เพื่อนๆเคยรู้สึกว่าที่เป็นอยู่ทุกวันนี้มันไม่ใช่วันของเราไหม

เหมือนกับว่าชีวิตที่เป็นอยู่ตอนนี้มันยังคงครึ่งๆกลางๆ เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย รู้สึกว่ามันจะต้องมีอะไรที่เหมาะสมกับเรามากกว่านี้เข้ามา ที่ใช้ชีวิตอยู่ทุกวันนี้ก็แค่เดินตามความคิดในสิ่งที่เราอยากให้เป็น มันยังไม่รู้ว่าชัดเจนว่าเราต้องเดินไปทางไหน แต่ไม่ใช่ที่เป็นอยู่ในปัจจุบันแน่ๆ ผมไม่ชอบเข้าสังคมแต่ก็กลัวการอยู่คนเดียว ผมไม่ชอบเข้าหาคนอื่นแต่ก็รู้สึกน้อยใจเวลาคนมองข้ามเรา ผมอยากจะเป็นที่พึ่งของคนอื่นแต่ก็ไม่กล้าแสดงความสามารถของตนเองออกมาได้แต่ทำตัวปัญญาอ่อน ตลกเฮฮาเพื่อให้คนอื่นยอมรับแทน เพราะรู้แน่นอนว่ามีเพื่อนที่หมั่นไส้เราอยุ่ถ้าเราทำตัวมีภูมิ ผมอยากเป็นตัวของตัวเองแต่การเป็นตัวของตัวเองคือการอยู่อย่างสงบ ไม่ยุ่งกับคนอื่น แต่ผมกลับอยากทำงานบริการ งานโรงแรม ผมอยากจะลดอีโก้ของผมเหมือยกันแต่ก็กลัวการโดนดูถูกหรือการไม่เห็นคุณค่าเรา ผมไม่ค่อยเปิดใจให้กับคนที่ไม่สนิทเพราะกลัวพวกเค้าจะยอมรับในแบบที่ผมเป็นไม่ได้ เลยได้แต่ทำหน้าโหดๆ ขรึมๆ ปิดกั้นตัวเอง ผมกลัวการอยู่คนเดียวแต่กลัวการเข้าสังคมที่ต้องทำท่าฝืนยิ้มด้วยเช่นกัน มีใครมีคำแนะนำดีๆให้ผมได้ไหมครับ อาจจะอ่านงงๆหน่อยนะครับ คิดอะไรได้ก็พิมพ์ตามความรู้สึกเลยครับ ขอบคุณครับ