คำว่ารัก จากจิต ที่คิดห่วง
คือหนึ่งดวง-ใจนี้ มีความหมาย
เป็นรอยฝัง ชีวี ไม่มีคลาย
มอบร่างกาย เคียงอื่น จำฝืนทน

ซ่อนลำเค็ญ ในห้วง ทรวงสลด
สุดรันทด ฤดี ที่สับสน
ไม่อาจอยู่ คู่เรียง เคียงกมล
กับอีกคน ที่รัก ปักชีวิน

ฉันเหมือนไร้ วิญญาณ์ นำพาชื่น
ช้ำสะอื้น กลืนเศร้า เฝ้าถวิล
รู้เพียงว่า ค่านี้ มีเพียงดิน
น้ำตาริน สิ้นสุข ทุกข์ครอบครอง

รักของฉัน มอบไว้ ให้เพียงหนึ่ง
เก็บความซึ้ง ซ่อนใน ดวงใจหมอง
ยอมก้มหน้า รับกรรม ที่จำจอง
ทนสนอง อารมณ์ แม้นตรมทรวง...

“สุนันยา”