากที่จะใช้หนี้ให้หมดเป็นอย่างๆ เพราะด้วยที่เป็นแค่มนุษย์เงินเดือน เคยอธิบายเขาแล้วแต่ก็เหมือนเดิม
อยากรับฟังความคิดเห็นหลายๆ มุมมองค่ะ ส่วนที่ได้เขียนมาเป็นเพียงส่วนด้านเดียวของดิฉันเป็นจุดที่ทำให้กังวลใจ พร้อมเปิดใจรับฟังค่ะ
อะไร...ที่เธอต้องการ
ส่วนแฟนถ้าเขาได้อยู่กับเพื่อนและอยู่ในวงเหล้าก็ลืมเราได้เลย มีกินเหล้าเที่ยวตามประสาผู้ชาย ถ้าไปกับเพื่อนก็จะเงียบหายไปเลย เราแค่โทรถามว่าอยู่ไหนทำอะไร พูดคุยสารทุกข์สุขดิบกันไป ถ้าอยู่กับเพื่อนกินเหล้าก็จะไม่โทรอีก แค่บอกระวังเรื่องการเดินทาง
เขาเป็นคนใช้เงินเก่งมาก อาชีพข้าราชการโชคดีอย่างหนึ่งคือกู้เงินได้บ่อย ครั้งหนึ่งเขาให้ดิฉันกู้เงินให้เพื่อให้เขาเอาไปชำระหนี้ส่วนหนึ่งที่เขาติดค้างอยู่เพื่อรักษาสภาพคล่อง ตอนแรกดิฉันก็อิดออดอยู่เพราะคบกันใหม่ๆ ดิฉันบอกเขาว่า กลัวเขาไม่รับผิดชอบเขาโกรธมากที่ว่าเขา เขารับปากจะใช้เงินคืนให้อยู่แล้ว ดิฉันได้กู้เงินให้เขา หกหมื่นบาท ตอนชำระครั้งแรกและครั้งที่สองเขาก็ให้เงินมาอยู่ และเขาได้กู้เงินมาช่วงนั้นก้อนหนึ่ง ดิฉันจึงขอเงินเขาหนึ่งหมื่นเพื่อเอามาใช้ธนาคารที่กู้มาเพราะดอกสูงมาก ช่วงหลังเขาสภาพคล่องไม่ค่อยดีดิฉันจึงได้จ่ายแทนตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ถึงเขาจะกู้เงินมาอีกก็ไม่ได้ให้เพราะเขาบอกว่าให้แล้วเงินเขาก็ไม่พอใช้ รอเขากู้รวมอีกทีเขาจะคืนให้
เขาอยากมีบ้านเนื่องจากพ่อแม่เขาเสียแล้วไม่ได้ทิ้งสมบัติไว้ให้เลยแม้กระทั่งบ้าน นอกจากที่ดินที่เป็นที่ สปก. เขาเลยอยากมีบ้านมากก็เคยดูบ้านกันหลายๆ ที่ก็ยังไม่ได้ด้วยอะไรหลายๆ อย่าง เขาจะให้ดิฉันซื้อบ้านแต่ดิฉันก็บอกกับเขาว่าตอนนี้รถดิฉันยังผ่อนไม่หมดและยังมีหนี้ส่วนของเขาที่กู้ให้เขาที่ดิฉันต้องจ่าย ค่าเช่าบ้านและรายจ่ายอื่นๆ ยังมีอยู่ เงินเดือนสองหมื่นธนาคารไม่ปล่อยหรอก อีกทั้งสถานการณ์ที่ทำงานก็ไม่ค่อยดีมีการปลดพนักงานออก เคยบอกเขาว่าดิฉันอยากจะลาออกงานประมาณปีหน้าเพื่อจะได้ทำอะไรที่เป็นของเราเอง อายุที่มากขึ้นทำงานแบบนี้มันไม่มั่นคงนายจ้างจะไล่ออกวันไหนก็ไม่รู้ แต่ถ้ากู้ร่วมกันก็น่าจะได้อยู่ ถ้าเรามาคุยกันตกลงกันดูรายรับรายจ่ายกันและตกลงว่าจะใช้จ่ายกันยังไง เขาก็ไม่ตกลงและจะซื้อบ้านเป็นชื่อเขาเอง บอกดิฉันว่าไม่สามารถช่วยเขาได้ เรื่องของเขาเขาจะจัดการเอง
ครั้งนี้คอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊คเขาพัง และอยากได้ใหม่เขาจะให้ดิฉันช่วยโดยไปทำบัตรพวกที่ผ่อนซื้อของได้ แต่ดิฉันได้ปฎิเสธไปก็บอกเหตุผลเขาว่าถ้าจะให้ดิฉันผ่อนคอมอีกเครื่องก็คงไม่ไหวแล้ว เขาก็พูดประชดเหน็บดิฉันว่าขอบคุณมากที่ช่วยเหลือเขาได้มาก เป็นดิฉันที่ควรช่วยเขาเพราะอยู่และใช้ชีวิตร่วมกัน บางทีรู้สึกเหนื่อยค่ะจิตตกว่าเราไม่ช่วยเหลือแฟนเราเลยหรือนี่เราเห็นแก่ตัวหรือ แต่อีกความคิดหนึ่งก็บอกว่าถ้าช่วยเราก็เหนื่อยอีกเพราะเขาไม่จ่ายแน่นอน และให้เหตุผลว่าไม่มี ถ้ากู้รวมถึงจะให้ได้ เขายืมตังค์เราก็ให้ ตอนคืนต้องทวงถามเองหรือต้องบอกว่าจะคืนได้เมื่อไหร่ก็ไม่มีใช้เหมือนกัน สำหรับตัวดิฉันไม่เคยให้เขากู้หรือให้ช่วยเรื่องการเงินถึงจะยืมก็จะคืนให้อย่างไว เพราะก็เห็นว่าหนี้สินต่างๆ เขาก็พอตัวแล้วไม่อยากรบกวน ดิฉันเลยอยากที่จะใช้หนี้ให้หมดเป็นอย่างๆ เพราะด้วยที่เป็นแค่มนุษย์เงินเดือน เคยอธิบายเขาแล้วแต่ก็เหมือนเดิม
อยากรับฟังความคิดเห็นหลายๆ มุมมองค่ะ ส่วนที่ได้เขียนมาเป็นเพียงส่วนด้านเดียวของดิฉันเป็นจุดที่ทำให้กังวลใจ พร้อมเปิดใจรับฟังค่ะ