ขออนุญาตวิเคราะห์ กลุ่มคนเสื้อแดงตามความเข้าใจของผมนะครับ ใครคิดว่าใช่ไม่ใช่ยังไงเชิญด่าอะไรตามสบายนะครับ
(เพราะเคยพยายามขอร้องให้ใช้คำสุภาพ และเลิกเสียดสีกัน แต่เหมือนจะทำไม่ได้ในโลกอินเตอร์เน็ต)
สาเหตุที่วิเคราะห์: ผมเป็นคนหนึ่งที่ต่อต้านเผด็จการ แต่ผมไม่ได้ชอบพรรคเพื่อไทย เลยรู้สึกว่า ถ้าจะตัดสินตัวเองว่าเป็นเสื้อแดงเลยก็คงไม่ใช่
แต่สิ่งที่รู้สึกได้ คือ รู้สึกว่า คนเสื้อแดงประกอบด้วยคนหลากหลายอุดมการณ์มากเกินไป (ต่างจากเสื้อเหลือง หรือเสื้อหลากสี ที่มีอุดมการณ์แน่วแน่คือ "เกลียดทักษิณ") ซึ่งตัวผมคิดว่ามันแปลก แต่ไม่ได้คิดว่ามันผิด เพราะอุดมการณ์บางอย่างก็ไม่สามารถจะนำเสนอออกมาได้ หากปราศจากเกราะป้องกันสีแดงนี้
ผมมองว่า เสื้อแดงแต่ละระดับมาด้วยความเชื่อต่างๆกัน
เสื้อแดงรักทักษิณ: ระดับส่วนใหญ่ รากหญ้า หรือคนจน
คนกลุ่มนี้ตามที่ผมเข้าใจ คือ ไม่ได้รู้จักหลักการประชาธิปไตย การเมือง อะไรเท่าไหร่ และอาจจะไม่เข้าใจถึงส่วนดีส่วนเสียของการปฏิวัติ เนื่องจากความรู้น้อย (แน่นอนว่า คนมีความรู้เยอะที่รักทักษิณก็มี)
แต่สิ่งที่แน่นอนคือ เขาชอบทักษิณ และอยากให้ทักษิณกลับมาเป็นนายก ด้วยความที่ นโยบายหลายอย่างของคุณทักษิณไปถึงตัวเขาจริงๆ เช่น พวกกองทุนหมู่บ้านอะไรพวกนี้
แม้ส่วนตัวผมจะคิดว่า มันไม่ได้เกิดประโยชน์ยั่งยืนอะไรกับประเทศเท่าไหร่ แต่หากมองในมุมกลับว่าเป็นชาวบ้าน ก่อนหน้านี้เม็ดเงินเหล่านี้ในรัฐบาลก่อนๆ ถูกบรรดาฝ่ายบริหารจัดการ งาบไปก่อนจะถึงปากถึงท้องชาวบ้านจริงๆ การที่มีเม็ดเงินเข้ามาถึงตัวชาวบ้านโดยตรง นับเป็นปรากฏการณ์ ที่ทำให้คนเหล่านี้ รักทักษิณมาก และอยากให้ทักษิณกลับมาอีกครั้ง
อ้อ นอกจากกลุ่มคนจนแล้ว กลุ่มแกนนำ นปช. หลายคนก็จัดอยู่ใน เสื้อแดงรักทักษิณ เช่นกัน
เพราะก็มีหลายคนที่ได้ตำแหน่งในรัฐบาล ซึ่งก็แสดงถึงการตอบแทนจากคุณทักษิณ ที่เคยช่วยกันมา (ผมว่ากลุ่มแกนนำเหล่านี้ จัดอยู่ในกลุ่มเสื้อแดงไม่เอาเผด็จการ ไม่ได้ เพราะ ถ้าจะไม่เอาเผด็จการอย่างเดียว ก็ไม่ควรจะรับตำแหน่งทางการเมืองให้มีข้อครหา)
เสื้อแดงไม่เอาเผด็จการ
ที่จริงถ้าผมจัดอยู่ในกลุ่มคนเสื้อแดงก็คงอยู่กลุ่มนี้แหละ เพราะผมแค่ไม่ชอบเผด็จการอย่างเดียว
