คือเรื่องมันเกิดขึ้นตั้งแต่ปี พ.ศ. 2553 ตอนนั้นผมเป็นนักศึกษาวิชาทหาร(น.ศ.ท. ) หรือที่เรียกกันทั่วไปว่า "รด." นั่นแหละครับ ในขณะนั้นผมเรียนชั้น ม.6 และอยู่ชั้นปีที่3ของ รด. กำลังจะจบ (รด. ปี3) ผมและเพื่อนๆของผมในโรงเรียนเดียวกัน ได้เข้ารับการฝึกภาคสนามซึ่งเป็นขั้นตอนสุดท้ายในการฝึก ในขณะที่ผมกำลังไปถึงหน่วยฝึกพร้อมเพื่อนที่มาด้วยกันโดยอาศัยจักรยานยนต์มาด้วยกันอะครับ ขณะจอดรถจักรยานยนต์เสร็จผมและเพื่อนผมถูกครูฝึกสั่งให้หมอบลงไปกับพื้น จากนั้นไม่นานครูฝึกก็ได้สั่งให้ผมลุกขึ้นและเข้าไปหา ณ จุดๆหนึ่งซึ่งเป็นจุดที่ใช้ในการแบ่งกลุ่มเพื่อเข้ารับการฝึกและเข้าพักตามเต้นท์พัก(โดยทหาร เค้าจะเรียกกลุ่มว่า "ร้อย" เช่นร้อย1 หมายถึง กลุ่ม1) โดยครูฝึกจะให้เซ็นชื่อในแผ่นกระดาษและในเวลาไกล้เคียงกันนั้นครูฝึกก็จะบอกเราว่าเราได้ฝึกร้อยไหน ซึ่งผมได้ฝึกร้อย1 ซึ่งในขณะเข้าแถวของแต่ละร้อยก็จะมีการนับยอดอยู่บ่อยครั้งเกือบจะทุกครั้งเลยก็ว่าได้ เพื่อเซ็คยอด นศท และเพื่อเป็นการป้องกันไม่ให้มีการหนีการฝึกเกิดขึ้น ซึ่งในการฝึกครั้งนั้นก็ฝึกเป็นเวลา 5 คืน 6 วัน ผมก็ได้ฝึกไปจนครบกำหนดการฝึก จากนั้นผมก็มาเรียนต่อในระดับมหาวิทยาลัยที่ กทม. จากนั้นประมาณเกือบปี ผมก็มาทราบว่าผมนั้นไม่ผ่านการฝึกภาคสนาม ตก!....ไม่จบ รด. ปี3 เนื่องทางหน่วยฝึกบอกว่าผมไม่ได้เซ้นชื่อในใบเซ็นชื่อใบแรก ! ผม งง? (พอเดาออกว่าไอ้ใบที่ผมเซ็นใบแรกมันไม่ใช่ใบเซ็นชื่อใบแรกมันคือใบเซ็นอะไรสักอย่าง ทราบภายหลังว่าเป็นใบเซ็น เบิกงบ ในตอนเข้าฝึกผมพอจำได้ว่าผมได้เซ็นชื่อไม่ต่ำกว่าสองใบแน่ ! )
....ผมไม่ได้เซ็นชื่อในใบเซ็นชื่อแรกใบเดียวพร้อมกับเพื่อนผมเองที่ชื่อขึ้นต้นด้วย "น" ชื่อติดกันเลยพวกผมทั้ง3คน เพื่อนผมอีกสองคนซึ่งก็ฝึกอยู่ร้อยเดียวกันอะ เห็นกันทุกวัน รวมผมด้วยก็เป็น3คน(ลูกหมูสามตัว)
ขาดพร้อมกันสามคนแถมชื่อติดกันด้วย! ให้พวกผมตกพร้อมกันนั้นกล่าวหาว่าผมไม่มารับการฝึก(บ้าไปแล้ว ผมไม่มาแล้วใครจะเซ็นใบเบิกงบในช่องชื่อผมหละก็เห็นอยู่ว่าเป็นรายมือผม ยังจะบอกว่าผมไม่มาอีก จะขอเอาใบเบิกงบมาดูก็ไม่ให้อ้างว่าหายไปไหนแล้วก็ไม่รู้) จากนั้นหน่วยฝึกก็ได้สอบสวนผมโดยในขณะสอบสวนทางหน่วยให้ผมไปนั่งในห้องและสอบสวนผมอย่างเอาเป็นเอาตายโดยทางหน่วยฝึกถามคำถามผมอย่างเดียวแทบจะไม่ให้ผมเล่าเหตุการณ์อะไรในตอนฝึก ส่วนใหญ่จะยิงคำถามออกมา เช่นยิงปืนไปกี่นัด? ครูฝึกคนนี้ฝึกอยู่ร้อยไหน? ผมบอกไปเท่าที่ผมจำความได้ เช่นปืนอะยิงไปกี่นัดผมจำไม่ได้แต่จำได้ว่าได้ยิงน้อยกว่าปีที่แล้วครับ เพราะหน่วยได้งบประมาณน้อยลงครูฝึกเป็นคนบอกในตอนฝึกครั้งนั้น ส่วนน่าตาครูฝึกผมจำได้แต่คนที่ชอบเล่นมุขตลกๆ คนที่มีฉายา ผมจำได้แต่เหตุการณ์ที่ผมประทับใจและเหตุการณ์ในวันแรกๆและวันหลังๆบางเหตุการณ์ผมก็ลืม เพราะมันผ่านมานาน ผมพยายามจะเล่าเหตุการณ์ที่ผมจำได้ให้เค้าฟังแต่เค้าไม่ฟัง(เค้าทำกับผมประมาณกับว่า ใคร? ใครถาม? อะไรทำนองนี้).....ทางหน่วยไม่ยอมรับฟังพยาน!!! พร้อมกันนั้นก็บอกกับใครต่อใครว่าผมให้การไม่ตรงกับความเป็นจริง(เอ๊า!! ทำไมเป็นงี้) ...พยานซึ่งก็คือเพื่อนผมนับสิบคนรวมทั้งบัดดี้ที่นอนกับผมทุกคืนทำไมถึงไม่รับฟังอะครับ? ....บอกให้ผมเขียนคำร้องทางราชการ โดยทางหน่วยบอกจะส่งไปให้ที่หน่วยเหนือ จากนั้นเกือบสองปีผมกับเพื่อนที่เป็นพยานก็เขียนเป็นบันทึกข้อความพร้อมสำเนาบัตรประชาชนเอาไปให้หน่วยฝึกและทางหน่วยฝึกก็บอกว่าจะส่งไปให้หน่วยเหนือพิจารณาต่อไป จากนั้นผมก็โทรไปที่หน่วยฝึกเพื่อติดตามตลอดทุกเดือนว่าทางหน่วยเหนืออะเค้าตอบกลับรึยัง? ผมโทรไปถามอย่างมีความหวังตลอดได้คำตอบเดิมจากหน่วยฝึกตลอดว่า "เค้ายังไม่ติดต่อกลับมาเลยหนู" จนเวลาผ่านไปเกือบสองปี (ปลายปี 2555) ผมไปถามผู้ใหญ่ที่มีความรู้ทางกฏหมายเค้าบอกว่าให้ขอหมายเลขทางราชการจากเค้ามา แล้วเอาเรื่องไปตามต่อเองเลยหนู ผมก็ได้กลับไปที่หน่วยฝึกเพื่อเข้าพบกับรองหัวหน้าหน่วยฝึก ก็คือพันตรีคนหนึ่ง ผมพยายามถามหาหมายเลขทางราชการที่ส่งคำร้องให้ผมไป ...รองก็ชวนเปลี่ยนเรื่องและชอบพูดว่าตอนนั้นผมไปรับราชการต่างจังหวัด ไม่มีส่วนรู้เห็น สงสัยลูกน้องผม(จ่าที่เป็นครูฝึก) เค้าจะไม่ได้ส่งไปแหละมั้ง..ผมต้องขอโทษแทนลูกน้องผมด้วยละกัน (ผมน้ำตาคลอ...) ทางหน่วยพยายามบอกให้ผมหยุดเรียกร้องซะที ยังไงเราก็มีหลักฐานใบเซ็นชื่อใบแรกนี่ไง! บอกให้ผมหยุดเรียกร้อง ผมคิดในใจแล้วพยานผมก็คือเพื่อนๆผมหละ? ใบเซ็นชื่อใบอื่นหละ? เค้าเรียกว่าอะไร? evidence? ผมและเพื่อนๆในขณะฝึกในขณะกินข้าวอยู่ด้วยกันตลอดนอนก็นอนเต้นข้างๆกัน มีเวลาว่างเมื่อไหร่จับกลุ่มคุยโม้กันตลอด เพื่อนๆผมเหล่านี้ทำไมหน่วยฝึกถึงไม่รับฟังและไม่ยอมให้เป็นพยานให้ผม ....จากนั้นผมก็ไปที่หน่วยบัญชาการรักษาดินแดน(นรด.) เค้าก็บอกกับผมมาว่าทำอะไรให้ไม่ได้หรอก ต้องให้หน่วยฝึกเป็นคนตัดสินว่าจะให้ผมผ่านหรือไม่ผ่านเค้ามีหน้าที่แก้ไขหลังจากนั้น(คือเอาง่ายๆนะ ผมต้องกลับไปที่หน่วยฝึกและก็รู้ๆอยู่นะว่าคำตอบมันจะออกมายังไงอะนะ)
ผมควรจะทำยังไงดีครับ รบกวนผู้รู้ชี้แนะแนวทางให้ผมทีเถอะครับ ????
