อายุเริ่มเยอะ คิดถึงชีวิตวัยรุ่น

กระทู้แนว พร่ำเพ้อ บ่น ระบาย น้อยใจกับ ชีวิตฅนอีสานบ้านนอก ของตัวเอง

เกิดเป็นลูกชายคนเดียว ครอบครัวมีแม่คนเดียว ไม่มีพี่น้อง พ่อเลิกลากับแม่ตั้งแต่เราอยู่ในท้องแม่
- สมัยเรียน ปวช.-ปวส. นอกจากเรียนก็มีแต่ ทำไร่-ไถนา ตัดฟืน เผาถ่าน ไม่เคยได้ออกไปสังสรรค์ เฮฮาปาจิงโกะ หน้าเวทีหมอลำ เหมือนคนอื่น
- จบมาเข้าเรียนต่อ ปริญญาตรี สาขา วิศวะไฟฟ้า หลักสูตรต่อเนื่อง 3 ปี ต้องทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย หาเงินส่งที่บ้าน-ส่งตัวเองเรียน
  ใช้เวลา 5 ปีกว่าจะจบออกมา ไม่เคยได้เที่ยวแบบนักศึกษาทั่วไป ได้ดื่มเหล้า-เข้าผับ ก็เพราะเป็นเด็กเสริฟที่นั่น ได้เต้นเพลงมันส์ๆก็เพราะเป็น  
   DJ  ปิดเทอมก็วิ่งเข้าหางานตามโรงงานในเขตนิคมอุตสาหกรรม
- จบวิศวะมาแล้วต้องไปรับใช้ชาติ เป็นทหารเกณฑ์ 1 ปี ฝึกแค่ 4 สัปดาห์ ( จาก 10 สัปดาห์ ) อาสาลงปัตตานี เพราะได้เบี้ยเลี้ยงเยอะกว่า
   เพื่อส่งเงินกลับบ้าน
- ปลดออกมาแล้ว เข้าเมืองกรุง ทำงาน ล่าโอที ยันเที่ยงคืนประจำ ส่งเงินกลับบ้าน เก็บเงินจนมีโอกาสได้ผ่อนรถเป็นของตัวเอง 1 คัน
  และมีแฟนเป็นของตัวเอง อีก 1 คน

- เหมือนจะอยู่ตัว มีแฟนมีรถ อยากใช้ชีวิตแบบวัยรุ่นเที่ยวมันส์ๆ แต่ด้วยวัยที่เปลี่ยนไป สังคมมันก็เปลี่ยนไป เอาวะ !! ขอกระชากวัยสักหน่อย
  แต่ยังไม่ได้ออกสเต็ป ก็มีข่าวดีว่า เราจะได้เป็น พ่อ คนแล้ว เมื่อแฟนมี เจ้าตัวน้อยๆอยู่ในท้อง
- ความคิดที่จะกระชากวัยก็เริ่มชะงัก เปลี่ยนเป็นต้อง ทำงานเพิ่มขึ้น รับผิดชอบเพิ่มขึ้น เพื่อ อนาคต ของลูก
.
.  ชีวิตนี้ คงไม่มีโอกาสได้พูดว่า " เกิดมาทั้งที ใช้ชีวิตวัยรุ่น ให้คุ้มค่า " ที่หนุ่มๆสาวๆเขาพูดกัน
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่