ดูคุณชายรัชชานนท์ วันนี้อิชั้นโรครุมอย่างหนัก

ขอจูนสมองสักครู่ ขอโหลดฟิลลิ่งสักพัก
กระบอกตาอิชั้นแข็งเพราะจ้องทีวีนานเกินเหตุ
วันนี้คุณชายทำอิชั้นเบาหวานขึ้นเพราะปริมาณความหวานที่ไม่จำเป็น
เป็นผลให้อิชั้นปวดเข้าห้องน้ำอย่างหนัก
แต่คุณชายก็ทำให้อิชั้นลุกไปไหนไม่ได้
วันนี้คุณชายเคลียร์เร็วเครมเร็วเสียเหลือเกิน
จนอิชั้นต้องทนจนจะเป็นนิ่ว ไม่เพียงเท่านั้น
ไมเกรนอิชั้นกำเริบเมื่อสมองต้องทำงานหนัก
ราวกับกำลังคำนวนโจทย์แคลคูลัสบวกด้วยตรีโกณคูณด้วยเส้นโค้งพาลาโบร่า
และต้องหาคำตอบให้ได้ภายในสิบนาทีที่ละครหนึ่งตอนฉาย



ทำให้อิชั้นเครียดบวกกับอาการกระอักกระอ่วนด้วยสารอาหารเกินความจำเป็น
ของสองแม่ลูกพลังเสียงสูง ทำเอากรดในกระเพาะอิชั้นยกธงขาว
พากันไหลย้อนขึ้นมาบริเวณหลอดอาหาร

และสืบเนื่องด้วยความหวานที่ไม่จำเป็นเพิ่มปริมาณอย่างไม่หยุดหย่อน
หัวใจอิชั้นทำงานหนักตามด้วยเพลงพลิตล็อคของคริสติน่า
ที่ใครไม่รู้มาเปิดในหัวอิชั้น ทำเอาหัวใจของอิชั้นแทบจะหยุดเต้น
ด้วยความปิติเลิศเลอในภาษาที่คล่องลื่นหู ลื่นเสียจนค้างกลางอากาศ
อึ้งจนขากรรไกรค้างไปหลายนาที และคาดว่าอิชั้นจะต้องเป็นโรคซึมเศร้า ซึมลึกไปอีกหลายวัน
พอได้เจอคุณชายอีกครั้ง คุณชายกับมาทำร้ายจิตใจอิชั้นด้วยคำว่า

"เรามาจบเรื่องของเราดีกว่า"

ทำไมคุณชายหักอกอิชั้นแบบนี้ล่ะ ทิ้งกันไม่พอยังปล่อยให้อิชั้นต้อง
เลียแผลใจ รักษาโรครุมเร้าตามลำพัง แบบนี้อิชั้นรับไม่ได้นะเจ้าคะ
ช่วยฆ่าอิชั้นให้ตายอย่างมีความสุขในวันสุดท้ายด้วยเถอะ
อย่าทรมานกันอย่างเช่นวันนี้อีกเลย


ปล. แม้ความรักและความตั้งใจของละครเรื่องนี้มีให้เท่าความเร็วเสียง
แต่จงรับรู้ไว้ความรักของคนดูจะมีให้เท่าความเร็วแสงนะเจ้าคะ



จบเรื่องนี้อิชั้นจะเป็นสักกี่โรคดีค่ะเนี่ย