เราเป็นคนหนึ่งที่เลิกกะสามีแล้ว ก่อนนี้ที่มีปัญหาเพราะสามีไปมั่วกะเด็กอย่างไม่ลืมหูลืมตา เราเคยไล่สามีออกไปจากบ้านและบอกว่า ให้เค้าไปไปเหอะ ไม่ต้องมาทำเป็นเหมือนจะมีความรับผิดชอบอะไร เพราะเราทนอยู่เป็นคนโง่ โดนเค้าหลอกไม่ไหวแล้ว ยังงัยเราก็ยังเป็น "พ่อและแม่" ของลูกๆกันได้
เอาเข้าจริง มาวันนี้ พอเราเห็นเค้าเดินออกจากบ้านเพื่อไปเริ่มชีวิตใหม่กะนังเด็กนั่นจริง เรากลับรู้สึกโกรธและไม่อยากจะเจอหน้า ไม่อยากให้เค้ามาเข้าใกล้ลูกๆเราเลย เรารุ้สึกว่าเค้าสกปรกเกินกว่าจะมาจับมือลูกๆที่บริสุทธิ์ของเรา ยิ่งเราได้รู้ว่าตลอดเวลาที่ผ่านมาที่เค้ายังไม่เลิกกะเรา เค้าแอบเข้าบ้านพ่อแม่เด็กนั่น แอบซื้อแหวนหมั้นแทนใจกันแล้ว แอบออกสื่อบอกเพื่อนๆเค้าแล้ว เรายิ่งรู้สึกอายและเหมือนคนโง่ที่อดทนมาตลอด พยายามประคับประคองชีวิตคู่และให้เค้าเห็นแก่ความยากลำบากที่อดทนกันมา
เรารู้ว่ามันไม่ดีที่จะทำให้เด็กๆรู้สึกว่าเค้าไม่มีพ่อ แต่บ่อยครั้งที่เจอหน้ากัน เราอดคิดไม่ได้ว่า เรากะลังโดนเค้าหลอกอยู่ เลยทำให้เราไม่อยากให้เด็กๆเจอหน้าเค้าเลย
มีใครที่เลิกกันแล้ว มาเจอกันในฐานะพ่อแม่ ไปเที่ยวกัน ไปกินข้าวกันเสมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น และคุณทำใจยังงัยคะ
คงสถานะไว้เพียง "พ่อและแม่" ..คุณทำได้จริงหรือ??
เอาเข้าจริง มาวันนี้ พอเราเห็นเค้าเดินออกจากบ้านเพื่อไปเริ่มชีวิตใหม่กะนังเด็กนั่นจริง เรากลับรู้สึกโกรธและไม่อยากจะเจอหน้า ไม่อยากให้เค้ามาเข้าใกล้ลูกๆเราเลย เรารุ้สึกว่าเค้าสกปรกเกินกว่าจะมาจับมือลูกๆที่บริสุทธิ์ของเรา ยิ่งเราได้รู้ว่าตลอดเวลาที่ผ่านมาที่เค้ายังไม่เลิกกะเรา เค้าแอบเข้าบ้านพ่อแม่เด็กนั่น แอบซื้อแหวนหมั้นแทนใจกันแล้ว แอบออกสื่อบอกเพื่อนๆเค้าแล้ว เรายิ่งรู้สึกอายและเหมือนคนโง่ที่อดทนมาตลอด พยายามประคับประคองชีวิตคู่และให้เค้าเห็นแก่ความยากลำบากที่อดทนกันมา
เรารู้ว่ามันไม่ดีที่จะทำให้เด็กๆรู้สึกว่าเค้าไม่มีพ่อ แต่บ่อยครั้งที่เจอหน้ากัน เราอดคิดไม่ได้ว่า เรากะลังโดนเค้าหลอกอยู่ เลยทำให้เราไม่อยากให้เด็กๆเจอหน้าเค้าเลย
มีใครที่เลิกกันแล้ว มาเจอกันในฐานะพ่อแม่ ไปเที่ยวกัน ไปกินข้าวกันเสมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น และคุณทำใจยังงัยคะ