เราจะช่วยกันอย่างไรดี อาคารทรงคุณค่า จะโดนทุบทำลายอีกแล้ว ทั้งๆที่มีเสียงคัดค้านจากศิษย์เก่าสถาปัตย์

เกริ่นนำ จากผู้เผยแพร่

ช่วงนี้ บ้านเมือง ไม่ทราบว่าเป็นอย่างไร อาคารควรค่าแก่การอนุรักษ์ จะโดนทุบทำลายอยู่เป็นประจำ ซ้ำร้ายก็คือ อาคารที่สร้างใหม่ ไม่ใช่อาคารแห่งความทรงจำ อาคารเดิมๆ มีประวัติศาสตร์ทั่วโลกเค้าอนุรักษ์กัน แม้แต่สถาปนิกที่เป็นศิษย์เก่าเอง ยังคัดค้าน มาอย่างต่อเนื่อง น่าแปลกใจครับ ในประเทศไทย อาคารทรงคุณค่า ผู้บริหารบางท่าน กลับมองไม่เห็นกัน

อ้างอิง สมาคมการผังเมืองไทย ตามลิ้งก์ https://www.facebook.com/photo.php?fbid=541353659237347&set=a.525664784139568.1073741832.524047510967962&type=1&theater

เข้าสู่บทความ

Copy//ร้อนขึ้นมารอดรั้วจากสถาบันมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลอีสาน นครราชสีมา ไปอยู่หน้าหนังสือพิมพ์ต่างๆ เมื่อคณะผู้บริหาร มีแผนที่จะทำการรื้อถอน "อาคารหอประชุม 1" และ "อาคารอุตสาหกรรม 2" เพื่อปรับเปลี่ยนให้เป็นอาคารหอประชุมขนาด 3,000 ที่นั่ง เพื่อรองรับกิจกรรมนักศึกษา ทั้งการปฐมนิเทศ ปัจฉิมนิเทศ จึงต้องการอาคารที่รองรับคนได้ครั้งละหลายพันคน ขณะที่ทางกลุ่มศิษย์เก่าสถาปัตย์ กลุ่ม CSR โคราช และสถาบันพัฒนาเมืองนครราชสีมา ส่งเสียงคัดค้าน ไม่ต้องการให้มีการทุบทำลายอาคารเหล่านี้ อยากให้อนุรักษ์ไว้โดยไม่เปลี่ยนรูปทรงอาคาร

การรื้ออาคารเก่า เพื่อสร้างอาคารใหม่นั้นคงไม่ใช่เรื่องแปลก ถ้าอาคารเก่านั้นไม่มีคุณค่าทางประวัติศาสตร์ เช่นเมื่อปลายปีที่แล้วที่มีการวิพากษ์ คัดค้านการรื้อถอนอาคารศาลฎีกา อาคารที่สร้างขึ้นสมัยรัฐบาลจอมพล ป.พิบูลสงคราม เพื่อเป็นอนุสรณ์สถานในการรำลึกถึงเหตุการณ์ที่ไทยได้รับเอกราชทางการศาลคืนมาอย่างสมบูรณ์ในปี พ.ศ.2481 ที่สุดอาคารศาลฎีกาด้านฝั่งริมคลองคูเมืองเดิมก็ถูกรื้อทิ้งเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เพราะบ้านเรายังมีแนวคิดเรื่องอาคารสุดโต่งเพียงแค่ 2 ด้าน คือการอนุรักษ์แบบเดิมไว้และการรื้อสร้างใหม่ ทำให้มีการทำลายอาคารมานักต่อนัก

ประชาคมมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลอีสาน นครราชสีมา ควรถอดหัวโขน ทิ้งสูท ปลดเนคไท ร่วมพูดคุยกันเพื่อหาทางออกว่าที่ตรงนี้ควรเป็นอย่างไร เพราะถ้าต่างคนต่างมอง ต่างฝ่ายต่างพยายามหาความชอบธรรมหรือสิ่งที่ถูกต้องที่จะทำ เรื่องราวดังกล่าวก็จะจบลงแบบแพ้ข้างชนะข้าง เป็นรอยแผลของสถาบันที่จะอักเสบขึ้นมาได้ทุกเมื่อในอนาคต