อุดมการณ์คือ ไม่เอาเผด็จการ โดยไม่สนใจว่า กลุ่มทักษิณจะได้เป็นรัฐบาลหรือไม่ก็ตาม
กลุ่มนี้มี cross กันระหว่าง กลุ่มไม่เอา ม112 เช่น กลุ่มนิติราษฎร์ด้วย (จริงๆแล้ว ผมไม่แน่ใจว่า กลุ่มนิติราษฎร์เค้าจัดตัวเองอยู่ในกลุ่มคนเสื้อแดงรึเปล่า แต่มีคนเสื้อแดงไปฟังข้อเสนอของกลุ่มนิติราษฎร์มาก ผมเลยขอรวมเค้าไว้ในกลุ่มเสื้อแดงแล้วกัน)
เสื้อแดงเกลียดประชาธิปปัตย์
หมายถึง เป็นเสื้อแดงจากการเกลียดประชาธิปปัตย์ก่อน แล้วค่อยเป็นเสื้อแดง
จริงๆแล้ว ผมว่ากลุ่มนี้มีไม่มากเท่าไหร่ หากคิดเฉพาะคนที่เกลียดเฉพาะประชาธิปปัตย์แต่ดั้งแต่เดิม ไม่รวมคนที่เกลียดทีหลัง หลังเกิดเหตุการณ์ พฤษภา 53
เสื้อแดงไม่เอา ม112
ขอแยกกลุ่มไม่เอา ม112 ออกจากกลุ่มล้มเจ้านะครับ เพราะผมคิดว่าคนที่ไม่เอา ม112 ไม่ได้แปลว่า จะไม่เอาเจ้าทุกคน
โดยส่วนตัวแล้ว ผมคิดว่าการแก้ ม112 จะเป็นการธำรงไว้ซึ่งสถาบันกษัตริย์ด้วยซ้ำ
กลุ่มนี้ประกอบด้วย กลุ่มนิติราษฎร์ และกลุ่มนักเขียน แสงสำนึก เป็นต้น
เสื้อแดงล้มเจ้า
ถึงแม้จะแสลงใจหลายคนๆ แต่ผมคิดว่านี่ก็คือเรื่องจริง คือ กลุ่มคนที่ไม่ต้องสถาบันกษัตริย์ก็มีอยู่ในกลุ่มคนเสื้อแดงจริงๆ
ที่จริงกลุ่มคนไม่เอาเจ้า นี่มีมานานแล้ว แต่ไม่สามารถรวมตัวเป็นกลุ่มก้อนได้ เนื่องจากมี ม112 สกัดกั้นไว้อยู่
แต่การที่มี กลุ่มเสื้อแดง ที่มีปริมาณมาก ทำให้กลุ่มคนไม่เอาเจ้า ใช้เงาของคนเสื้อแดงในการแสดงความคิดเห็น ออกมาได้
ซึ่งในความคิดของผม ควรจะมีเวทีให้คนเหล่านี้ได้กล้าเปิดเผยตัวออกมาแสดงความคิดเห็น โดยไม่ต้องกลัวว่าจะผิดกฏหมาย(สุดท้ายก็ต้องไปเริ่มที่แก้ ม112 น่ะแหละ)
ไม่อย่างนั้นจะเป็นการบีบให้ คนกลุ่มนี้เสนอความเห็นในนามคนเสื้อแดงต่อไปเรื่อยๆ ก่อให้เกิดวาทะ "เสื้อแดงล้มเจ้า"
ซึ่งจะเป็นการกล่าวหาระดับกลุ่ม สร้างให้คนปริมาณมากเกลียดชังกัน
ทั้งๆที่จริง หากมีเวทีที่เปิดเผยตัว ก็จะทำให้ระดับความเกลียดชังนั้นลดลง อย่างแย่สุดก็คือ เกลียดเป็นตัวบุคคลแทน
ส่วนคนที่ไม่เอาเจ้าจริงๆ ก็จะได้ไม่ต้องอัดอั้นตันใจ เก็บกดอยู่ที่บ้าน ระบายแต่ในอินเตอร์เน็ต ซึ่งผมว่ามันก็ทำให้ดีกรีความเกลียดมันลดลงนะ
(ความเชื่อส่วนตัวของผม คือ ชาวบ้านตาสีตาสาชาวเสื้อแดงส่วนใหญ่ ไม่ได้มีความคิดล้มเจ้า แต่ถูกกลุ่มคนภายนอกมองเป็นอย่างนั้นไปแล้ว)
