ปัญหาการเป็นหัวหน้าคน และความเห็นอกเห็นใจ

งานของผมต้องดูแลคนงาน มีคนงานคนหนึ่งเปนชาวลาว เคยลำบากมากๆ แต่มาทำงานที่นี่สบายมาก ส่งเงินให้ที่บ้านเขาได้ ทุกอย่างเหมือนจะดีแล้วในชีวิตของเขา

อยู่ไปเรื่อยๆ ไอ้น้องคนนี้มันชอบกินเบียร์ หนักเข้าไม่พอชวนเพื่อนข้างบ้านที่เปนคนลาวเหมือนกันมากินในบ้านที่ทำงาน(ไม่ใช่บ้านพัก) เรื่องคือ ไอ้น้องนี่มันไม่รู้จักคิด เพราะการกินของมึนเมาเปนของต้องห้ามสำหรับที่ทำงานอยู่แล้ว ผมก้อไม่อยากจะเตือนมันเท่าไหร่ เพราะรู้ว่าเขาคิดถึงบ้าน พอมีเพื่อนถิ่นเดียวกันมาก้ออยากสนทนาและอยากสังสรร

ผมก้อได้แต่แซวแบบปรามๆ หลังเลิกสังสรรค์ เพราะใจจริงไม่อยากไล่เขาออก หากเขาทำเรื่องวุ่น เลยต้องปรามไว้ก่อน

ทุกวันนี้ ผมเจอชาวลาว พม่า เขมร ที่ดีดี เรียบร้อย และมีมารยาท ผมไม่อยากเชื่อเลยว่า คนไทยแท้ๆที่พบเห็นกันจะมีมารยาทและรู้จักเกรงใจเคารพผู้ใหญ่ บางทีน้อยกว่าคนพวกนี้ รึอาจจะเปนเพราะเขาลำบากเลยรู้จักเกรงใจ พวกเด็กไทยสบายกันเกินไม่รู้จะความลำบากเลยไม่รู้จักเกรงใจคนอื่น