ครบรอบ1ปีที่เรารู้จักกันแล้ว เจอกันด้วยความบังเอิญ และเลิกกันด้วยความบังเอิญ

เรื่องมันมีอยู่ว่า เขาเป็นลูกของน้าเราอะค่ะ ตอนเด็กก็เล่นด้วยกันแต่พอผ่านไปสัก2-3ปี เราก็ต่างคนต่างแยกย้ายกันไปเรียนคืออยู่กันคนละจังหวัด เราก็เรียนไปได้2ปีเราก็ย้ายมาเรียนที่โรงเรียนที่เขาอยู่คือบัง

โลกมันกลมหรือเพราะความบังเอิญ ได้มาทำงานร่วมกัน ต้องติดต่อกันอีก พยายามที่จะห่างแล้วแต่ทุกอย่างมันก็พังเพราะคำว่างานรึป่าว

เลิกกับแฟนทั้งที่ยังรักค่ะ คบกันเกือบปีรู้สึกเสียดายที่ตอนรักเราไม่เต็มที่ เขารักเรามาก เราเอาแต่มองข้อเสียของเก่าที่เคยนอกใจ เอาแต่คิดมากเรื่องนี้ ทั้งที่เขาพยายามทำทุกอย่างให้เราเชื่อใจเเล้วเเต่เราไ

โอเครตอนนี้ผมคิดได้ละ ปล่อยเขาไปเถอะใช่ครับ แล้วก็ไม่ต้องทักอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้อีก ถ้าเจอที่โรงเรียนสมมติถ้าสบตาก็หลบหน้าหนี ไม่ต้องซื้ออะไรให้เขา เก็บไว้เป็นความทรงจำ ขอโทษละกันครับคนในกระทู้ที่ผม

สวัสดีค่ะเราคบกับคนหนึ่งปัจจุบันเป็นแฟนเก่ากันแล้วค่ะ เพศเดียวกัน ญญ​ ตอนแรกเราสองคนรู้จักด้วยความบังเอิญค่ะ เรากับเค้าอยู่คนละอำเภอนะคะ เลยไม่ได้เจอกันบ่อย นับได้ว่าปีละครั้ง 2ครั้งได้เลย เรากับเค้า

ตอนนี้หวิวๆมาก กลับจากที่ทำงานก็นอนแหมะบนที่นอน คิดถึง แต่ไม่อยากทักไปแล้ว เค้าคงไม่ตอบเราแล้ว ปล.เราอายุ 30 แล้วค่ะ คบมาเกือบครึ่งปี แต่นิสัยคลิ๊กกันมากๆ เลยสนิทกันเร็วมากค่ะ

ตามหัวข้อเลยค่ะ เราแมทกับพี่เค้าในทินเดอร์แต่พี่เค้าไม่ค่อยตอบ แต่บังเอิญมีเพื่อนรู้จักพี่คนนั้น เราเลยแอดเฟสพี่เค้าไป ก็ทักไปคุยนิดหน่อยค่ะ แต่พอหมดเรื่องคุยวันนั้นวันต่อมาก็ไม่กล้าทักไปอีก ตอนเจอหน้

คือตามหัวข้อเลยค่ะ เป็นคุณคุณจะทักเขาไหม? (คือเรายังรู้สึกดีกับเขาอยู่อะคะ)

ทักมาปุ๊ปตอบปั๊ป มันหาย ครึ่ง ชม ตอบมา ตอบมาปุ๊ปตอบกลับปั๊ป มันหาย บางทีก็คิดว่า ตรูช้าไปรึเปล่า

พอดีเขามาติดต่องานที่หน่วยงานเลยได้เจอกันโดยบังเอิญ ตอนแรกเราจำไม่ได้หรอกแต่อีกฝ่ายดันความจำดีจำเราได้ก็ทักมาทำให้นึกออกทั้งๆที่อุตส่าห์ลืมคนแบบนี้ไปได้แล้ว ความจำแย่ๆและความโกรธที่เก็บไว้ก็ปะทุขึ้นมา