ด้วยเหตุนี้ การที่หลายกลุ่มมารวมอยู่ในคนเสื้อแดงมากเกินไป
การวิพากษ์วิจารณ์ จากคนกลุ่มอื่นๆ ต่อคนเสื้อแดง จึงเป็นลักษณะการเหมารวม เกิดกฏ "เกลียดหมู่"
คือ นาย ก ใส่เสื้อแดง พูดจาไม่ถูกหู นาย ข ใส่เสื้อเหลือง ก็จะทำให้ นาย ข กล่าวหาว่า คนเสื้อแดงเลว คนเสื้อแดงชั่ว
ทั้งๆที่ อาจจะมี นาย ก ที่ ชั่วอยู่คนเดียวก็ได้
ผมว่า เป็นหน้าที่ของกลุ่มคนเสื้อแดง ต้องมาขบคิดเรื่องนี้ ว่าจะแก้ไขปัญหาเหล่านี้ยังไง
เพื่อลดความขัดแย้งระหว่างคนเสื้อแดงกันเอง และ ทำให้สังคมของเราเกิดการปรองดองจริงๆสักที
(หากกลุ่มคนเสื้อเหลือง หรือ หลากสี ถูกใจบทความนี้ บอกไว้ก่อนเลยว่า ผมไม่ได้เป็นเสื้อเหลืองนะ และสิ่งที่ผมเขียนไม่ได้มีเจตนาที่จะให้ร้ายคนเสื้อแดง แต่เกิดจากการพิจารณาและความรู้สึกว่า มันเป็นแบบนี้ ก็เลยเขียนออกมาแบบนี้
หากกลุ่มคนเสื้อแดง อ่านแล้วไม่ถูกใจ ขอเชิญวิจารณ์มาเลยครับ ว่าผมเขียนข้อไหนผิดบ้าง หรือความจริงมันเป็นยังไง
เพราะส่วนตัวผมก็ไม่เคยสัมผัสคนเสื้อแดงจริงๆ อ่านแต่ในหนังสือ
ปล. ผมชั่งใจมาหลายชั่งมากกว่าจะลงบทความนี้ เพราะหมิ่นเหม่เหลือเกิน หุหุ)
วิเคราะห์คนเสื้อแดง : กลุ่มและอุดมการณ์ในการรวมตัวเป็นคนเสื้อแดง
(เพราะเคยพยายามขอร้องให้ใช้คำสุภาพ และเลิกเสียดสีกัน แต่เหมือนจะทำไม่ได้ในโลกอินเตอร์เน็ต)
สาเหตุที่วิเคราะห์: ผมเป็นคนหนึ่งที่ต่อต้านเผด็จการ แต่ผมไม่ได้ชอบพรรคเพื่อไทย เลยรู้สึกว่า ถ้าจะตัดสินตัวเองว่าเป็นเสื้อแดงเลยก็คงไม่ใช่
แต่สิ่งที่รู้สึกได้ คือ รู้สึกว่า คนเสื้อแดงประกอบด้วยคนหลากหลายอุดมการณ์มากเกินไป (ต่างจากเสื้อเหลือง หรือเสื้อหลากสี ที่มีอุดมการณ์แน่วแน่คือ "เกลียดทักษิณ") ซึ่งตัวผมคิดว่ามันแปลก แต่ไม่ได้คิดว่ามันผิด เพราะอุดมการณ์บางอย่างก็ไม่สามารถจะนำเสนอออกมาได้ หากปราศจากเกราะป้องกันสีแดงนี้
ผมมองว่า เสื้อแดงแต่ละระดับมาด้วยความเชื่อต่างๆกัน
เสื้อแดงรักทักษิณ: ระดับส่วนใหญ่ รากหญ้า หรือคนจน
คนกลุ่มนี้ตามที่ผมเข้าใจ คือ ไม่ได้รู้จักหลักการประชาธิปไตย การเมือง อะไรเท่าไหร่ และอาจจะไม่เข้าใจถึงส่วนดีส่วนเสียของการปฏิวัติ เนื่องจากความรู้น้อย (แน่นอนว่า คนมีความรู้เยอะที่รักทักษิณก็มี)
