“ขอต้อนรับ สู่บ้านของเรา ทริคเก้อร์ “ “Welcome Home Trigger”
น้องสะใภ้ ที่ร้อยวันพันปี วุ่นอยู่กับหมากับแมว จนไม่สนใจมวลเหล่ามนุษย์ จู่ๆ ส่ง sms มาหาฉันวันนั้น
ไม่ได้ say Hi …. สวัสดี พี่สะใภ้
หรือถามไถ่
สบายดีไม๊ ? How do you do….
แต่หล่อนกลับส่งรูป ลูกหมาตัวเล็กๆ สีดำ ยืนทำหน้า เป๋อเหลอ มาให้ พร้อมกับข้อความที่แนบมา กระชับๆ ไม่เยิ่นเย้อ สไตล์หล่อน ที่พูดยืดยาด กับใครไม่เป็น
Flat-Coated Retriever อายุเพิ่งจะหกอาทิตย์ เพศผู้ สีดำ
แรกฉันก็งงๆ น้องสะใภ้ ส่งมาทำไม แต่ทั้งที่งง ก็ยังไม่วาย ส่งเมทเซทกลับไป
สั้นๆ Cuite …น่ารัก
ครู่ต่อมา ข้อความ ที่สอง จากน้องสะใภ้ ก็ส่งมาถึงฉัน
รูปเจ้าหมาน้อยตัวเดิม เปลี่ยนแค่อิริยาบถ จากยืน มาเป็นนอนราบกับพื้น ขาหลังทั้งสองกางออกกว้าง ขาหน้าทั้งสองก่ายกัน เอาคางเล็กๆเกยอยู่บนนั้น หูข้างหนึ่งชู อีกข้างตก
ฉันคงจะ ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ชื่นใจกับ รูปเจ้าหมาน้อย มากกว่านั้น ถ้าไม่มี ข้อความ เล็กๆติดมา
“จะเอาไหม ถ้าไม่เอา เขาจะฆ่ามันแล้วนะ เพราะ หมา ล้นมูลนิธิ ไม่มีที่ไว้ ”
ฆ่ามัน คำสั้นๆตอนท้าย มันสะท้อนกลับไปกลับมาในโสตฉัน
อีกแล้วเหรอ
คราวก่อนก็ jake
คราวนี้มาถึง หมาน้อย ( puppy ) ชื่อเสียงเรียงนามยังไม่มี เพราะเพิ่งเกิดมาได้ ไม่กี่อาทิตย์ แต่จะต้องตายซะแล้ว เพราะ มูลนิธิ ไม่มีที่ รองรับ
จะเอาไหม คำถามที่ว่า ถูกโยนกลับไปกลับมา ในหัวใจฉัน
ระหว่างที่กำลังคิดไม่ตก
Sms มาอีกแล้ว น้องสะใภ้นะซิ จะใคร
“ว่าไง จะเอาหรือไม่เอา”
โดยไม่รอช้า ฉันส่ง ข้อความ ยิกๆ ไม่ยาว ไม่สั้น
“let me think about it” ขอให้ฉันคิดก่อน มันอาจจะไม่ใช่ คำตอบที่ดีนัก แต่ก็เป็นคำตอบ เดียวที่ฉันคิดได้ในตอนนั้น
ฉันนี่แย่จริงๆ เมื่อเทียบกับ น้องสะใภ้ ขานั้น ขนาดงานล้นมือ ยังเจียดเวลา ตะเวนไปตามมูลนิธิ ที่ไหนน้องหมา ล้น ก็หอบหิ้วมาบ้านตัวเอง ให้ข้าวให้น้ำ ให้ที่พัก แล้วยังลงรูป น้องหมา ใน facebook ประกาศหาผู้ใจบุญ หล่อนทำอย่างนี้มาตลอด เงินทองไม่เอา ทำด้วยใจรัก
ต่างกับฉัน
กับคำตอบ ง่ายๆ สั้นๆ
เอา
ไม่เอา
แค่นี้ ยังตอบไม่ได้
หลังจากนอนก่ายหน้า ผากคิดไป คิดมา อยู่สองสามวัน
ฉันกับแฟน ก็บุกไปบ้านบ้านน้องสะใภ้ ไปดู เจ้าลูกหมา โดยมีแฟนไปดูด้วย และช่วยกันตัดสินใจ
จะทำอย่างไร กับเจ้าหมาน้อย
น้องสะใภ้ออกมาต้อนรับเรา พร้อมกับ หมาเล็ก หมาใหญ่ ตามมาเป็นฝูง และหนึ่งในนั้น คือ เจ้าลูกหมา ที่ฉันมาดูตัว ตัวมันเล็กกว่าเพื่อน เดินต้วมเตี้ยมตามหลัง รุ่นพี่มาติดๆ
Love at first sight กามเทพแผงศรรัก มาปักอกฉัน ดัง ปึก
เพียงแค่เห็นหน้า ยังไม่ทันได้ทักทาย แต่ฉันกลับหลงรัก เจ้าหมาน้อย อย่างถอนตัว ถอนใจไม่ขึ้น
ในรูป ว่าน่ารัก
ได้มาเห็นตัวจริง น่ารักกว่าหลายเท่า
“มานี่เร้ว หมาน้อย มาทำความรู้จัก แม่ กับพ่อ แกซะ” น้องสะใภ้แนะนำ ตอนนั้น มันไม่มีชื่อ หล่อนเลยเรียกมัน “ลูกหมา”
“ช้าก่อน มาดูเฉยๆ ยังไม่ได้คิดจะเอา” แฟนฉัน ที่มีศักดิ์เป็นพี่สามี ท้วงยิ้มๆ
แต่ฉันกลับร้องแทรกดังๆ ขึ้นมา
“คุณไม่เอา แต่ฉันเอา ดูซิ น่ารักไหมนั่น” ฉันร้องพลาง พยักพเยิดให้แฟนดู
เจ้าหมาน้อย วิ่งเอาล่อเอาเถิด กับ เจ้าเอลวิส แมว ของน้องสะใภ้ ( มันชื่ออย่างนั้นจริงๆ)
ลูกหมา มิได้จะทำร้าย เจ้าแมวเหมียว แค่อยากจะแหย่เหย้า เล่นด้วย คงจะเหงา อยากหาเพื่อน
แต่เอลวิส ไม่อยู่อารมณ์ที่จะเล่นด้วย
วุ่นวายอะไรเนี่ย ไปไกลๆ ไป๊ รำคาญ มันไม่ได้พูด แต่หน้าตา ท่าทางมันฟ้อง เพราะมันขู่ฟ่อๆ เอามือตะปป เจ้าหมาน้อย ที่ถอยห่างออกมา เอียงคอมอง ถ้าพูดได้ คงจะบอก ผมก็แค่อยากเล่นด้วย ทำไมต้องซีเรียส นักนะ คุณพี่เอลวิส
แต่พอเจ้าเอลวิสเผลอ เจ้าหมาน้อย ก็เข้าไปหา โดนอีกฝ่ายขู่ๆฟ่อๆ ก็ถอยออกมา ทั้งคู่เอาล่อเอาเถิดอยู่อย่างนี้ สร้างความสำราญบานใจให้กับ ผู้ชมอย่างเรายิ่งนัก โดยเฉเพาะแฟนฉัน ที่ตอนแรก ดูเฉยๆ ไม่สนใจ แต่พอมองไปมองมา ก็ตกหลุมรักมันเข้าให้อีกคน
เขาไม่ได้พูด แต่ฉันดูจากรอยยิ้มของเขา ที่ฉีกเกือบถึงใบหู
“ตกลง จะเอาไหม ” น้องสะใภ้ถาม
ฉันมองหน้าแฟน อย่างจะขอความเห็น แฟนไม่ว่าอะไร เอาแต่ยิ้ม แล้วก็ยักไหล่ ยึกยึก
สรุปว่า คนที่ต้องตัดสินใจ คือฉัน
ฉันมองเจ้าหมาน้อย ที่ป้วนเปี้ยนอยู่ใกล้ๆ แมวเหมียว เอ๊ย เอลวิส ( ชื่อเขา ไม่ธรรมดา ต้องเรียกซะหน่อย)
“เอา”
ฉันตอบสั้นๆ อย่างหนักแน่น เกิดมา ก็เพิ่งจะครั้งนี้แหละ ที่มั่นใจ กับการตัดสินใจของตัวเองที่สุด
น้องสะใภ้ เข้ามากอดแรงๆ “ขอบใจนะ ผลบุญ จะส่งให้เธอมีความสุข God bless you !