ผมเสียใจ ผมเข้าเรียนครบไม่เคยโดดเรียนแม้แต่ครั้งเดียว สอบคะแนนผมก็อยู่ในขั้นดีเยี่ยม เวลาหน่วยฝึกต้องการคน อาสาสมัครไปทำกิจกรรมเดินขบวนนั่นโน่นนี่ ผมไปหมด ผมชอบและรักในการเรียนวิชาทหารมากๆใฝ่ฝันอยากจะเรียนตั้งแต่สมัย ม.ต้น แล้วเคยจะไปสมัครตอน ม.2 แต่เค้าไม่รับเค้ารับแต่ ม.ปลาย ผมรู้สึกภาคภูมิใจทุกครั้งที่ได้ใส่ชุด นศท. ผมรู้สึกว่าผมหล่อแล้วก็เท่มากๆเลยเวลาใส่ชุดอะนะ (>..<)
ผมไม่รู้จะทำยังไงกับสิ่งที่ผู้ใหญ่ในบ้านเมืองเราเค้าทำกับผม ช่วยผมให้คำแนะนำทีครับพี่ๆนักกฎหมาย
....ผมไม่ได้เซ็นชื่อในใบเซ็นชื่อแรกใบเดียวพร้อมกับเพื่อนผมเองที่ชื่อขึ้นต้นด้วย "น" ชื่อติดกันเลยพวกผมทั้ง3คน เพื่อนผมอีกสองคนซึ่งก็ฝึกอยู่ร้อยเดียวกันอะ เห็นกันทุกวัน รวมผมด้วยก็เป็น3คน(ลูกหมูสามตัว) ขาดพร้อมกันสามคนแถมชื่อติดกันด้วย! ให้พวกผมตกพร้อมกันนั้นกล่าวหาว่าผมไม่มารับการฝึก(บ้าไปแล้ว ผมไม่มาแล้วใครจะเซ็นใบเบิกงบในช่องชื่อผมหละก็เห็นอยู่ว่าเป็นรายมือผม ยังจะบอกว่าผมไม่มาอีก จะขอเอาใบเบิกงบมาดูก็ไม่ให้อ้างว่าหายไปไหนแล้วก็ไม่รู้) จากนั้นหน่วยฝึกก็ได้สอบสวนผมโดยในขณะสอบสวนทางหน่วยให้ผมไปนั่งในห้องและสอบสวนผมอย่างเอาเป็นเอาตายโดยทางหน่วยฝึกถามคำถามผมอย่างเดียวแทบจะไม่ให้ผมเล่าเหตุการณ์อะไรในตอนฝึก ส่วนใหญ่จะยิงคำถามออกมา เช่นยิงปืนไปกี่นัด? ครูฝึกคนนี้ฝึกอยู่ร้อยไหน? ผมบอกไปเท่าที่ผมจำความได้ เช่นปืนอะยิงไปกี่นัดผมจำไม่ได้แต่จำได้ว่าได้ยิงน้อยกว่าปีที่แล้วครับ เพราะหน่วยได้งบประมาณน้อยลงครูฝึกเป็นคนบอกในตอนฝึกครั้งนั้น ส่วนน่าตาครูฝึกผมจำได้แต่คนที่ชอบเล่นมุขตลกๆ คนที่มีฉายา ผมจำได้แต่เหตุการณ์ที่ผมประทับใจและเหตุการณ์ในวันแรกๆและวันหลังๆบางเหตุการณ์ผมก็ลืม เพราะมันผ่านมานาน ผมพยายามจะเล่าเหตุการณ์ที่ผมจำได้ให้เค้าฟังแต่เค้าไม่ฟัง(เค้าทำกับผมประมาณกับว่า ใคร? ใครถาม? อะไรทำนองนี้).....ทางหน่วยไม่ยอมรับฟังพยาน!!! พร้อมกันนั้นก็บอกกับใครต่อใครว่าผมให้การไม่ตรงกับความเป็นจริง(เอ๊า!! ทำไมเป็นงี้) ...