แต่สิ่งที่แน่นอนคือ เขาชอบทักษิณ และอยากให้ทักษิณกลับมาเป็นนายก ด้วยความที่ นโยบายหลายอย่างของคุณทักษิณไปถึงตัวเขาจริงๆ เช่น พวกกองทุนหมู่บ้านอะไรพวกนี้
แม้ส่วนตัวผมจะคิดว่า มันไม่ได้เกิดประโยชน์ยั่งยืนอะไรกับประเทศเท่าไหร่ แต่หากมองในมุมกลับว่าเป็นชาวบ้าน ก่อนหน้านี้เม็ดเงินเหล่านี้ในรัฐบาลก่อนๆ ถูกบรรดาฝ่ายบริหารจัดการ งาบไปก่อนจะถึงปากถึงท้องชาวบ้านจริงๆ การที่มีเม็ดเงินเข้ามาถึงตัวชาวบ้านโดยตรง นับเป็นปรากฏการณ์ ที่ทำให้คนเหล่านี้ รักทักษิณมาก และอยากให้ทักษิณกลับมาอีกครั้ง
อ้อ นอกจากกลุ่มคนจนแล้ว กลุ่มแกนนำ นปช. หลายคนก็จัดอยู่ใน เสื้อแดงรักทักษิณ เช่นกัน
เพราะก็มีหลายคนที่ได้ตำแหน่งในรัฐบาล ซึ่งก็แสดงถึงการตอบแทนจากคุณทักษิณ ที่เคยช่วยกันมา (ผมว่ากลุ่มแกนนำเหล่านี้ จัดอยู่ในกลุ่มเสื้อแดงไม่เอาเผด็จการ ไม่ได้ เพราะ ถ้าจะไม่เอาเผด็จการอย่างเดียว ก็ไม่ควรจะรับตำแหน่งทางการเมืองให้มีข้อครหา)
เสื้อแดงไม่เอาเผด็จการ
ที่จริงถ้าผมจัดอยู่ในกลุ่มคนเสื้อแดงก็คงอยู่กลุ่มนี้แหละ เพราะผมแค่ไม่ชอบเผด็จการอย่างเดียว
อุดมการณ์คือ ไม่เอาเผด็จการ โดยไม่สนใจว่า กลุ่มทักษิณจะได้เป็นรัฐบาลหรือไม่ก็ตาม
กลุ่มนี้มี cross กันระหว่าง กลุ่มไม่เอา ม112 เช่น กลุ่มนิติราษฎร์ด้วย (จริงๆแล้ว ผมไม่แน่ใจว่า กลุ่มนิติราษฎร์เค้าจัดตัวเองอยู่ในกลุ่มคนเสื้อแดงรึเปล่า แต่มีคนเสื้อแดงไปฟังข้อเสนอของกลุ่มนิติราษฎร์มาก ผมเลยขอรวมเค้าไว้ในกลุ่มเสื้อแดงแล้วกัน)
เสื้อแดงเกลียดประชาธิปปัตย์
หมายถึง เป็นเสื้อแดงจากการเกลียดประชาธิปปัตย์ก่อน แล้วค่อยเป็นเสื้อแดง
จริงๆแล้ว ผมว่ากลุ่มนี้มีไม่มากเท่าไหร่ หากคิดเฉพาะคนที่เกลียดเฉพาะประชาธิปปัตย์แต่ดั้งแต่เดิม ไม่รวมคนที่เกลียดทีหลัง หลังเกิดเหตุการณ์ พฤษภา 53
เสื้อแดงไม่เอา ม112
ขอแยกกลุ่มไม่เอา ม112 ออกจากกลุ่มล้มเจ้านะครับ เพราะผมคิดว่าคนที่ไม่เอา ม112 ไม่ได้แปลว่า จะไม่เอาเจ้าทุกคน
โดยส่วนตัวแล้ว ผมคิดว่าการแก้ ม112 จะเป็นการธำรงไว้ซึ่งสถาบันกษัตริย์ด้วยซ้ำ
กลุ่มนี้ประกอบด้วย กลุ่มนิติราษฎร์ และกลุ่มนักเขียน แสงสำนึก เป็นต้น
เสื้อแดงล้มเจ้า
ถึงแม้จะแสลงใจหลายคนๆ แต่ผมคิดว่านี่ก็คือเรื่องจริง คือ กลุ่มคนที่ไม่ต้องสถาบันกษัตริย์ก็มีอยู่ในกลุ่มคนเสื้อแดงจริงๆ
