หุ้นท่วมปอด เกิดอาการอักเสบ เลือดไหล ไม่หยุด เป็นตาย ห้าสิบๆ รู้สึกเศร้าใจ...เจ้าค่ะ

พ่อนู๋ส์ป่วย   หุ้นท่วมปอด  เลือดไหลไม่หยุด  เห็นบ่นว่าอยากตาย .. ตายแล้วนู๋ส์จะอยู่กะใคร

หุ้นมันลง วันหน้าก็มีวันขึ้น      
แต่ถ้าเราตาย  ไม่รุ้ว่าวันหน้าจะได้เกิดหรือป่าว

เพราะฉนั้นห้ามตาย ห้ามหนี และห้ามเสียใจ

ซื้อมันมาแล้ว ก็  คิดเสียว่าเป็นลูกเป็ด
ในเมื่อจะขายถูกๆ ก็ยังทำใจไม่ได้เหมือนคนอื่นเค้า

ก็อยู่เฉยๆ  ไม่นานเด๋วมันก็ออกไข่ให้เรากิน
ทนรอมันเติบโต บางทีลูกเป็ดขี่เหร่ ที่ใครก็อยากขายทิ้ง
วันข้างหน้า มันอาจโต เป็นโดนัลดักส์ ที่มีราคาเกินตัวก็ได้

เรื่องแบบนี้ถ้าชิงตายซะก่อน  ไม่รุ้น่ะ ว่าตอนจน
จะเป็นอย่างที่นู่ส์เพ้อฝันอะป่าว เอ่อออออ

ในเมื่อทำใจไม่ได้ที่จะขาย  พรุ่งนี้เป็นต้นไป ไม่ต้องไปดูมัน
ลืมๆมันไป
เด๋วนู๋ส์ สังเกตการเอง


มี ผู้ชาย ท่านหนึ่ง สายเลือดอินเดีย เสียงน่ารัก กว่าใบหน้า สามสิบเท่า ท่านหนึ่ง ไม่ขอเอ่ยนาม แต่รุ้สึกประทับใจในแง้คิดและมุมมองตลาด ซึ่งฟังแล้วสรุปง่ายๆในมุมของนู่ส์ว่า   

เหตุ..ไม่ได้เป็นตัวกำหนดราคา  
แต่ราคา.. เป็นตัวกำหนดเหตุ   
ความโลภทำให้ราคาขึ้น
แต่ความกลัว ทำให้ราคาลง