พยานซึ่งก็คือเพื่อนผมนับสิบคนรวมทั้งบัดดี้ที่นอนกับผมทุกคืนทำไมถึงไม่รับฟังอะครับ? ....บอกให้ผมเขียนคำร้องทางราชการ โดยทางหน่วยบอกจะส่งไปให้ที่หน่วยเหนือ จากนั้นเกือบสองปีผมกับเพื่อนที่เป็นพยานก็เขียนเป็นบันทึกข้อความพร้อมสำเนาบัตรประชาชนเอาไปให้หน่วยฝึกและทางหน่วยฝึกก็บอกว่าจะส่งไปให้หน่วยเหนือพิจารณาต่อไป จากนั้นผมก็โทรไปที่หน่วยฝึกเพื่อติดตามตลอดทุกเดือนว่าทางหน่วยเหนืออะเค้าตอบกลับรึยัง? ผมโทรไปถามอย่างมีความหวังตลอดได้คำตอบเดิมจากหน่วยฝึกตลอดว่า "เค้ายังไม่ติดต่อกลับมาเลยหนู" จนเวลาผ่านไปเกือบสองปี (ปลายปี 2555) ผมไปถามผู้ใหญ่ที่มีความรู้ทางกฏหมายเค้าบอกว่าให้ขอหมายเลขทางราชการจากเค้ามา แล้วเอาเรื่องไปตามต่อเองเลยหนู ผมก็ได้กลับไปที่หน่วยฝึกเพื่อเข้าพบกับรองหัวหน้าหน่วยฝึก ก็คือพันตรีคนหนึ่ง ผมพยายามถามหาหมายเลขทางราชการที่ส่งคำร้องให้ผมไป ...รองก็ชวนเปลี่ยนเรื่องและชอบพูดว่าตอนนั้นผมไปรับราชการต่างจังหวัด ไม่มีส่วนรู้เห็น สงสัยลูกน้องผม(จ่าที่เป็นครูฝึก) เค้าจะไม่ได้ส่งไปแหละมั้ง..ผมต้องขอโทษแทนลูกน้องผมด้วยละกัน (ผมน้ำตาคลอ...) ทางหน่วยพยายามบอกให้ผมหยุดเรียกร้องซะที ยังไงเราก็มีหลักฐานใบเซ็นชื่อใบแรกนี่ไง! บอกให้ผมหยุดเรียกร้อง ผมคิดในใจแล้วพยานผมก็คือเพื่อนๆผมหละ? ใบเซ็นชื่อใบอื่นหละ? เค้าเรียกว่าอะไร? evidence? ผมและเพื่อนๆในขณะฝึกในขณะกินข้าวอยู่ด้วยกันตลอดนอนก็นอนเต้นข้างๆกัน มีเวลาว่างเมื่อไหร่จับกลุ่มคุยโม้กันตลอด เพื่อนๆผมเหล่านี้ทำไมหน่วยฝึกถึงไม่รับฟังและไม่ยอมให้เป็นพยานให้ผม ....จากนั้นผมก็ไปที่หน่วยบัญชาการรักษาดินแดน(นรด.) เค้าก็บอกกับผมมาว่าทำอะไรให้ไม่ได้หรอก ต้องให้หน่วยฝึกเป็นคนตัดสินว่าจะให้ผมผ่านหรือไม่ผ่านเค้ามีหน้าที่แก้ไขหลังจากนั้น(คือเอาง่ายๆนะ ผมต้องกลับไปที่หน่วยฝึกและก็รู้ๆอยู่นะว่าคำตอบมันจะออกมายังไงอะนะ)
ผมควรจะทำยังไงดีครับ รบกวนผู้รู้ชี้แนะแนวทางให้ผมทีเถอะครับ ????