อาจจะยาวไปนิด...
พัดรู้จักผู้ชายคนนึง เป็นเพื่อนที่เรียน section เดียวกัน เอาตรงๆเขาเข้ามาจีบเราน่ะแหละ
แต่พัดเป็นคนที่ไม่ค่อยเปิดใจอะไรมาก ก็เฉยๆ ด้วยปกติจะสนิทกับผู้ชายง่ายอยู่แล้วเพราะเพื่อนผู้ชายเยอะ
พัดก็บอกเขาแต่แรกเลยตั้งแต่ที่รู้ว่าเขาชอบเรา ก็บอกไปว่าเราไม่พร้อมมีแฟนนะ เราไม่ได้คิดอะไร เป็นเพื่อนกันไปก่อน
ผ่านไปประมาณครึ่งปี ก็สนิทกันมากขึ้น ด้วยความที่เรียนคณะเดียวกันก็เลยทำให้มีเรื่องคุยกันบ่อย
มีไปกินข้าวดูหนังตามประสาวัยรุ่น ซึ่งเราเองก็บอกเขาทุกครั้งว่าการไปดูหนังสองคนมัันไม่ได้หมายความว่าเราจะต้องชอบกันเสมอไป
อยู่ในฐานะเพื่อนเราก็สามารถสนิทกันได้มันสบายใจมากกว่า (เพราะรู้สึกว่าเื่พื่อนผู้ชายจริงใจดี มีอะไรก็ช่วยเรา รับฟังเรา และไม่เอาไปนินทาเหมือนเพื่อนผู้หญิง)
นั่นหมายความว่าเราไม่ได้หลอกเขา ไม่ได้โกหก เราชัดเจนมากๆ
ผ่านมาประมาณหนึ่งปีจนวันนึงเราก็เริ่มรู้สึกดีๆด้วย
แต่ผ่านไปซักระยะ เขาเริ่ม 'เยอะ'
เยอะในที่นี้คือมีอาการ ตามตื๊อ ตามจิก บ่น ประชด...ซึ่งเราว่ามันมากไป
หลายครั้งที่ประชดว่าพัดไปมีผู้ชายอื่น หรือถามคำถามแรงๆว่า 'เคย...รึยัง'
เราโกรธมากที่พูดจาดูถูกเราขนาดนั้น เขาก็ขอโทษนะ แต่อีกไม่นานก็จะพูดทำนองนี้ซ้ำๆอีก
ประเด็นคือเราแค่ดูๆกันไป ไม่ใช่แฟน พัดเองก็ไม่เคยไปหึงหวงอะไรเขา แต่ทำไมเขาืำทำตัวแบบนี้
==============================================================
อีกเรื่องคือไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษ...
ทุกครั้งที่ไปกินข้าวดูหนังกัน พัดไม่เคยให้เขาเลี้ยงเลยนะ เพราะคิดว่าต่างคนต่างเรียนอยู่ ยังไม่มีรายได้มากพอจะต้่องมาเลี้ยงเรา
แม้ว่าหลายครั้งเราจะพนันกัน (พนันแบบเล่นๆเรื่องเรียน, เกรด ใครได้มากกว่าเลี้ยงข้าว ประมาณนี้) ถ้าพนันเรื่องคะแนนรับรองว่าเขาต้องชนะ เพราะว่าเขาเรียนเก่งกว่า แต่เราก็ไม่เคยให้เขาเลี้ยงตามที่สัญญาหรอก เพราะนั่นแหละ เราแค่คิดว่าเราท้ากันเล่นๆเป็นแรงผลักดันให้ขยันมากขึ้น
แต่มีครั้งนึงที่ท้ากันไว้ แล้วพัดชนะ พัดก็คิดว่าโอเคเราเลี้ยงก็ได้ แต่อีกใจลึกๆก็คิดว่าเขาคงน่าจะคิดเหมือนเรา เกรงใจเราเหมือนที่เราเกรงใจเขา แต่เปล่าเลย เขารบเร้าทุกวันว่าจะกินอะไร ที่ไหน...เราก็เลย โอเคตามใจละกัน สุดท้ายเขาเลือกร้านบุฟเฟ่ ที่ราคาก็แพงเอาเรื่อง (800+) เห็นราคาแบบนั้นพัดก็ไม่คิดหรอกนะว่าเขาจะให้พัดเลี้ยงจริงๆอ่ะ คนเดียวก็ขนหน้าแข้งร่วงแล้ว....ตั้งแ่ต่หน้าร้าน เขาพูดแต่ว่าวันนี้เอาเงินมา 400 บาท เธอ(พัด) ต้องเลี้ยงข้าวเขานะ (พร้อมกางกระเป๋าตังให้ดู)
กินเสร็จเรียบร้อย (เขากินได้มูมมามมากจนแอบสงสัยว่าคนจีนมูมมามแบบนี้ทุกคนรึเปล่านะ -*-) เราก็เดินไปที่เคาท์เตอร์เพื่อจ่ายเงิน และรอดูท่าทีของเขาว่าจะมีปฏิกิริยาอันใดหรือไม่....เขาได้แต่เอามือล้วงกระเป๋ากางเกงสองข้าง สายตาเหม่อมองไปนอกร้าน
...ฉันต้องจ่ายคนเดียวสินะ - -"
แต่เอาน่า พัดยังคิดในแง่ีว่าเดี๋ยวเราไปดูหนัง เขาอาจจะเลี้ยงหนังเราก็ได้อ้ะ!
