ช่วงทานข้าวเที่ยงจะออกมาทานข้าวแถวนั้น ปกติบนสะพานลอย ก็มีจะขอทานไทย เทศ ฝรั่ง เรื่องปกติ ของสะพานลอยแห่งนั้น

   แต่วันนี้...เราเห็นคุณยาย คนหนึ่ง รูปร่างผอม เล็ก ผิวคล้ำ ผมซอยสั้น ดูแล้วก็น่าจะ70 ได้ นั่งหลบอยู่มุมสะพานลอย...............

  เราเดินผ่าน..ก็รู้สึกใจแป้วๆ...เพราะแกก็ยกมือไหว้เรา ปะหลกๆ.... ปากอยู่ไม่สุกจึงถามไปว่า " ยายมานั่งขอทานทำไมค่ะ"

คุณยายได้ยินเช่นนั้น แกก็ ตะคอกกลับ เสียงดังลั่นว่า " ทำไม ก็ฉันไม่มีช่องทางทำมาหากินเลยต้องมาขอทาน" จะทำไม???

เราจึงตอบไปว่า ไม่ได้ทำไมหรอกค่ะ...แล้วคุณยายทานข้าวหรือยัง? หิวน้ำไหม? เดี๋ยวไปซื้อให้ยายนะ.... ณ บัดนั้น ท่าทางที่ดูเกรี้ยวกราด

ของคุณยายก็ อ่อนลง ขอโทษเราใหญ่... แกบอกว่าคิดว่าเราเป็นพวกเทศกิจจะมาจับแก  แล้วแกก็เล่าให้ฟังว่า" เป็นคนกรุงเทพฯ แถวถนนจันท์

มีลูกชาย 2 คน แต่ไม่ยอมเลี้ยงดู แกไปเก็บขยะขาย แล้วได้น้อย ก็เลยต้องมานั่งขอทาน ที่ขอเนี่ย ยายอายมากเลยนะ ไม่ใช่ว่าไม่อาย

แกก็พร่ำถึงแต่ลูกชายของแก ที่ไม่เลี้ยงดูแก" ....เราก็ฟังแล้ว ก็ได้แต่ ห่อเหี่ยว... ให้เงินคุณยายไปจำนวนหนึ่ง (ซึ่งมันไม่ได้ช่วยแก้ปัญหา

อะไรได้เลย) ..... ที่เล่ามานี่คือจะบอกว่า  สังคมบ้านเราเดี๋ยวนี้ ทำไม? จึงเห็นภาพหญิงชรา นั่งขอทานเยอะขึ้นๆ...ทำให้คิดถึงลูกๆ ของ

เขาเหล่านั้น จะรู้บ้างไหมว่าแม่ของคุณนั่งขอทานอยู่....... (ไม่ว่ายายจะโกหกหรือไม่โกหก) เราก็เศร้าใจมาก .... ใครที่คุณแม่ยังมีอยู่ก็ช่วย

กันดูแลให้ดี  โดยเฉพาะคุณผู้ชายทั้งหลาย เห็นส่วนใหญ่พอมีครอบครัวแล้วก็มักจะลืมแม่กัน!!