ที่จริงกลุ่มคนไม่เอาเจ้า นี่มีมานานแล้ว แต่ไม่สามารถรวมตัวเป็นกลุ่มก้อนได้ เนื่องจากมี ม112 สกัดกั้นไว้อยู่
แต่การที่มี กลุ่มเสื้อแดง ที่มีปริมาณมาก ทำให้กลุ่มคนไม่เอาเจ้า ใช้เงาของคนเสื้อแดงในการแสดงความคิดเห็น ออกมาได้
ซึ่งในความคิดของผม ควรจะมีเวทีให้คนเหล่านี้ได้กล้าเปิดเผยตัวออกมาแสดงความคิดเห็น โดยไม่ต้องกลัวว่าจะผิดกฏหมาย(สุดท้ายก็ต้องไปเริ่มที่แก้ ม112 น่ะแหละ)
ไม่อย่างนั้นจะเป็นการบีบให้ คนกลุ่มนี้เสนอความเห็นในนามคนเสื้อแดงต่อไปเรื่อยๆ ก่อให้เกิดวาทะ "เสื้อแดงล้มเจ้า"
ซึ่งจะเป็นการกล่าวหาระดับกลุ่ม สร้างให้คนปริมาณมากเกลียดชังกัน
ทั้งๆที่จริง หากมีเวทีที่เปิดเผยตัว ก็จะทำให้ระดับความเกลียดชังนั้นลดลง อย่างแย่สุดก็คือ เกลียดเป็นตัวบุคคลแทน
ส่วนคนที่ไม่เอาเจ้าจริงๆ ก็จะได้ไม่ต้องอัดอั้นตันใจ เก็บกดอยู่ที่บ้าน ระบายแต่ในอินเตอร์เน็ต ซึ่งผมว่ามันก็ทำให้ดีกรีความเกลียดมันลดลงนะ
(ความเชื่อส่วนตัวของผม คือ ชาวบ้านตาสีตาสาชาวเสื้อแดงส่วนใหญ่ ไม่ได้มีความคิดล้มเจ้า แต่ถูกกลุ่มคนภายนอกมองเป็นอย่างนั้นไปแล้ว)
ด้วยเหตุนี้ การที่หลายกลุ่มมารวมอยู่ในคนเสื้อแดงมากเกินไป
การวิพากษ์วิจารณ์ จากคนกลุ่มอื่นๆ ต่อคนเสื้อแดง จึงเป็นลักษณะการเหมารวม เกิดกฏ "เกลียดหมู่"
คือ นาย ก ใส่เสื้อแดง พูดจาไม่ถูกหู นาย ข ใส่เสื้อเหลือง ก็จะทำให้ นาย ข กล่าวหาว่า คนเสื้อแดงเลว คนเสื้อแดงชั่ว
ทั้งๆที่ อาจจะมี นาย ก ที่ ชั่วอยู่คนเดียวก็ได้
ผมว่า เป็นหน้าที่ของกลุ่มคนเสื้อแดง ต้องมาขบคิดเรื่องนี้ ว่าจะแก้ไขปัญหาเหล่านี้ยังไง
เพื่อลดความขัดแย้งระหว่างคนเสื้อแดงกันเอง และ ทำให้สังคมของเราเกิดการปรองดองจริงๆสักที
(หากกลุ่มคนเสื้อเหลือง หรือ หลากสี ถูกใจบทความนี้ บอกไว้ก่อนเลยว่า ผมไม่ได้เป็นเสื้อเหลืองนะ และสิ่งที่ผมเขียนไม่ได้มีเจตนาที่จะให้ร้ายคนเสื้อแดง แต่เกิดจากการพิจารณาและความรู้สึกว่า มันเป็นแบบนี้ ก็เลยเขียนออกมาแบบนี้
หากกลุ่มคนเสื้อแดง อ่านแล้วไม่ถูกใจ ขอเชิญวิจารณ์มาเลยครับ ว่าผมเขียนข้อไหนผิดบ้าง หรือความจริงมันเป็นยังไง
เพราะส่วนตัวผมก็ไม่เคยสัมผัสคนเสื้อแดงจริงๆ อ่านแต่ในหนังสือ
ปล. ผมชั่งใจมาหลายชั่งมากกว่าจะลงบทความนี้ เพราะหมิ่นเหม่เหลือเกิน หุหุ)