ด้วยความมองโลกในแง่ดี ดี๊ดีเกินไป จนทำให้เสียความรู้สึกจนได้เมื่อเขาบอกว่าเลี้ยงหนังด้วยสิ
เฮ้ย มันไม่ใช่ละอิบ้า เราไม่เลี้ยง แต่เดินไปหน้าเคาท์เตอร์แล้วเลยต้องซื้อมาซักเรื่องแหละ
ก็อดทนดูหนังไปด้วยความอึดอัดสุดๆ ในใจคิดวนเวียนเรื่องราวบ้าๆวันนี้ มันไร้ซึ่งสุภาพบุรุษสุดๆ
==============================================================
หลังจากวันนั้น เราก็ไม่ติดต่อเขาอีกเลยไม่ว่าทางโทรศัพท์ facebook ฯลฯ
แต่มันแย่ตอนเปิดเทอมเนี่ยล่ะ เรียนห้องเดียวกัน เจอหน้ากันทุกวัน จริงๆพัดก็ไม่อะไร แต่เขาเป็นเอามาก
เหมือนเจอเราแล้วทำใจไม่ได้ ส่งข้อความมาหาขอเคลียร์นั่นนู่นนี่ น่ารำคาญ
สุดท้ายเราก็บอกเขาไปว่าเราไม่ชอบเขา ไม่ต้องมายุ่งกับเราอีก
คราวนี้เขาดูเข้าใจง่าย และขอเป็นเพื่อนกับเรา
พัดก็โอเค "เพื่อนนะ" พัดย้ำกับเขา
จนเวลาผ่านไปอีกประมาณปีนึง เหมือนเขายังชอบพัดอยู่และตามติดพัดทุกสถานการณ์
แม้ว่าพัดคุยกับเขาน้อยลง แต่เขาไม่ได้รู้สึกชอบพัดน้อยลงเลย
แถมหลังๆอาการยังหนักขึ้น เริ่มกลับมาตามจิกพัดอีก เวลาพัด checked-in ที่ไหน เขาก็จะส่งข้อความมาประมาณว่า 'ไปกับผู้ชายหรอ'
ซึ่งถ้าเป็นคนอื่นถูกถามแบบนั้นอาจจะไม่รู้สึกอะไรก็ได้ แต่พัดไม่ใช่อ่ะ พัดถือเรื่องนี้มาก พัดค่อนข้างหัวโบราณ ถือเนื้อถือตัว(หรือที่ผู้ชายหลายคนจะเรียกว่าหยิ่งก็ไม่น่าจะผิดไปจากความจริงนัก)
พัดเริ่มรำคาญ มันไม่ใช่แค่เรื่องเดียว เขาชอบออกอาการให้รู้ว่าเขาชอบเรา จนเพื่อนๆแซว
มันน่าอายนะคะถ้าจะคบกับคนไร้ความเป็นสุภาพบุรุษแบบนั้น
นอกจากไม่สุภาพบุรุษแล้ว เขายังเป็นคนที่ไร้มารยาท เวลาอาจารย์ถาม เขาก็ไม่ตอบ เหมือนเก๊กและเมินหน้าหนี
ในหลายๆครั้ง เขาชอบแซวอาจารย์ นิดหน่อยก็พอไหว แต่เขาแซวแบบไม่รู้จักกาละเทศะ จนอาจารย์ด่ากลับมาหลายคน
นอกจากนี้ เขายังพยายามจะยุ่งทุกๆเรื่องในชีวิตฉัน จนฉันมโนเอาว่าเขาอาจจะมีอาการทางจิตละ
ส่งข้อความมาถามรายละเอียดอยู่ที่ไหนทำอะไรกับใคร บลาๆๆๆ เกินไปอ่ะ
จนครั้งนึงเราส่งข้อความตอบเขาสั้นๆว่า 'Not your business'
แค่นั้นแหละ เขาด่ากลับมายิ่งใหญ่อลังการ แมนสุดๆ!
