ทำไมคนชอบโมโหมากกว่าปกติในวันพระ

คือเราสังเกตมานานแล้ว  ทั้งกับตัวเองและคนรอบข้างว่าจะมีอาการโมโหมากกว่าปกติในวันพระ

เรานี่เป็นมาตั้งแต่เ็ด็กๆ พ่อแม่เล่าให้ฟังว่าจะร้องไห้นานมากๆ ร้องแบบไม่หยุดในวันพระ (อันนี้เคยอ่านว่ามีเด็กเป็นเยอะ)

พอโตมาหน่อยประมาณชั้นอนุบาลก็จะชอบละเมอร้องไห้ตีโพยตีพายตอนดึก  ส่วนใหญ่เป็นทุกวันพระ

พออยู่ประมาณชั้นประถมก็จะหงุดหงิด  โกรธคนนั้นคนนี้ทั้งวัน  ร้องห่มร้องไห้เป็นชั่วโมงจนยายต้องพาไปฝากเป็นลูกพระ  

จนปัจจุบันนี้ก็เข้ามหาวิทยาลัยมาหลายปีแล้ว  ก็ยังมีอาการอยู่  คือจะหงุดหงิดโมโหคนรอบตัวง่ายกว่าปกติ  บางเรื่องเราสามารถทนได้ในวันปกติ  แต่พอเป็นวันพระกลับรู้สึกทนไม่ได้  ปกติเพื่อนเราจะชอบแซว  ชอบแกล้งเพราะเราไม่โกรธ  แต่ถ้าเป็นวันพระจะรู้สึกโกรธขึ้นมาซะงั้น

คือเราไม่ได้รู้มาก่อนนะว่าวันนั้นเป็นวันพระ  มักจะมารู้หลังจากทะเลาะกับคนรอบข้างมาแล้ว  ต่อมาเราก็เลยตั้งเตือนในโทรศัพท์เลย  ถ้ารู้ว่าวันไหนเป็นวันพระเราจะพยายามตั้งสติ  ทำตัวนิ่งๆ ก็ดีขึ้นเยอะ  แต่บางทียังไม่ทันดูโทรศัพท์ ตื่นขึ้นมาก็หงุดหงิดนู่นนี่นั่นซะแล้ว  ต้องโทรไปบ่นกับน้องตั้งแต่เช้า  เราเพลียตัวเองมากกกกก  บอกตรงๆ เพราะในวันปกติเราจะเป็นคนอารมณ์ดีมากกกกก  ย้ำว่ามาก  หัวเราะตลอดเวลา ทำนู่นทำนี่ทั้งวัน  

เราลองหาอ่านตามเน็ตก็ไม่มีคำตอบที่เป็นวิทยาศาสตร์เลย  มีแต่ที่เป็นความเชื่อต่างๆ ถามญาติผู้ใหญ่ก็ไม่ต่างกัน  ก็เลยอยากถามทุกๆท่านดูว่ามันน่าจะเกิดจากอะไร  เพราะเห็นของฝรั่งก็มีตำนานพวกวันพระจันทร์เต็มดวงแล้วมีหมาป่าเหมือนกัน  แล้วก็เคยได้ยินคำพูดที่ว่าคนบ้ามักจะบ้ามากในวันพระ

เราอยากรู้ว่ามันเกิดจากอะไรกันแน่  หรือพระจันทร์มีแรงดึงดูดต่ออารมณ์ของคน ?