สถานที่ ที่แย่ที่สุดที่คุณเคยจำใจพาตัวเองเข้าไปอยู่

เคยเดินในตลาดคลองถมแล้วเดินผ่านไปตรงที่ขายซีดีลามก ..... ผมไปกับแฟน เดินผ่านพวกพ่อค้าวัยรุ่นที่กำลังนั่งกินเบียร์ สูบบุหรี่ ตะโกนขายหนังโป๊เสียงดัง

ปรากฏว่า ... พวกมันแซวแฟนผมด้วยคำพูดลามก เลว ๆ แถมไม่แซวเปล่า ผมเดินจับมือแฟนอยู่แล้วรีบเดินเพื่อที่จะให้พ้นจากตรงนั้นให้เร็วที่สุด ยังไม่ทันจะพ้น หนึ่งในพวกมันลุกขึ้นมาเดินผ่ากลางระหว่างผมกับแฟน ในมือมันก็ถือขวดเบียร์อยู่ แกล้งเดินผ่าหันหน้าเข้าหาแฟนผม แกล้งเอาตัวเบียดแฟนผมหน้ามันแทบจะชนหน้าแฟนผมเลยทีเดียว ผมรีบกระชากแขนแฟนเพื่อให้พ้นตัวมัน มันก็หัวเราะกันแล้วก็ยืนมองหน้าผม ..... นาทีนั้น ผมตัวคนเดียวไม่ต้องคิดถึงเรื่องที่จะสู้กับพวกมันเลย สิ่งที่พวกมันทำเหมือนกับว่าเป็นสิ่งที่มันทำกันเป็นประจำ ถ้าใครพาผู้หญิงเดินผ่านหน้าพวกมัน แน่นอนครับตัวผมต้องสะกดอารมณ์อย่างที่สุด แค้นมากจริง ๆ เพราะมันตั้งใจจะลวนลามต่อหน้าต่อตากันเลย พอพ้นจากตรงนั้นแฟนผมรีบเป็นฝ่ายดึงมือผมให้เดินผ่านจากตรงนั้นอย่างเร็ว เพราะรู้ว่าถ้าไม่รีบดึงผมไปจะต้องเกิดอะไรขึ้น ..... ตามนิสัยผู้ชายแหละครับ วันนั้นผมต้องยอมกลับบ้านด้วยความเจ็บใจ บวกกับความเสียใจที่เป็นต้นเหตุให้แฟนต้องเจอเหตุการณ์ไม่ดีเพราะผมเป็นคนอยากไปเดินเที่ยวที่นั่น

หลังจากวันนั้นอีก 1 อาทิตย์พอดีวันเสาร์ชนเสาร์ ผมกลับไปที่นั่นครับ ... คราวนี้ไปกับเพื่อนในซอยบ้าน 6 คน แฟนไม่ได้ไปด้วยครับ ตั้งใจไปคลองถมอีกซักวัน ผมพกสนับมือไปสองอัน ก็ซื้อแถวนั้นแหละครับ ส่วนเพื่อน ๆ ก็มีเหล็กกันไปคนละแท่ง ผมค่อย ๆ เดินไปตามซอยที่ขายหนังแผ่น แยกกันเดินไม่เดินเป็นกลุ่ม ผมเริ่มสอดส่ายสายตามองหา "ไอ้ตัวนั้น" รอบแรกไม่เจอครับ เดินสำรวจไปเรื่อย ๆ จนต้องวนกลับมาอีกรอบ คราวนี้ฟ้าเป็นใจ .... มันเปลี่ยนแผงขาย มาขายอีกฝั่งนึงตรงข้ามกันกับวันนั้นที่ผมไปกับแฟน .... ผมเจอทั้งกลุ่ม มันใส่แม้กระทั่งเสื้อตัวเดิมเลยครับ กำลังนั่งกินเบียร์ ดูหนังกันอยู่ 4 คน ..... หลังจากนั้นไม่ต้องถามเลยครับว่าเกิดอะไรขึ้น ผมและเพื่อน ๆ อีก 6 คน ช่วยกันจัดหนัก หนักจริง ๆ ครับ พวกมันหน้าแหกกันทุกตัว โดยเฉพาะไอ้ตัวที่ลวนลามแฟนผม ผมต่อยมันแค่สองทีเองครับ มันก็หลับซะแล้ว เลือดสด ๆ ทะลักติดมือผมมาเลย หลักจากเสร็จภารกิจ ปรากฏว่าไม่มีพ่อค้าแผงไหนมายุ่ง หรือมาช่วยพวกมันเลย แต่ผมเห็นไกล ๆ ว่ามีพ่อค้ากลุ่มนึง วิ่งออกมาจากร้านขายซีดีใหญ่ ๆ แถว ๆ นั้น แต่ก็ไม่ถึงตัวพวกผมซะแล้วครับ ผวกผมวิ่งกันออกมาถึงถนนก่อน แล้วแยกย้ายกันขึ้นแท็กซี่กลับบ้าน

จากวันนั้นถึงวันนี้เหตุการณ์นี้ผ่านมา 4 ปีแล้วครับ  ..... บางครั้งชีวิตมันก็แบบนี้แหละ ถ้าไม่มีใครสอนบทเรียนให้พวกมัน ผมเชื่อว่ามันก็ยังจะทำ ๆ ให้กับคนอื่นต่อไปอีกไม่รู้จบ ผมตัดสินใจลงโทษพวกมันด้วยวิถีของตัวเอง ถึงมันจะผิดกฏหมายถ้าเกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้นผมก็พร้อมที่จะยอมรับคนเดียว .... แต่คงเป็นโชคดีของผมครับ เพราะว่า "มันไม่เกิดอะไรขึ้น" กับผมเลย ยันทุกวันนี้ แค่นี้แหละครับประสบการณ์ชีวิตอีกบทหนึ่ง