ถ้าเป็นคุณจะอายมั้ยคะถ้ามีแฟนแบบเขา?....บอกตามตรง "ฉันอาย"
good bye, boy
ประสบการณ์ผู้ชายเฮงซวย
พัดรู้จักผู้ชายคนนึง เป็นเพื่อนที่เรียน section เดียวกัน เอาตรงๆเขาเข้ามาจีบเราน่ะแหละ
แต่พัดเป็นคนที่ไม่ค่อยเปิดใจอะไรมาก ก็เฉยๆ ด้วยปกติจะสนิทกับผู้ชายง่ายอยู่แล้วเพราะเพื่อนผู้ชายเยอะ
พัดก็บอกเขาแต่แรกเลยตั้งแต่ที่รู้ว่าเขาชอบเรา ก็บอกไปว่าเราไม่พร้อมมีแฟนนะ เราไม่ได้คิดอะไร เป็นเพื่อนกันไปก่อน
ผ่านไปประมาณครึ่งปี ก็สนิทกันมากขึ้น ด้วยความที่เรียนคณะเดียวกันก็เลยทำให้มีเรื่องคุยกันบ่อย
มีไปกินข้าวดูหนังตามประสาวัยรุ่น ซึ่งเราเองก็บอกเขาทุกครั้งว่าการไปดูหนังสองคนมัันไม่ได้หมายความว่าเราจะต้องชอบกันเสมอไป
อยู่ในฐานะเพื่อนเราก็สามารถสนิทกันได้มันสบายใจมากกว่า (เพราะรู้สึกว่าเื่พื่อนผู้ชายจริงใจดี มีอะไรก็ช่วยเรา รับฟังเรา และไม่เอาไปนินทาเหมือนเพื่อนผู้หญิง)
นั่นหมายความว่าเราไม่ได้หลอกเขา ไม่ได้โกหก เราชัดเจนมากๆ
ผ่านมาประมาณหนึ่งปีจนวันนึงเราก็เริ่มรู้สึกดีๆด้วย
แต่ผ่านไปซักระยะ เขาเริ่ม 'เยอะ'
เยอะในที่นี้คือมีอาการ ตามตื๊อ ตามจิก บ่น ประชด...ซึ่งเราว่ามันมากไป
หลายครั้งที่ประชดว่าพัดไปมีผู้ชายอื่น หรือถามคำถามแรงๆว่า 'เคย...รึยัง'
เราโกรธมากที่พูดจาดูถูกเราขนาดนั้น เขาก็ขอโทษนะ แต่อีกไม่นานก็จะพูดทำนองนี้ซ้ำๆอีก
ประเด็นคือเราแค่ดูๆกันไป ไม่ใช่แฟน พัดเองก็ไม่เคยไปหึงหวงอะไรเขา แต่ทำไมเขาืำทำตัวแบบนี้
==============================================================
อีกเรื่องคือไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษ...
ทุกครั้งที่ไปกินข้าวดูหนังกัน พัดไม่เคยให้เขาเลี้ยงเลยนะ เพราะคิดว่าต่างคนต่างเรียนอยู่ ยังไม่มีรายได้มากพอจะต้่องมาเลี้ยงเรา
แม้ว่าหลายครั้งเราจะพนันกัน (พนันแบบเล่นๆเรื่องเรียน, เกรด ใครได้มากกว่าเลี้ยงข้าว ประมาณนี้) ถ้าพนันเรื่องคะแนนรับรองว่าเขาต้องชนะ เพราะว่าเขาเรียนเก่งกว่า แต่เราก็ไม่เคยให้เขาเลี้ยงตามที่สัญญาหรอก เพราะนั่นแหละ เราแค่คิดว่าเราท้ากันเล่นๆเป็นแรงผลักดันให้ขยันมากขึ้น
แต่มีครั้งนึงที่ท้ากันไว้ แล้วพัดชนะ พัดก็คิดว่าโอเคเราเลี้ยงก็ได้ แต่อีกใจลึกๆก็คิดว่าเขาคงน่าจะคิดเหมือนเรา เกรงใจเราเหมือนที่เราเกรงใจเขา แต่เปล่าเลย เขารบเร้าทุกวันว่าจะกินอะไร ที่ไหน...เราก็เลย โอเคตามใจละกัน สุดท้ายเขาเลือกร้านบุฟเฟ่ ที่ราคาก็แพงเอาเรื่อง (800+) เห็นราคาแบบนั้นพัดก็ไม่คิดหรอกนะว่าเขาจะให้พัดเลี้ยงจริงๆอ่ะ คนเดียวก็ขนหน้าแข้งร่วงแล้ว....ตั้งแ่ต่หน้าร้าน เขาพูดแต่ว่าวันนี้เอาเงินมา 400 บาท เธอ(พัด) ต้องเลี้ยงข้าวเขานะ (พร้อมกางกระเป๋าตังให้ดู)
กินเสร็จเรียบร้อย (เขากินได้มูมมามมากจนแอบสงสัยว่าคนจีนมูมมามแบบนี้ทุกคนรึเปล่านะ -*-) เราก็เดินไปที่เคาท์เตอร์เพื่อจ่ายเงิน และรอดูท่าทีของเขาว่าจะมีปฏิกิริยาอันใดหรือไม่....เขาได้แต่เอามือล้วงกระเป๋ากางเกงสองข้าง สายตาเหม่อมองไปนอกร้าน
...ฉันต้องจ่ายคนเดียวสินะ - -"
แต่เอาน่า พัดยังคิดในแง่ีว่าเดี๋ยวเราไปดูหนัง เขาอาจจะเลี้ยงหนังเราก็ได้อ้ะ!