“ขอต้อนรับ สู่บ้านของเรา ทริคเก้อร์ “ “Welcome Home Trigger”
น้องสะใภ้ ที่ร้อยวันพันปี วุ่นอยู่กับหมากับแมว จนไม่สนใจมวลเหล่ามนุษย์ จู่ๆ ส่ง sms มาหาฉันวันนั้น
ไม่ได้ say Hi …. สวัสดี พี่สะใภ้
หรือถามไถ่
สบายดีไม๊ ? How do you do….
แต่หล่อนกลับส่งรูป ลูกหมาตัวเล็กๆ สีดำ ยืนทำหน้า เป๋อเหลอ มาให้ พร้อมกับข้อความที่แนบมา กระชับๆ ไม่เยิ่นเย้อ สไตล์หล่อน ที่พูดยืดยาด กับใครไม่เป็น
Flat-Coated Retriever อายุเพิ่งจะหกอาทิตย์ เพศผู้ สีดำ
แรกฉันก็งงๆ น้องสะใภ้ ส่งมาทำไม แต่ทั้งที่งง ก็ยังไม่วาย ส่งเมทเซทกลับไป
สั้นๆ Cuite …น่ารัก
ครู่ต่อมา ข้อความ ที่สอง จากน้องสะใภ้ ก็ส่งมาถึงฉัน
รูปเจ้าหมาน้อยตัวเดิม เปลี่ยนแค่อิริยาบถ จากยืน มาเป็นนอนราบกับพื้น ขาหลังทั้งสองกางออกกว้าง ขาหน้าทั้งสองก่ายกัน เอาคางเล็กๆเกยอยู่บนนั้น หูข้างหนึ่งชู อีกข้างตก
ฉันคงจะ ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ชื่นใจกับ รูปเจ้าหมาน้อย มากกว่านั้น ถ้าไม่มี ข้อความ เล็กๆติดมา
“จะเอาไหม ถ้าไม่เอา เขาจะฆ่ามันแล้วนะ เพราะ หมา ล้นมูลนิธิ ไม่มีที่ไว้ ”
ฆ่ามัน คำสั้นๆตอนท้าย มันสะท้อนกลับไปกลับมาในโสตฉัน
อีกแล้วเหรอ
คราวก่อนก็ jake
คราวนี้มาถึง หมาน้อย ( puppy ) ชื่อเสียงเรียงนามยังไม่มี เพราะเพิ่งเกิดมาได้ ไม่กี่อาทิตย์ แต่จะต้องตายซะแล้ว เพราะ มูลนิธิ ไม่มีที่ รองรับ
จะเอาไหม คำถามที่ว่า ถูกโยนกลับไปกลับมา ในหัวใจฉัน
ระหว่างที่กำลังคิดไม่ตก
Sms มาอีกแล้ว น้องสะใภ้นะซิ จะใคร
“ว่าไง จะเอาหรือไม่เอา”
โดยไม่รอช้า ฉันส่ง ข้อความ ยิกๆ ไม่ยาว ไม่สั้น
“let me think about it” ขอให้ฉันคิดก่อน มันอาจจะไม่ใช่ คำตอบที่ดีนัก แต่ก็เป็นคำตอบ เดียวที่ฉันคิดได้ในตอนนั้น
ฉันนี่แย่จริงๆ เมื่อเทียบกับ น้องสะใภ้ ขานั้น ขนาดงานล้นมือ ยังเจียดเวลา ตะเวนไปตามมูลนิธิ ที่ไหนน้องหมา ล้น ก็หอบหิ้วมาบ้านตัวเอง ให้ข้าวให้น้ำ ให้ที่พัก แล้วยังลงรูป น้องหมา ใน facebook ประกาศหาผู้ใจบุญ หล่อนทำอย่างนี้มาตลอด เงินทองไม่เอา ทำด้วยใจรัก
ต่างกับฉัน
กับคำตอบ ง่ายๆ สั้นๆ
เอา
ไม่เอา
แค่นี้ ยังตอบไม่ได้
หลังจากนอนก่ายหน้า ผากคิดไป คิดมา อยู่สองสามวัน
