“แด่คนเคยรัก”

ถึงคนซึ้ง ซึ่งเคย เผยคำรัก
พร้อมยอมภักด์ ด้วยใจ ไม่ถ่ายถอน
ระหว่างเรา คอยเกื้อ เอื้ออาทร
แม้หนาวร้อน ห่วงใย ไม่ลาเลือน

เมื่อยามหมอง ไม่เมิน เดินหลบหาย
เคียงข้างกาย ไม่คล้อย คอยเป็นเพื่อน
ซับน้ำตา คราเหงา ยังเฝ้าเยือน
เธอเป็นเหมือน อีกครึ่ง ของหนึ่งใจ

แต่..วันนี้ เธอทำ ช้ำหม่นหมอง
ให้ฉันต้อง เพ้อพร่ำ ร่ำโหยไห้
ชีวิตแทบ ภินท์พัง ทั้งทรวงใน
ร้าวลึก ห้วง หทัย ตายทั้งเป็น

แด่คนที่ เคยรัก ฝากคำกล่าว
ฉันปวดร้าว เจียนตาย หรือไม่เห็น
เธอทำชีวิตฉันนั้นลำเข็ญ
เหมือนเฉกเช่น สูญสิ้น แม้วิญญาณ

ฉันไม่ดี ตรงไหน จึงไกลห่าง
ปลายเส้นทาง ช้ำนัก เธอหักหาญ
มันร้าวลึก เกินค่า จะประมาณ
ไม่สงสาร หรือไร...ทำได้ลง

"สุนันยา"