เนื้อเรื่องรายละเอียด ถ้าไม่อยากอ่าน ข้ามไปได้
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เราชอบเพื่อนผู้หญิงคนนึง สะสมความรู้สึกมาเรื่อยๆ เป็นปีๆ ดูแลเค้าห่วงใยเค้ามาตลอด
จนบอกรักเค้าไป แต่เค้าคิดกับเราแค่เพื่อน และ เราไม่ใช่คนที่เค้าตามหา
ต่อมาเค้าก็ได้ปฏิเสธคนที่มาชอบเค้าไปอีกคน ซึ่งเค้าก็ชอบมาก แต่ยังมีบางอย่างไม่โดน เค้าเสียใจมาก
เราเสียใจ แต่เรายอมรับความจริงได้ว่าเค้าไม่ได้รักเรา และไม่คิดจะหลอกตัวเองว่าเรายังพอมีความหวัง
แล้วเราก็เสียใจ ที่เวลาเค้าปฏิเสธเรา เหมือนจะไม่ยากไม่เจ็บ แต่พอปฏิเสธอีกคน เค้าถึงกับเสียใจ นอนไม่หลับ
เราเลยห่างๆออกมา ใช้ชีวิตของเรา พยายามไม่ให้เสียสูญ ไม่เคยคิดสั้น
พยายามใช้ธรรมะ ใช้คำสั่งสอนของพ่อแม่ ใช้สติ ในการดำเนินชีวิตให้มากขึ้น
เวลาเจอเค้า ก็พยายามมองแบบเพื่อนธรรมดาๆคนหนึ่ง เวลาไม่เจอ ก็ไม่ติดต่อไป
เราทำใจได้ว่า คนเรา ถ้าเค้าไม่ชอบ ถ้าไม่ใช่คู่กัน ต่อให้เราดีแค่ไหน มันก็ไม่ใช่
แม้จะเข้าใจเหตุการณ์ ยอมรับความจริง และ ทำใจได้ แต่ความเสียใจ มันยังอยู่
สมองเรา เราเข้าใจทุกอย่างที่เกิดขึ้น แต่ในใจเรามันยังคงเจ็บปวดลึกๆอยู่ข้างใน
อยากถามว่า ใช้เวลาเท่าไหร่ ถึงจะหายเสียใจ เวลาผิดหวังเรื่องความรัก?
แล้วอะไร ที่ช่วยเยียวยาจิตใจได้ดีที่สุด?
ขอบคุณ
ใช้เวลาเท่าไหร่ ถึงจะหายเสียใจ เวลาผิดหวังเรื่องความรัก?
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
แม้จะเข้าใจเหตุการณ์ ยอมรับความจริง และ ทำใจได้ แต่ความเสียใจ มันยังอยู่
สมองเรา เราเข้าใจทุกอย่างที่เกิดขึ้น แต่ในใจเรามันยังคงเจ็บปวดลึกๆอยู่ข้างใน
อยากถามว่า ใช้เวลาเท่าไหร่ ถึงจะหายเสียใจ เวลาผิดหวังเรื่องความรัก?
แล้วอะไร ที่ช่วยเยียวยาจิตใจได้ดีที่สุด?
ขอบคุณ