เหนื่อย ไม่เป็นตัวของตัวเอง รู้สึกผิดหวังที่ตัวเองทำไม่ได้
ทานข้าวครึ่งจาน ขนมนิดหน่อย กินอะไรไม่เคยหมดเลย
พยายามทำใจแล้ว พยายามนึกถึงธรรมมะก็แล้ว
อยากได้งานนอกออฟฟิศตามนิสัยธรรมชาติของตัวเอง เลยสมัครไปที่นึงไม่รู้เค้าจะรับรึเปล่า
กังวลไปหมดทุกอย่าง ไหนจะรายจ่ายที่บ้านอีก บางทีก็รู้สึกโดดเดี่ยว
อ่อนแอ แต่ต้องทำเป็นเข้มแข็งร่าเริง แสดงออกกับใครๆว่าทำได้
และคิดว่าหากสมัครงานไม่ได้ กำลังคิดว่าอาจจะมีร้านอาหารเล็กๆหน้าบ้านเป็นของตัวเอง
ก็กังวลว่าจะได้กำไรน้อย แต่อีกก็เป็นอิสระไม่ต้องเป็นลูกจ้าง
เพราะอาศัยลูกค้าเดิมตั้งแต่รุ่นแม่มาแล้ว
รู้ตัวเองว่ากังวลมากไป จนอยู่กับปัจจุบันก็ไม่มีความสุข
นอนก็ไม่หลับ กินก็น้อย ดูละครคุณชายทั้งที่ชอบก็ไม่ผ่อนคลาย
ก็ยังรู้สึกกังวลคิดไปแต่เรื่องงาน ไม่อยากไปทำงานสักวัน
จนรู้สึกว่าบรรยากาศในห้องทำงานมันหลอกหลอนไปทุกลมหายใจ
เคยเป็นกันบ้างรึเปล่า แล้วมีวิธีทำใจยังไงให้ปล่อยวาง
ไม่อยากให้ครอบครัวจะไม่มีสุขไปด้วย สงสารแม่ค่ะ
มีดีก็แค่ว่าหุ่นดีขึ้นก็แค่นั้นแหละค่ะ
น้ำหนักลด เพราะเครียดเรื่องงาน ไม่มีความสุขเลยค่ะ
ทานข้าวครึ่งจาน ขนมนิดหน่อย กินอะไรไม่เคยหมดเลย
พยายามทำใจแล้ว พยายามนึกถึงธรรมมะก็แล้ว
อยากได้งานนอกออฟฟิศตามนิสัยธรรมชาติของตัวเอง เลยสมัครไปที่นึงไม่รู้เค้าจะรับรึเปล่า
กังวลไปหมดทุกอย่าง ไหนจะรายจ่ายที่บ้านอีก บางทีก็รู้สึกโดดเดี่ยว
อ่อนแอ แต่ต้องทำเป็นเข้มแข็งร่าเริง แสดงออกกับใครๆว่าทำได้
และคิดว่าหากสมัครงานไม่ได้ กำลังคิดว่าอาจจะมีร้านอาหารเล็กๆหน้าบ้านเป็นของตัวเอง
ก็กังวลว่าจะได้กำไรน้อย แต่อีกก็เป็นอิสระไม่ต้องเป็นลูกจ้าง
เพราะอาศัยลูกค้าเดิมตั้งแต่รุ่นแม่มาแล้ว
รู้ตัวเองว่ากังวลมากไป จนอยู่กับปัจจุบันก็ไม่มีความสุข
นอนก็ไม่หลับ กินก็น้อย ดูละครคุณชายทั้งที่ชอบก็ไม่ผ่อนคลาย
ก็ยังรู้สึกกังวลคิดไปแต่เรื่องงาน ไม่อยากไปทำงานสักวัน
จนรู้สึกว่าบรรยากาศในห้องทำงานมันหลอกหลอนไปทุกลมหายใจ
เคยเป็นกันบ้างรึเปล่า แล้วมีวิธีทำใจยังไงให้ปล่อยวาง
ไม่อยากให้ครอบครัวจะไม่มีสุขไปด้วย สงสารแม่ค่ะ
มีดีก็แค่ว่าหุ่นดีขึ้นก็แค่นั้นแหละค่ะ