ด้วยความมองโลกในแง่ดี ดี๊ดีเกินไป จนทำให้เสียความรู้สึกจนได้เมื่อเขาบอกว่าเลี้ยงหนังด้วยสิ
เฮ้ย มันไม่ใช่ละอิบ้า เราไม่เลี้ยง แต่เดินไปหน้าเคาท์เตอร์แล้วเลยต้องซื้อมาซักเรื่องแหละ
ก็อดทนดูหนังไปด้วยความอึดอัดสุดๆ ในใจคิดวนเวียนเรื่องราวบ้าๆวันนี้ มันไร้ซึ่งสุภาพบุรุษสุดๆ
==============================================================
หลังจากวันนั้น เราก็ไม่ติดต่อเขาอีกเลยไม่ว่าทางโทรศัพท์ facebook ฯลฯ
แต่มันแย่ตอนเปิดเทอมเนี่ยล่ะ เรียนห้องเดียวกัน เจอหน้ากันทุกวัน จริงๆพัดก็ไม่อะไร แต่เขาเป็นเอามาก
เหมือนเจอเราแล้วทำใจไม่ได้ ส่งข้อความมาหาขอเคลียร์นั่นนู่นนี่ น่ารำคาญ
สุดท้ายเราก็บอกเขาไปว่าเราไม่ชอบเขา ไม่ต้องมายุ่งกับเราอีก
คราวนี้เขาดูเข้าใจง่าย และขอเป็นเพื่อนกับเรา
พัดก็โอเค "เพื่อนนะ" พัดย้ำกับเขา
จนเวลาผ่านไปอีกประมาณปีนึง เหมือนเขายังชอบพัดอยู่และตามติดพัดทุกสถานการณ์
แม้ว่าพัดคุยกับเขาน้อยลง แต่เขาไม่ได้รู้สึกชอบพัดน้อยลงเลย
แถมหลังๆอาการยังหนักขึ้น เริ่มกลับมาตามจิกพัดอีก เวลาพัด checked-in ที่ไหน เขาก็จะส่งข้อความมาประมาณว่า 'ไปกับผู้ชายหรอ'
ซึ่งถ้าเป็นคนอื่นถูกถามแบบนั้นอาจจะไม่รู้สึกอะไรก็ได้ แต่พัดไม่ใช่อ่ะ พัดถือเรื่องนี้มาก พัดค่อนข้างหัวโบราณ ถือเนื้อถือตัว(หรือที่ผู้ชายหลายคนจะเรียกว่าหยิ่งก็ไม่น่าจะผิดไปจากความจริงนัก)
พัดเริ่มรำคาญ มันไม่ใช่แค่เรื่องเดียว เขาชอบออกอาการให้รู้ว่าเขาชอบเรา จนเพื่อนๆแซว
มันน่าอายนะคะถ้าจะคบกับคนไร้ความเป็นสุภาพบุรุษแบบนั้น
นอกจากไม่สุภาพบุรุษแล้ว เขายังเป็นคนที่ไร้มารยาท เวลาอาจารย์ถาม เขาก็ไม่ตอบ เหมือนเก๊กและเมินหน้าหนี
ในหลายๆครั้ง เขาชอบแซวอาจารย์ นิดหน่อยก็พอไหว แต่เขาแซวแบบไม่รู้จักกาละเทศะ จนอาจารย์ด่ากลับมาหลายคน
นอกจากนี้ เขายังพยายามจะยุ่งทุกๆเรื่องในชีวิตฉัน จนฉันมโนเอาว่าเขาอาจจะมีอาการทางจิตละ
ส่งข้อความมาถามรายละเอียดอยู่ที่ไหนทำอะไรกับใคร บลาๆๆๆ เกินไปอ่ะ
จนครั้งนึงเราส่งข้อความตอบเขาสั้นๆว่า 'Not your business'
แค่นั้นแหละ เขาด่ากลับมายิ่งใหญ่อลังการ แมนสุดๆ!
ถ้าเป็นคุณจะอายมั้ยคะถ้ามีแฟนแบบเขา?....บอกตามตรง "ฉันอาย"