ไม่ได้รัก แต่ต้องทนอยู่ .. ผมควรทำไงดี

ต้องขอเล่าที่มาก่อนนะครับ
คือว่า ผมแต่งงานกับภรรยามาแล้ว 3 ปี  ตอนนี้อยู่ด้วยความทุกข์มาก ต้องตื่นมาเจอคนที่ผมไม่ได้รัก ผมเป็นสามีที่ดี ทำทุกอย่างไม่ขาดตกบกพร่องครับ แต่ทำไปเพราะหน้าที่ บางทีใจก็ไม่อยากทำแบบนั้น  ทรมานมากครับ
แต่เธอเป็นผู้หญิงที่ดีมากครับ ดูแลผมดีมาก ผมอยู่กับเธอเพราะเธอเป็นคนดีครับ แต่ไลฟ์สไตล์ของเราค่อนข้างแตกต่างกันอย่างมาก แต่ผมตามใจเธอครับ เพราะอยากเอาชนะใจ จนต้องทำแบบนั้นเรื่อยมา ทั้งที่ไม่ใช่ตัวผม เรื่องทะเลาะก็มีบ้างครับ แต่ผมจะเลี่ยงๆ ผมไม่ชอบทะเลาะครับ

ตอนแต่งงานก็เหมือนตกกระได พลอยโจรครับ ตามใจเธอ เห็นว่าเธอดี ต้องดูแลผมได้ดีแน่ๆ ก็เลยแต่งๆ ไปให้มันจบเรื่อง จบราว
แต่ผมอยู่กับเธอก่อนแต่งนะครับ ผมโดนพ่อแม่เธอบังคับให้อยู่บ้านเธอ  ผมเป็นคนขี้เกรงใจ เลยต้องเลยตามเลย
ถ้าผมไม่ได้อยู่บ้านเธอ ผมอาจจะรู้ใจตัวเองดีกว่านี้ก็ได้ครับ

ตอนนี้ผมก็พยายามไม่มีอะไรกับเธอ  เพราะไม่อยากมี ผมไม่มีอะไรกับเธอมาเกือบ 2 ปีแล้วครับ เธอพยายามมีนะครับ แต่ผมไม่รู้สึกว่าอยากมี ผมรู้ว่าผมไม่ได้รักเธอแล้ว ผมมีอะไรกับเธอไม่ได้ ผมต้องหาเหตุผลต่างๆ นาๆ มาบอกเธอ ว่าทำไมไม่อยากมีอะไรด้วย จริงๆ อยากจะบอกว่าผมมีอะไรกับคนที่ไม่รักไม่ได้ แต่ปากหนักครับพูดไม่ออก เลยโกหกอะไรไปต่างๆนาๆ ผมกินเหล้าแทบทุกวัน เพื่อให้หลับ จะได้ไม่มีอะไรกัน
ผมมีอารมณ์ ผมก็เลือกที่จะไปจัดการตัวเองในห้องน้ำ ออกเรทนิดนึง แต่ผมทำแบบนั้นจริงๆ

อาจจะเป็นเวรกรรมของผมก็ได้ครับ ผมไปแ่ย่งเธอมาจากคนอื่นครับ อารมณ์อยากเอาชนะล้วนๆ
ตอนแรกเธอมีแฟนครับ ผมก็พยายามจีบเธอ เพราะเธอหน้าที่การงานดีกว่า ผมยอมรับว่าผมเห็นแก่ตัวครับ
ผมก็อยากเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้ตัวเอง ตอนนั้นผมพยายามทำทุกอย่าง ให้ชนะใจเธอ และให้เธอมาอยู่บ้านผม

พอตอนนี้กลับมารู้สึกแบบนี้ ผมควรทำไงดีคับ ผมจะอดทนอยู่กับคนไม่ได้รักไปจนแก่ได้ไหมคับ แต่ผมอึดอัดใจมาก เหมือนตายทั้งเป็น
แล้วเธอจะรู้ไหมครับว่าผม หมดรักเธอแล้ว เพราะผมก็ยังทำดีกับเธอปรกติ แต่แค่ไม่มีอะไรด้วย ผมก็พยายามทำทุกอย่างให้มันรู้สึกว่ารักเธอ
แต่ผมก็ไม่ได้รู้สึกแบบนั้นเลยครับ  ถ้าผมเลิกกับเธอผมจะผิดมากไหมครับ ถ้าผมอยู่ต่อไปเธอจะทรมานไหมครับที่ต้องอยู่กับผม
ผมไม่กล้าบอกเลิกเธอก่อน ผมอยากให้เธอรู้สึกแล้วบอกเลิกผมเอง ผมเลวไหมครับ