อยากได้กำลังใจและคำแนะนำค่ะ

เราเริ่มเขียนเป็นกระทู้แรกๆเราทุกข์ใจมากจึงอยากมาระบายเพื่อได้คำแนะนำไปปรับใช้ ถ้าอ่านแล้วทำให้รู้สึกเวิ่นเว้อหรือไม่เข้าใจ ขอโทษด้วยค่ะ เกริ่นก่อนคือเราอยู่ในครอบครัวที่ไม่อบอุ่น พ่อแม่มีอาชีพค้าขายฐ

ทำไมประเทศเหล่านี้ซึ่งมักเจอบ่อยๆในประเทศโลกที่สาม คือจริงจังเอาเป็นเอาตายกับกิจกรรมธรรมเนียมประเพณีรับน้องที่ดูเวิ่นเว้อหรือมีการบังคับกดดันกันทางอ้อมหากพวกเด็ก Freshmen ไม่เข้าร่วม บางมหาลัยถึงขั้นท

ช่วงนี้มีใครกำลังจะลงผลงานใน challenge league บ้างไหมคะ หรือเพิ่งเริ่มลงก็ได้ กำลังหาเพื่อนช่วยกระตุ้น พูดคุย แลกเปลี่ยนประสบการณ์ ให้กำลังใจ ประมาณนี้อะค่ะ คือ จขกท มีเนื้อเรื่อง วาดได้ ลงสีได้ มือ

สวัสดีค่ะ ขอเกริ่นก่อนเลยว่า ตอนนี้หนูเรียนปี2 บัญชีภาษาอังกฤษค่ะ อยู่ทางภาคอีสาน เป็นมหาลัยไม่ค่อยดังเท่าไหร่ (ถ้าเทียบกับมข.ที่ถือว่าเด่นสุดของภาคอีสาน) อยากทราบความคิดเห็นจากทุกคนๆในพันธิป ทั้งที่

ขอเวิ่นเว้อหนักๆๆ แบบจัดเต็มก่อนไป ตอนนี้คนขับรถตู้ นัดเราไว้เที่ยงครึ่ง นี่เล็ทไปครึ่งชั่วโมงแล้ว พอโทรไปถามก็บอกว่ารอผู้โดยสารอยู่ งั้นถ้าเจอหน้าเค้า ประโยคแรกที่คุณจะพูดคือ.........................

แบบว่า ชีวิตเสลนมันจะรันทดไปไหนอ่ะ สุดท้ายก็จบชีวิตในคุกทหารและถูกลบชื่อให้เป็นคนตาย แบบนี้มันตายทั้งเป็นชัด ๆ น้ำใจสุดท้ายของโฮะกับฮิเมะเนี่ยมันทำร้ายกันเห็น ๆ สุดท้าย ขอบคุณน้องเมดที่อย่างน้อยก็ยั

ห่วงลูก ห่วงทรัพย์ ห่วงภรรยา องค์สมเด็จพระชินศรีบอกให้รักษากำลังใจให้เป็นฌาน ด้วย จาคานุสสติกรรมฐาน ด้วยการระงับใจไม่คิดอยากจะโลภ อยากได้ทรัพย์สมบัติของบุคคลอื่น คิดว่าทรัพย์สมบัติทั้งหลายที่เราหาม