ฉันกับแฟน ก็บุกไปบ้านบ้านน้องสะใภ้ ไปดู เจ้าลูกหมา โดยมีแฟนไปดูด้วย และช่วยกันตัดสินใจ
จะทำอย่างไร กับเจ้าหมาน้อย
น้องสะใภ้ออกมาต้อนรับเรา พร้อมกับ หมาเล็ก หมาใหญ่ ตามมาเป็นฝูง และหนึ่งในนั้น คือ เจ้าลูกหมา ที่ฉันมาดูตัว ตัวมันเล็กกว่าเพื่อน เดินต้วมเตี้ยมตามหลัง รุ่นพี่มาติดๆ
Love at first sight กามเทพแผงศรรัก มาปักอกฉัน ดัง ปึก
เพียงแค่เห็นหน้า ยังไม่ทันได้ทักทาย แต่ฉันกลับหลงรัก เจ้าหมาน้อย อย่างถอนตัว ถอนใจไม่ขึ้น
ในรูป ว่าน่ารัก
ได้มาเห็นตัวจริง น่ารักกว่าหลายเท่า
“มานี่เร้ว หมาน้อย มาทำความรู้จัก แม่ กับพ่อ แกซะ” น้องสะใภ้แนะนำ ตอนนั้น มันไม่มีชื่อ หล่อนเลยเรียกมัน “ลูกหมา”
“ช้าก่อน มาดูเฉยๆ ยังไม่ได้คิดจะเอา” แฟนฉัน ที่มีศักดิ์เป็นพี่สามี ท้วงยิ้มๆ
แต่ฉันกลับร้องแทรกดังๆ ขึ้นมา
“คุณไม่เอา แต่ฉันเอา ดูซิ น่ารักไหมนั่น” ฉันร้องพลาง พยักพเยิดให้แฟนดู
เจ้าหมาน้อย วิ่งเอาล่อเอาเถิด กับ เจ้าเอลวิส แมว ของน้องสะใภ้ ( มันชื่ออย่างนั้นจริงๆ)
ลูกหมา มิได้จะทำร้าย เจ้าแมวเหมียว แค่อยากจะแหย่เหย้า เล่นด้วย คงจะเหงา อยากหาเพื่อน
แต่เอลวิส ไม่อยู่อารมณ์ที่จะเล่นด้วย
วุ่นวายอะไรเนี่ย ไปไกลๆ ไป๊ รำคาญ มันไม่ได้พูด แต่หน้าตา ท่าทางมันฟ้อง เพราะมันขู่ฟ่อๆ เอามือตะปป เจ้าหมาน้อย ที่ถอยห่างออกมา เอียงคอมอง ถ้าพูดได้ คงจะบอก ผมก็แค่อยากเล่นด้วย ทำไมต้องซีเรียส นักนะ คุณพี่เอลวิส
แต่พอเจ้าเอลวิสเผลอ เจ้าหมาน้อย ก็เข้าไปหา โดนอีกฝ่ายขู่ๆฟ่อๆ ก็ถอยออกมา ทั้งคู่เอาล่อเอาเถิดอยู่อย่างนี้ สร้างความสำราญบานใจให้กับ ผู้ชมอย่างเรายิ่งนัก โดยเฉเพาะแฟนฉัน ที่ตอนแรก ดูเฉยๆ ไม่สนใจ แต่พอมองไปมองมา ก็ตกหลุมรักมันเข้าให้อีกคน
เขาไม่ได้พูด แต่ฉันดูจากรอยยิ้มของเขา ที่ฉีกเกือบถึงใบหู
“ตกลง จะเอาไหม ” น้องสะใภ้ถาม
ฉันมองหน้าแฟน อย่างจะขอความเห็น แฟนไม่ว่าอะไร เอาแต่ยิ้ม แล้วก็ยักไหล่ ยึกยึก
สรุปว่า คนที่ต้องตัดสินใจ คือฉัน
ฉันมองเจ้าหมาน้อย ที่ป้วนเปี้ยนอยู่ใกล้ๆ แมวเหมียว เอ๊ย เอลวิส ( ชื่อเขา ไม่ธรรมดา ต้องเรียกซะหน่อย)
“เอา”
ฉันตอบสั้นๆ อย่างหนักแน่น เกิดมา ก็เพิ่งจะครั้งนี้แหละ ที่มั่นใจ กับการตัดสินใจของตัวเองที่สุด
น้องสะใภ้ เข้ามากอดแรงๆ “ขอบใจนะ ผลบุญ จะส่งให้เธอมีความสุข God bless you !